Polscy przewoźnicy wygrywają z PolskimBusem
Samorządowe Kolegium Odwoławczego (SKO) w Warszawie przyznało rację Stowarzyszeniu LEXMID oraz Stowarzyszeniu Prywatnego Transportu Samochodowego ?Bus? i nakazało firmie PolskiBus z dniem 3 sierpnia br. zawiesić kursy na linii P7 pomiędzy Warszawą, Lublinem i Rzeszowem. Oznacza to także, że od poniedziałku czerwone autokary z Lublina do stolicy będą kursować nie dziewięć, a pięć razy dziennie.
10 miesięcy sporu
Kolegium wykazało, że marszałek województwa mazowieckiego, przy wydawaniu pozwolenia na obsługę wybranych linii przez spółkę PolskiBus, nie zbadał skutków tej decyzji dla innych podmiotów działających na tej trasie. Dodatkowo jego decyzje bazowała na postanowieniu marszałka lubelskiego, który również nie dopełnił tego obowiązku. Mimo skarg lokalnych przewoźników, marszałek województwa mazowieckiego utrzymał swoją decyzję i udzielił tymczasowej zgody na wykonywanie kursów PolskiemuBusowi, tłumacząc to uzasadnionym interesem społecznym. Teraz – po 10. miesiącach walki ? stowarzyszenia reprezentujące prywatnych przewoźników otrzymały prawomocne decyzje SKO (zarówno w Warszawie, jak i Lublinie), które przyznają im rację. ??Jestem bardzo zadowolony z decyzji SKO, gdyż to przywraca wiarę w samorządność w naszym kraju ? mówi Stanisław Olszak, wiceprezes stowarzyszenia Bus i właściciel firmy przewozowej Contbus. – W wyniku wprowadzenia przez firmę PolskiBus pięciu dodatkowych połączeń ograniczona została oferta przewozowa na tej strasie. W efekcie stosowania przez tą firmę bardzo niskich cen biletów, polscy przewoźnicy musieli ograniczyć swoją ofertę na tej trasie. Po prostu ich działalność przestała być opłacalna. Firma Marcel oddała pozwolenia na obsługę 7 kursów, Galicja Express ? 3, Progressbus ? 2, a Arni Robert Nabrzęcki ? 1. W efekcie z siatki połączeń wypadło aż kilkanaście kursów, a pasażerowie musieli zdecydowanie dłużej czekać na autobusowe połączenie niż wcześniej. M.in. ten argument wzięło pod uwagę Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Cieszę się, że nasze argumenty zostały uznane?. Jak podkreśla Stanisław Olszak odniesione zwycięstwo jest tym cenniejsze, że PolskiBus nie płaci podatku dochodowego w Polsce i transferuje wszystkie zyski do Szkocji. W zdecydowanie innej sytuacji są polscy przewoźnicy i tym samym rywalizacja na linii do Lublina nie jest sprawiedliwa.
Firma PolskiBus oczywiście może odwołać się od tej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, ale wcześniejsza praktyka pokazuje, że w podobnych sprawach sędziowie podtrzymują wyroki SKO. Z kolei marszałek województwa mazowieckiego, aby ponownie wydać pozwolenie na obsługę linii do Lublina musi zbadać, czy stworzy to zagrożenie dla innych podmiotów i co ważne ? podobne badania musi przeprowadzić także marszałek województwa lubelskiego. To poważna blokada dla wschodnich działań PoslkiegoBusa.
