Rybnik otwarty na wszystkie autobusy wodorowe. Analiza SWZ

Rybnik będzie miał 20 autobusów wodorowych klasy MAXI, z czego 15 sztuk ma być przeznaczone dla zadań miejskich (M), zaś 5 sztuk do zadań podmiejskich (Z).

O budżecie miasta na to zadanie i o finansowaniu zakupu wodorowców pisaliśmy już wcześniej w InfoBusie. Wszystkie pojazdy mają pojawić się w Rybniku w ciągu 360 dni od podpisania umowy z wykonawcą. Czas na analizę SWZ.

Ocena ofert

Zamawiający przewidział tylko dwa kryteria oceny ofert: cenę (60%) oraz kryteria techniczne (40%). W kryteriach technicznych Rybnik będzie oceniał:

• ocenę okresu gwarancji całopojazdowej – gwarancja wyższa niż 72 miesięcy – 18 pkt,
• lusterka boczne w formie kamer, których obraz jest prezentowany w kabinie kierowcy – 1 pkt,
• zużycie paliwa równe lub poniżej 5,99 kg/100 km – 5 pkt,
• zapewnienie dostępu do systemu OBD - zdalnie przy użyciu dedykowanej aplikacji, pozwalającej na podgląd, diagnozę i edycję wszystkich elementów eksploatacyjnych zarządzania pojazdem – 10 pkt,
• zastosowanie technologii SiC w przetwornicy napięcia zasilania silnika trakcyjnego – 2 pkt,
• czas dostawy - do 180 dni od dnia zawarcia umowy: 5 autobusów, do 210 dni od dnia zawarcia umowy: kolejne 5 autobusów i do 240 dni od dnia zawarcia umowy ostatnie 10 autobusów – 4 pkt.

Rybnickie wodorowce

Autobusy wodorowe dla Rybnika mają cechować się długością w przedziale 11,5 – 12,5 m oraz wysokością do 3,4 m. Każdy autobus winien posiadać niską podłogę na całej powierzchni przeznaczonej dla pasażerów stojących. Maksymalna wysokość podłogi na progu każdych drzwi to 320 mm. Jednostką napędową ma być silnik umieszczony centralnie lub silniki elektryczne umieszczone w osi napędowej o sumarycznej mocy minimum 250 kW. W układzie napędowym musi być zastosowany system odzyskiwania energii z hamowania i redukcji prędkości jazdy. Autobusy będą wyposażone w ogniwo paliwowe zamontowane na dachu o mocy minimum 70 kW netto. Gniazdo do tankowania wodoru zlokalizowane będzie z prawej strony w okolicach osi przedniej. Czas tankowania wodoru to około 10-12 minut. Dodatkowe magazyny energii elektrycznej mogącej być wykorzystane do celów trakcyjnych muszą być zabudowane w oparciu o akumulatory lub superkondensatory lub też inne urządzenia, zdolne do magazynowania energii.

Autobusy muszą posiadać całkowicie oddzielone od przedziału pasażerskiego stanowisko kierowcy z dwoma niezależnymi wejściami: od wewnątrz autobusu oraz od zewnątrz autobusu. W przypadku autobusów do zadań podmiejskich stanowisko kierowcy ma być z jednym wejściem od wewnątrz autobusu. Oddzielenie od przedziału musi być przeszklone w sposób nie powodujący powstawania refleksów i odbić oraz nadmiernego przedostawania się światła do wnętrza kabiny. W jej wnętrzu znajdzie się m.in. lodówka oraz radio. W przestrzeni pasażerskiej znajdą się siedzenia o ergonomicznym kształcie, wandaloodporne, tj. o powierzchniach utrudniających naniesienie napisów typu „graffiti". Wkładki tapicerskie siedziska i oparcia muszą być wyposażone w gąbkę (piankę) zmiękczającą pod tapicerką. Do dyspozycji pasażerów we wszystkich autobusach będą minimum 4 podwójne porty USB (typ A), których gniazda mają być zlokalizowane równomiernie na całej długości przestrzeni pasażerskiej, na poręczach, powierzchniach bocznych lub w widocznym miejscu bezpośrednio pod siedzeniami pasażerskimi. Autobusy muszą posiadać klimatyzację przestrzeni pasażerskiej oraz oddzielnie sterowaną klimatyzację kabiny kierowcy zintegrowaną z układem ogrzewania kabiny kierowcy oraz przedniej szyby.

Tablice zewnętrzne kierunkowe mają być wykonane w technologii LED RGB i umożliwiać wyświetlanie treści w minimum dwóch kolorach: białym jaskrawym i bursztynowym. Wewnątrz informację pasażerską zapewni wyświetlacz boczny, czyli monitor ciekłokrystaliczny o przekątnej minimum 38 cali. Dodatkowo autobusy mają być wyposażone w system zliczania potoków pasażerskich.

Łakomy kąsek

Zamawiający nie wymaga od wykonawców dużego doświadczenia w produkcji autobusów wodorowych. Wystarczy wykazać dostawę jednego autobusu miejskiego elektrycznego zasilanego wodorem, który został wprowadzony do ruchu na linii/liniach komunikacji miejskiej z pasażerami  i wykonał podczas jazd liniowych minimum 1000 km (zamawiający poprzez „dostarczenie” rozumie również dostarczenie w celu przeprowadzenia jazd testowych autobusem na liniach komunikacyjnych z pasażerami).

Oznacza to, że swoich sił będą próbowali producenci, którzy chcą poważniej wejść w rynek autobusów wodorowych. Możemy mieć więc zaciętą walkę producentów o to zamówienie, podobnie jak to było w Lublinie. Na oferty musimy jednak poczekać do dnia 12 grudnia.