Węgierski projekt dwuprzegubowego MINI autobusu w zawieszeniu. Czy ma szanse na powrót?

Rozkład jazdy:

1. Jaką długość ma prototyp minibusa Hunnoid i ile oferuje miejsc pasażerskich?
2. Gdzie planowana jest seryjna produkcja modelu Hunnoid?
3. Jakie oszczędności w kosztach eksploatacji miał oferować Hunnoid w porównaniu do klasycznych autobusów podobnej pojemności?

Status aktualny

Choć prototyp przegubowego minibusa Hunnoid powstał jeszcze w latach 2013–2015, do dziś nie przeszedł przemiany w rodzinę pojazdów gotowych do komercyjnego wdrożenia. Obecnie trwają prace nad wersją elektryczną. Elektryfikacja prototypu ma być pierwszym krokiem ku produkcji pojazdów zeroemisyjnych. Producent planuje wypuszczenie czterech wersji długości – od 7 do 10,5 metra – o pojemności od 30 do 65 pasażerów.

Zgodnie z planami, produkcja ma ruszyć w nowym zakładzie w Ózd, co mogłoby znacząco wpłynąć na rozwój lokalnej gospodarki. Projekt zyskał też wsparcie partnera strategicznego – Pappas Auto Magyarország Kft., mającego pomóc w rozwoju i promocji modelu. Pomimo tych ambitnych zamierzeń, realnych rezultatów wciąż brakuje.

Poniżej kilka danych technicznych :

• Długość: 10.910 mm
• Szerokość: 2.005 mm
• Wysokość: 2.600 mm
• Promień skrętu: 12,5 m
• Wysokość podłogi: 350 mm
• Silnik: MultiJet II Common Rail, bezpośredni wtrysk, turbosprężarka o zmiennej geometrii
• Pojemność skokowa silnika: 2.999 ccm
• Moc silnika: 130 kW / 177 KM / 400 Nm
• Norma emisji spalin: EURO 5
• Prędkość maksymalna: 50 km/h
• Liczba miejsc siedzących: brak danych
• Liczba pasażerów: 45 osób

Co wyróżnia Hunnoida?

Dwuprzegubowa konstrukcja – unikalna na skalę światową – pozwala pojazdowi na niespotykaną zwrotność. Przeguby umieszczone przed i za osią środkową („B”) umożliwiają bezpieczne manewrowanie na ciasnych uliczkach i eliminują ryzyko „złamania” w kształcie litery Z.

Prototyp – oparty na podwoziu Fiat Ducato – został niemal całkowicie przeprojektowany. Oferuje 45 miejsc pasażerskich, przy długości 10,91 m i promieniu skrętu 12,5 m. Napędza go silnik 3.0 MultiJet II o mocy 130 kW, spełniający normę EURO 5. Maksymalna prędkość wynosi 50 km/h.

Pierwszy prototyp służył prezentacji możliwości projektowych – wnętrze przypominało bardziej kapsułę demonstracyjną niż codzienny autobus. Kanapowe siedzenia wzdłuż ścian, świetliki dachowe, oświetlenie LED – wszystko to miało zwrócić uwagę inwestorów i decydentów. W wersji produkcyjnej planowano zastosowanie bardziej typowego układu wnętrza – przystosowanego do codziennego użytkowania w miejskiej komunikacji.

Co dalej?

W założeniu Hunnoid miał oferować znaczące oszczędności – nawet 60–70% w kosztach produkcji i eksploatacji w porównaniu do klasycznych autobusów tej samej klasy pojemności. Mniejsza masa, mniej zużywających się podzespołów, mniejszy wpływ na nawierzchnię dróg – to wszystko przemawiało za Hunnoidem jako alternatywą dla przewozów lokalnych i regionalnych, gdzie dziś często jeżdżą przewymiarowane pojazdy.

Jak przekonują projektanci, gdyby tylko 1000 minibusów Hunnoid zostało wdrożonych w ramach krajowego systemu transportu publicznego, można by znacząco zredukować wydatki operacyjne – zarówno na poziomie lokalnym, jak i krajowym.

Naszym zdaniem: Na razie brakuje sygnałów o wdrożeniu Hunnoida do eksploatacji. Prezentacje i pokazy – m.in. w Ózd, na BusExpo czy na Politechnice w Budapeszcie – wzbudziły zainteresowanie, ale nie przełożyły się na zamówienia. Czy więc zawieszenie projektu było słuszne? Z jednej strony – bez konkretnego popytu i stabilnego finansowania projekt miałby trudności z wejściem na rynek. Z drugiej – w czasach, gdy mobilność miejska stawia na zwrotność, zeroemisyjność i modularność, HUNNOID może wpisywać się w te oczekiwania. Dlatego czekamy na jego powrót, ale już w wersji elektrycznej, która na pewno teraz miałaby większe na wdrożenie niż diesel.