Pełen zwrot
Przypomnijmy, że autobusy PolskiegoBusa rozpoczęły obsługę linii pomiędzy Rzeszowem, Lublinem i Warszawą w połowie października ubiegłego roku. Jak informuje przewoźnik do tej pory z połączenia skorzystało ponad 100 tys. pasażerów. -?Nie ukrywam, że jesteśmy rozczarowani decyzją, jaka zapadła w Samorządowym Kolegium Odwoławczym po dziesięciu miesiącach funkcjonowanie linii Warszawa ? Lublin ? Rzeszów. Niestety, pomimo podjętych przez PolskiBus.com działań mających na celu utrzymanie kursów, z przyczyn niezależnych od nas, jesteśmy zmuszeni do zawieszenia tego połączenia. Decyzja SKO jest dla nas tym bardziej zaskakująca, że od samego początku obserwowaliśmy ogromne zainteresowanie połączeniem Warszawa ? Lublin ? Rzeszów. Zapewniam, że podejmiemy działania zmierzające do przywrócenia funkcjonowanie tej linii. Lublin jest dla nas strategicznym miastem, także rozważamy uruchomienie nowych połączeń. Równocześnie w imieniu PolskiBus.com chciałbym serdecznie podziękować naszym pasażerom oraz wszystkim wspierającym nas instytucjom za dotychczasowe ogromne poparcie dla naszej wspólnej inicjatywy, mającej na celu utrzymanie tej linii. Jednocześnie zachęcamy do korzystania z linii P7 na trasie Warszawa ? Lublin? ? mówi Piotr Pogonowski, Dyrektor ds. Marketingu i Komunikacji PolskiBus.com.
PoslkiBus próbował utrzymać linię do Lublina odwołując się też do samych pasażerów. Po raz pierwszy w historii naszej branży pasażerowie mogli zabrać głos i podpisać się pod internetową petycją w sprawie utrzymania połączenia. Z tej możliwości ? zdaniem przewoźnika ? skorzystało ponad 30 000 osób.
Teraz PolskiBus musi zwrócić pieniądze wszystkim pasażerom, którzy posiadają bilety na zawieszone kursy pomiędzy Warszawą a Lublinem. Ma to nastąpić w ciągu 3 dni. Na linii Warszawa-Rzeszów zostanie zaproponowana im inna godzina podróży w ramach pozostałych kursów. W przypadku, gdy zaproponowane godziny nie będą spełniały oczekiwań pasażerowie będą proszeni o kontakt drogą mailową: [email protected] w celu uzyskania zwrotu pełnej kwoty za kupiony bilet.
Poniżej publikujemy pełną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie:
Warszawa, dnia 23-07-201 Sr. / KOC/5571/Gs/14 / DECYZJA / Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie w składzie orzekającym:
- Aneta Dalecka – przewodnicząca (sprawozdawca)
- Agata Wojtalewska – członek
- Marcin Makowski – członek
działając na podstawie art. 127 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j . Dz. U. z 2013r., poz. 267) po rozpatrzeniu odwołania Stowarzyszenia LEXMID zis w Lublinie oraz odwołania Stowarzyszenia Prywatnego Transportu Samochodowego ,,BUS w Lublinie reprezentowanego przez r. pr. Macieja Baryckiego, od decyzji (zezwolenia) Marszałka Województwa Mazowieckiego nr 00148/W z dnia 17.09.2014r. udzielającej Souter Holdings Poland sp. z o. o. zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych osób w krajowym transporcie drogowym w ramach linii regularnej Warszawa – Lublin – Rzeszów, z ważnością do dnia 31.12.2016r. orzeka: na podstawie art. 138 § 2 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego uchyla zaskarżoną decyzję Marszałka Województwa Mazowieckiego z dnia 17.09.2014r. w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.
U Z A S A D N I E N I E
W dniu 29.05.2014r. do Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego wpłynął wniosek Souter Holdings Poland sp. z o. o. (dalej również jako Spółka lub wnioskodawca) o udzielenie zezwolenia na wykonywanie krajowego drogowego przewozu osób (przewozy regularne) na linii Warszawa – Lublin – Rzeszów z 5-latnim tenninem ważności zezwolenia. W uzasadnieniu wniosku Spółka wskazała, że posiada licencją na wykonywanie transportu drogowego Nr OU 003736.
