Solaris punktuje Autosana w przetargu MZK Zielona Góra na 8 MAXI elektrobusów

O solowe elektryki dla Zielonej Góry (8 sztuk plus 6 egzemplarzy w opcji) walczyły dwie polskie firmy.

4 marca Miejski Zakład Komunikacji w Zielonej Górze rozstrzygnął ten bój, wybierając najkorzystniejsza ofertę, czyli propozycję Solaris Bus & Coach. Równolegle przewoźnik podjął także ostateczną decyzję ws. zakupu elektrycznych pojazdów klasy MEGA. O tym piszemy w InfoBusie w osobnym artykule TUTAJ.

DWÓCH CHĘTNYCH

Wracamy jednak do dzisiejszego wydarzenia, czyli do przetargu na autobusy klasy MAXI. Przypomnijmy, że zamawiający zamierza przyznawać punkty wykonawcom w czterech kryteriach: ceny (60%), gwarancji (15%), zużycia energii elektrycznej autobusu wg SORT 2 poniżej 1 kWh/km (15%), warunkach technicznych (10%). W przypadku autobusów krótkich, zmawiający premiuje następujące rozwiązania techniczne:

• szyny do ładowania pantografowego zamontowane na tylnym zwisie – 5 pkt,
• sterowane elektrycznie lusterka boczne – 1 pkt,
• dzielona przednia szyba – 1 pkt,
• wentylowany fotel kierowcy – 1 pkt,
• zastosowanie technologii SiC w przetwornicy napięcia zasilania silnika trakcyjnego – 2 pkt.

Do powyższych kryteriów podstawiamy dwie złożone dziś oferty od firm:

• Solaris Bus & Coach Sp. z o. o. – cena 23.596.320,00 PLN brutto / 19.183.739 PLN netto, co daje jednostkową cenę Urbino 12 electric na poziomie 2.397.967 PLN netto;
• Autosan Sp. z. o. o. – cena 30.002.160,00 PLN brutto / 24.392.000 PLN netto, co daje jednostkową cenę Sancity 12 LFE na poziomie 3.049.000 PLN netto. .

Do tego budżet zamawiającego wynosi 21.648.000,00 PLN, a więc mniej niż ceny złożonych ofert. To jednak nie stanęło na przeszkodzie i 4 marca MZK podjęło decyzję o wyborze Solarisa, który wygrał z Autosanem różnicą aż 30 punktów. Czekamy teraz na umowę i dostawy, a poniżej zobaczcie nokaut producenta z Bolechowa w rozbiciu na tzw. „małe punkty”:

Zielonogórskie MAXI elektryki

Solowe elektryki dla Zielonej Góry mają mieć długość od 11,5 do 12,5 m. Oferowane konstrukcje powinny być pojazdami z całkowicie niską podłogą, bez stopni pośrednich wewnątrz, o wysokości podłogi od 320 do 340 mm w każdym progu drzwi. Autobusy będą napędzane poprzez zastosowanie jednego lub wielu silników elektrycznych z zastrzeżeniem, że moc uzyskana zagwarantuje pełne funkcjonowanie pojazdu wraz z osprzętem i wyposażeniem w skrajnie niekorzystnych warunkach w ruchu miejskim. Moc uzyskana ma być nie mniejsza niż 160 kW. Układ napędowy powinien być wyposażony w system odzyskiwania energii podczas hamowania i jazdy z góry i wykorzystywać ją do doładowania akumulatorów lub kondensatorów (zależnie od zastosowanego rozwiązania technicznego) tzw. rekuperacji. Energia elektryczna będzie magazynowana w akumulatorach (high power), które będą ładowane z ładowarek istniejących u zamawiającego na zajezdni (ładowanie wolne mocą od 40 kW do 120 kW) i na pętlach (ładowanie szybkie od 200 kW do 400 kW). Ładowanie baterii ma się odbywać poprzez złącze typu „plug in” – gniazdo CCS Combo 2 umiejscowione w tylnej części z ładowarki zewnętrznej. Z kolei szybkie ładowanie realizowane będzie przez tzw. pantograf odwrócony zamontowany na maszcie i opuszczany na szyny umiejscowione w tylnej części pojazdu.

Przechodzimy do przedziału pasażerskiego, gdzie będą zamontowane siedzenia o budowie modułowej montowane bezwzględnie wszędzie tam gdzie jest to technicznie możliwe do ścian bocznych autobusu, wykonane z tworzywa sztucznego na szkielecie stalowym lub z tworzywa sztucznego z możliwością łatwego montażu i demontażu, z uchwytami od strony przejścia.

Miejsce pracy kierowcy to kabina zabudowana z oszklonymi odpornymi na uderzenia drzwiami – bezpieczna szyba wandaloodporna z otworami umożliwiającymi prowadzenie rozmowy kierowca-pasażer zamykanymi na zamek zatrzaskowy. Jedno skrzydło drzwi I powinno stanowić osobne wejście do kabiny kierowcy – to znaczy kabina powinna być oddzielona od przedziału pasażerskiego w taki sposób, aby obejmowała jedną połówkę pierwszych drzwi.

System informacji pasażerskiej stanowić będą tablice zewnętrzne wykonane w oparciu o diody wysokiej jaskrawości, w kolorze ultra białym. W środku autobusów znajdą się trzy rodzaje tablic: tablice wewnętrzne podsufitowe -  monitor LCD o przekątnej minimum 22 cali, zabezpieczony szybą wandaloodporną z automatyczną regulacją jasności w zależności od natężenia oświetlenia przeznaczony do emisji przekazu informacyjnego (materiałów promocyjnych MZK), wyświetlacze wewnętrzne, tzw. podsufitowe – mają wyświetlać m.in. - oznaczenie linii, kierunek jazdy, przebieg trasy (ulice, na których znajdują się przystanki) prezentowany w sekwencji płynącej, tablice wewnętrzne boczne - przeznaczone do prezentowania informacji o trasie obsługiwanej linii. Funkcję tablicy ma pełnić monitor LCD zabezpieczony hartowaną szybą wandaloodporną, z automatyczną regulacją jasności w zależności od natężenia oświetlenia, o przekątnej minimum 38 cali.