Ostrawa wraca do tematu H2, ale ze skromniejszym zakupem autobusów wodorowych

Rozkład jazdy:

1. Z jaką instytucją DPO podpisało memorandum w sprawie współpracy przy projekcie autobusów wodorowych i jaka ma być rola tej uczelni?
2. Dlaczego wcześniejsze plany zakupu 10 autobusów wodorowych i budowy stacji tankowania w Ostrawie zostały anulowane?
3. Na kiedy planowana jest dostawa dwóch autobusów wodorowych w ramach nowego, pilotażowego projektu DPO?

Współpraca z VŠB-TUO

Miesiąc temu DPO podpisało memorandum o niezobowiązującej współpracy z Vysoką školą báňską – Techniczną Uniwersytetą Ostrawską (VŠB-TUO). Uczelnia prowadzi własny projekt produkcji wodoru i planuje budowę stacji tankowania. Memorandum zakłada synergię działań obu stron – jeśli autobusy wodorowe zostaną dostarczone, DPO będzie potrzebować ok. 35 kg wodoru dziennie na pojazd, czyli 70 kg łącznie.

„Jak tylko ustalimy szczegóły współpracy i samego projektu, poinformujemy o tym opinię publiczną” – podkreśliła Tereza Šnoblová.

Dostawa dwóch pojazdów została zaplanowana na pierwszą połowę 2028 roku. Dla DPO to także okazja do praktycznego sprawdzenia, jak wodór sprawdzi się w realiach miejskiego transportu publicznego. Do tego czasu priorytetem pozostają jednak elektrobusy i infrastruktura ładowania – kierunek, który spółka konsekwentnie rozwija.

Skromniejsze plany

Dotychczasowe próby wdrożenia autobusów wodorowych w Ostrawie zakończyły się fiaskiem. Wcześniej DPO ogłaszało przetarg na dziesięć autobusów wodorowych i budowę stacji tankowania. Wartość projektu szacowano na ok. 185 mln koron czeskich, czyli blisko trzykrotnie więcej niż koszt zakupu tej samej liczby klasycznych autobusów dieslowskich. Zbyt wysokie ceny i problemy techniczne spowodowały anulowanie procedury.

W 2024 r. spółka ogłosiła wprost, że „z punktu widzenia należytej staranności gospodarczej” rezygnuje z rozwijania wodoru i skupi się na elektrobusach oraz rozwoju infrastruktury ładowania. Jednocześnie prezes DPO Daniel Morys zaznaczał, że przewoźnik nie rezygnuje z obserwacji trendów wodorowych i traktuje tę technologię jako perspektywiczną w długim okresie – zwłaszcza w kontekście przyszłego zastąpienia autobusów CNG.

Podsumowując: Ostrawski projekt wodorowy przeszedł drogę od ambitnego planu zakupu dziesięciu autobusów i budowy własnej stacji, po obecne mniejsze i bardziej ostrożne przedsięwzięcie. Nowy projekt ma charakter pilotażowy, a jego powodzenie zależeć będzie m.in. od rozwoju technologii i dostępności finansowania.