Postanowieniem znak: NI-D-II.8070.155.2014.KG z dnia 24 lipca 2014r. Marszałek Wojewód ztwa Mazowieckiego dopuścił Stowarzyszenie Prywatnego Transportu Samochodowego
?BUS” w Lublinie do udziału w postępowaniu administracyjnym na prawach strony w sprawie wydania zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym na linii komunikacyjnej Warszawa – Lublin – Rzeszów dla przedsiębiorstwa Souter Holdings Poland sp. z o. o. Postanowieniem znak: NI-D-II.8070.155.2014.KG z dnia 25 sierpnia 2014r. Marszałek Województwa Mazowieckiego dopuścił Stowarzyszenie LEXMID zis w Lublinie do udziału w postępowaniu zainicjowanym w/w wnioskiem Spółki o udzielenie zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym na linii komunikacyjnej Warszawa -Lublin -Rzeszów, na prawach strony.
W dniu 17-09-2014r., powołując się na art. 18 ust. 1 pkt 1 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia
6 września 2001r. o transporcie drogowym (t. j. Dz. U. z 2013r. poz. 1414), Marszałek Województwa Mazowieckiego udzielił Souter Holdings Poland sp. z o. o. zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych osób w krajowym transporcie drogowym w ramach linii regularnej Warszawa – Lublin – Rzeszów. Przedmiotowe zezwolenie Nr 0000866/3, będące decyzją administracyjną, wydane zostało z ważnością do dnia 31.12.2016r.
Pismem z dnia 18.09.2014r. Marszałek Województwa Mazowieckiego powiadomi! pełnomocnika Stowarzyszenia LEXMID w Lublinie oraz pełnomocnika Stowarzyszenia Prywatnego Transportu Samochodowego ?BUS” w Lublinie, iż po dokładnym przeanalizowaniu zgromadzonego materiału dowodowego wydana została w dniu 17.09.2014r. decyzja Nr 00148/W o udzieleniu Souter Holdings Poland sp. z o. o. przedmiotowego zezwolenia. Jednocześnie organ pierwszej instancji wskazał, że od w/w decyzji służy stronom odwołanie.
Postanowieniem znak:? NI-D-II.8070.155.2014.KG z dnia 10.10.2014r. Marszałek Województwa Mazowieckiego nadał w/w decyzji (zezwoleniu) z dnia 17.09.2014r. rygor natychmiastowej wykonalności ze względu na ważny interes społeczny oraz wyjątkowo ważny interes strony.
Od w/w decyzji (zezwolenia) Marszałka Województwa Mazowieckiego z dnia I 7.09.2014r. Stowarzyszenie LEXMID zis w Lublinie, reprezentowane wówczas przez r. pr. Patryka Starosławskiego oraz Stowarzyszenie Prywatnego Transportu Samochodowego ?BUS” w Lublinie reprezentowane przez r. pr. Macieja Baryckiego, złożyły w ustawowym terminie odwołania, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.
Odwołujący się zarzucili skarżonej decyzji, iż .,pozbawiona jest uzasad nienia stanowiącego obligatoryjny element każdej decyzji, a nadto, że organ pierwszej instancji nie odniósł się do podnoszonych przez stronę wniosków, nie zgromadził w sposób wyczerpujący materiału dowodowego, błędnie ocenił zgromadzony materia! dowodowy, nie wyjaśni! dokładnie stanu faktycznego sprawy, nieprzeprowadzenie dowodów mających istotne znaczenie w sprawie. Ponadto, odwołujące się Stowarzyszenia zarzuciły naruszenie przez organ pierwszej instancji przepisów ustawy o transporcie drogowym, tj. art. 18 ust. I pkt I lit. gł w zw. z art. 22a ust. I pkt 2 lit. a/ poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w/w przepisów polegające na nie zastosowaniu przepisu art. 22a ust. I pkt 2 lit. a/ ustawy w sytuacji, gdy z przedłożonych dowodów wynika, że zaistniało zagrożenie dla już istniejących linii regularnych. Stowarzyszenie ?BUS” wnosi nadto o uzupełnienie materiału dowodowego o dodatkowe dowody, np. w postaci badania potoków podróżnych.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy skład orzekający zważył, co następu je. Postępowanie odwoławcze jest postępowaniem, w którym organ wyższego stopnia, w niniejszej sprawie Samorządowe Kolegium Odwoławcze, obowiązany jest ponownie merytorycznie rozpatrzyć sprawę i rozstrzygnąć ją stosownie do przepisu art. 138 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.). Postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym reguluje ustawa z dnia 6 września 200I r. o transporcie drogowym – dalej ustawa. Stosownie do brzmienia art. 18 ust I ustawy, wykonywanie przewozów regularnych wymaga uzyskania zezwolenia, przy czym na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych wykraczających poza obszar co najmniej jednego województwa zezwolenia udziela marszałek województwa właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania przedsiębiorcy, w uzgodnieniu z marszałkami województw właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej. Jak czytamy w uzasadnieniu wyroku WSA w Lublinie z dnia 10.04.2008r., sygn. akt III SAJLu 587/07 zmiana zezwolenia na wykonywanie regularnego przewozu osób na liniach komunikacyjnych wykraczających poza obszar co najmniej jednego powiatu w niniejszej sprawie wykraczających poza obszar jednego województwa, (…) wymaga, podobnie jak to ma miejsce w przypadku udzielania takiego zezwolenia, wydania przez marsza/ka województwa decyzji w uzgodnieniu ze starostami właściwymi ze względu na przebieg linii komunikacyjnej (pub!. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Jak wynika z analizy akt sprawy z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na wykonywanie krajowego drogowego przewozu osób, na linii Warszawa – Lublin – Rzeszów, wystąpiła w dniu 29.05.2014r. spółka Souter Holdings Poland Sp. z o. o. zis w Warszawie przy Al. Niepodległości 18. Wobec powyższego, organem właściwym w przedmiocie udzielenia zezwolenia na wykonywanie wnioskowanego przewozu osób jest Marszałek Województwa Mazowieckiego działający w porozumieniu z Marszałkiem Województwa Lubelskiego i w porozumieniu z Marszałkiem Województwa Podkarpackiego. Postanowieniem znak: DT-II.8070.3.56.2014.SC z dnia 14.07.2014r. Marszałek Województwa Podkarpackiego, działając na podstawie art. I 06 k.p.a. postanowił uzgodnić udzielenie zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób na linii Warszawa – Lublin – Rzeszów dla Souter Holdings Poland Sp. z o. o. według załączonego rozkładu jazdy. Postanowieniem znak: DT-8070.453.28.2014.AS z dnia 16.07.2014r. Marszałek Województwa Lubelskiego postanowił uzgodnić planowany przebieg linii komunikacyjnej na obszarze województwa lubelskiego, zgodnie z proponowanym rozkładem jazdy dla spółki Souter Holdings Poland Sp. z o. o., na linii komunikacyjnej Warszawa -Lublin -Rzeszów.
Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że Souter Holdings Poland Sp. z o. o. przedstawiła proponowany rozkład jazdy, zgodnie z którym przewóz osób na linii ekspresowej Warszawa – Lublin – Rzeszów, o długości 338 km., bez przystanków pośrednich, wykonywany będzie przez 4 pojazdy. Wnioskodawca określił, że przewóz osób odbywać się będzie codziennie; pierwszy kurs z Warszawy zaplanowano na godzinę 06.00, kolejne na godzinę: 8.30, 12.00, 17.30, 18.20. Z kolei pierwszy kurs z Rzeszowa zaplanowano na godzinę 5.20, kolejne kursy na godzinę: 9.15, 12.45, 16.05, 18.40.
Wnioskodawca określił cenę podstawową (z VAT) za przejazd na trasie Warszawa – Lublin na kwotę 30,00 zł., na trasie Warszawa – Rzeszów na kwotę 61,00 zł. oraz na trasie Lublin – Rzeszów na kwotę 37,00 zł.
Jednocześnie Spółka oświadczyła, że przewoźnik może od ceny podstawowej udzielić rabatu komercyjnego w wysokości od I zł. do 60 zł. w zależności od daty zakupu biletu na stronie internetowej lub w punkcie sprzedaży, ilości dostępnych miejsc na dany kurs oraz innych czynników kształtujących popyt na daną usługę przewozową (pismo bez daty dołączone do wniosku z dnia 29.05.2014r.).
Ponadto, przy wniosku z dnia 29.05.2014r. wnioskodawca przedstawił schemat graficzny (mapowy) połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną linią komunikacyjną i przystankami – w Warszawie przystanek Dworzec Metro Wilanowska 14, w Lublinie przystanek na Dworcu Autobusowym przy Al. I OOO-lecia 6 oraz w Rzeszowie przystanek na Dworcu Podmiejskim przy ul. Kasprowicza.
Wnioskodawca oświadczył również, że zobowiązuje się zgodnie z ustawą o transporcie drogowym do zamieszczania informacji o godzinach odjazdów na tabliczkach przystankowych na przystankach lub dworcach autobusowych wymienionych w rozkładzie jazdy. Wnioskodawca przedstawił także wykaz pojazdów, którymi zamierza wykonywać przewozy. Powyższe pojazdy posiadają od 44 do 91 miejsc siedzących (jeden pojazd z 95 miejscami siedzącymi).
W aktach sprawy znajdują się pisma: Zarządu Transportu Miejskiego w Warszawie z dnia 7.07.2014r., spółki Lubelskie Dworce S. A. z dnia 8.07.2014r. oraz Zarządu Transportu Miejskiego w Rzeszowie dotyczące uzgodnienia zasad korzystania ze wskazanych wyżej przystanków przez Souter Holdings Poland Sp. z o. o., w związku z planowanym wykonywaniem przewozów osób na linii Warszawa – Lublin – Rzeszów.
Poczynione ustalenia prowadzą do wniosku, że przedsiębiorca Souter Holdings Poland Sp. z o. o. przedstawił wymagane przepisami prawa (art. 22 ust. I pkt I – 6 ustawy) załączniki do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym, a więc: proponowany rozkład jazdy, schemat połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną linią komunikacyjną i przystankami, potwierdzenie uzgodnienia zasad korzystania z obiektów dworcowych i przystanków, dokonanego z ich właścicielami lub zarządzającymi, zobowiązanie do zamieszczania informacji o godzinach odjazdów na tabliczkach przystankowych na przystankach, cennik, wykaz pojazdów z określeniem ich liczby oraz liczby miejsc, którymi wnioskodawca zamierza wykonywać przewozy.
Należy nadto wskazać na treść przepisu art. 22a ust. 1 ustawy, w myśl którego właściwy w sprawie organ odmawia udzielenia zezwolenia . lub zmiany zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym w przypadku, gdy wnioskodawca nie jest w stanie świadczyć usług będących przedmiotem wniosku, korzystając z pojazdów pozostających w jego bezpośredniej dyspozycji.
Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wskazuje, aby wnioskodawca nie był w stanie świadczyć wnioskowanych usług. Powyższe wynika z faktu, iż według infonnacji przedstawionej przez Spółkę posiada ona w swojej dyspozycji 109 pojazdów, którymi zamierza wykonywać przewozy. Natomiast na wykonywanie przewozu osób na wnioskowanej linii komunikacyjnej przeznaczone zostały 4 pojazdy. Jak wynika z uzgodnionego rozkładu jazdy kurs na linii komunikacyjnej Warszawa – Lublina – Rzeszów trwa 6 godzin.
Mając na uwadze godziny odjazdów, odstępy czasowe między kolejnymi kursami oraz liczbę pojazdów, którymi Spółka zamierza obsługiwać przedmiotową linię, a nadto dotychczasową obecność Souter Holdings Poland Sp. z o. o. na rynku przewozów regularnych osób należy stwierdzić, że wnioskodawca jest w stanie świadczyć usługi będące przedmiotem wniosku, korzystając z pojazdów pozostających w jego bezpośredniej dyspozycji. Z przeprowadzonej przez organ odwoławczy analizy wynika, że od przyjazdu autobusu np. z Warszawy do Rzeszowa, do kolejnego odjazdu pojazdu z Rzeszowa do Warszawy występują przerwy około 40-minutowe. Można przyjąć, że pojazdy które rozpoczynają najwcześniejsze kursy (z Warszawy o godz. 6.00, a z Rzeszowa o godz. 5.20), są w stanie wykonać dziennie w sumie dwa – trzy kursy na przedmiotowej linii. Dla przykładu, kurs z Warszawy z godz. 6.00 zakończy się na Dworcu Podmiejskim w Rzeszowie o godz. 12,00, jednocześnie najbliższy odjazd z Rzeszowa zaplanowany został na godz. 12.45 – przyjazd do Warszawy około godz. 18.45. Kurs z Rzeszowa z godz. 5.20 zak011ezy się w Warszawie o godz. 11.20, kolejny najbliższy kurs z Warszawy do Rzeszowa wypada na godz. 12.00 – i kończy się w Rzeszowie o godz. 18.00, co pozwala, aby ten sam pojazd wykonał również ostatni kurs z Rzeszowa do Warszawy z godz. 18.40.
Biorące udział w przedmiotowym postępowaniu Stowarzyszenia podnoszą, iż udzielenie wnioskowanego zezwolenia i wprowadzenie na rynek kursów na linii Warszawa – Lublin – Rzeszów stanowić będzie zagrożenie, w rozumieniu art. 22a ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, dla już istniejących linii regularnych. Należy zaznaczyć, że jak wynika z całości akt sprawy, w stanie faktycznym niniejszej sprawy nie mamy do czynienia z sytuacją, kiedy linie są obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez jedną grupę przewoźników (wyjątek, o którym stanowi art. 22a ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy). Mając na uwadze zarzut stawiany skarżonej decyzji należy przywołać treść art. 22a ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, który stanowi, iż organ wydający zezwolenie może odmówić udzielenia (…) zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krqjowym transporcie drogowym, w przypadku wystąpienia jednej z następujących okoliczności:
a) zostanie wykazane, że projektowana linia regularna stanowić będzie zagrożenie dla już istniejących linii regularnych, z wyjątkiem sytuacji, kiedy linie te są obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez jedną grupę przewoźników.
Odnosząc się do postawionego zarzutu należy wskazać, że przepis ten (art. 22a ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy) stanowi fakultatywną podstawę do odmowy udzielenia zezwolenia, a wydana na jego podstawie decyzja (zezwolenie) ma charakter uznaniowy. Uznanie administracyjne jest przewidzianym przez przepisy prawa, uprawnieniem organu administracji do wyboru rozstrzygnięcia w sprawie. Wyposażenie organu administracji w uprawnienie działania na zasadzie uznania administracyjnego nie zwalnia organu z obowiązku rozważenia wszystkich przesłanek ustawowych dla rozstrzygnięcia sprawy ani z obowiązku przeprowadzenia w sposób prawidłowy postępowania administracyjnego, w tym postępowania wyjaśniającego i dowodowego (por. prawomocny wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24.02.2015r., sygn. akt Il SA/Bk 1169/14, pub!. Centralna Baza Orzeczeń Sadów Administracyjnych).
Jeżeli organ oceni, że istnieje prawdopodobieństwo, iż projektowana linia regularna stanowić będzie zagrożenie dla już istniejących linii regularnych, może mimo to udzielić wnioskowanego zezwolenia. Działania w ramach uznania administracyjnego nie można utożsamiać z dowolnością działania. Zwłaszcza w sytuacji, gdy w sprawie występują strony o spornych interesach, organ winien w sposób wyczerpujący zgromadzić materia! dowodowy pozwalający wykazać, że działanie organu administracji w istocie jest działaniem w granicach uznania administracyjnego, nie zaś działaniem na zasadzie dowolności.
Uznaniowy charakter postępowania w zakresie wykazania, iż projektowana linia regularna stanowić będzie zagrożenie dla już istniejących linii regularnych, nie zwalnia organu od obowiązku przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w niezbędnym zakresie. Jak stwierdzi! WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 26.0l.2011r., sygn. akt I SA/Sz 891/1O pozostawienie przez ustawodawcę organowi wyboru w podjęciu decyzji nie oznacza dowolności, albowiem organ jest zobowiązany do ustalenia, czy w rozpoznawanej sprawie występują przesłanki uzasadniające odmowę zmiany (wydania) zezwolenia zawarte w art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy. W tym celu organ musi wszechstronnie wyjaśnić stan faktyczny sprawy, (pub!. Lex nr 750519). Wszechstronne wyjaśnienie sprawy i zgromadzenie w sposób wyczerpujący materiału dowodowego jest dodatkowo podyktowane specyfiką niniejszego postępowania, w którym decyzja pozytywna dla wnioskodawcy pozbawiona jest uzasadnienia, zgodnie z wzorem zezwolenia ustalonym w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 8 czerwca 2004r. w sprawie wzorów zezwoleń na wykonywanie krajowych i międzynarodowych przewozów drogowych osób oraz wypisów zezwoleń (Dz. U. Nr 144, poz. 1519).
Działanie organu na zasadzie uznania administracyjnego będzie miało miejsce wówczas, gdy po przeprowadzeniu wnikliwego i rzetelnego postępowania wyjaśniającego organ uzna jednak, że w sprawie nie wystąpiły przesłanki uzasadniające odmowę udzielenia zezwolenia. Podjęcie decyzji w tym przedmiocie, zwłaszcza decyzji niekorzystnej dla jednej ze stron postępowania, bez ustalenia i wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, a nadto bez odniesienia się do argumentów podnoszonych przez strony, naraża organ udzielający zezwolenia na zarzut naruszenia podstawowych zasad prowadzenia postępowania.
Z analizy akt sprawy wynika, że akta zgromadzone w toku postępowania pierwszo? instancyjnego stanowią, poza wnioskiem Spółki, wyłącznie stanowiska, wnioski dowodowe, argumenty i zarzuty wyrażane przez w/w Stowarzyszenia uczestniczące w niniejszym postępowaniu na prawach strony, (a więc posiadające takie same uprawnienia, jak strona postępowania).
Organ udzielający zezwolenia nie wykazał żadnej aktywności w zakresie starannego i wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego niniejszej sprawy. Uzasadnienie zaś braku przeprowadzenia analizy rynku w zakresie zapotrzebowania na wnioskowane przez Spółkę kursy na linii Warszawa – Lublin – Rzeszów dużymi kosztami finansowymi takich badań, narusza zasady prowadzenia postępowania administracyjnego w sposób budzący zaufanie do władzy publicznej, do działania na podstawie przepisów prawa, a nadto pozostaje w sprzeczności z nmmą wyrażoną w art. 7 k.p.a. stanowiącym, iż w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.
Jak zauważył WSA w Lublinie w wyroku z dnia 14.0l.2010r., sygn. akt III SA/Lu 492/09 organ podejmując rozstrzygnięcie nie powinien traktować opinii innych przewoźników w sposób wiążący, ponieważ ci przedsiębiorcy prowadząc działalność gospodarczą z zalożenia nastawieni są na osiąganie zysku, który będzie większy, jeżeli będzie mniej konkurencji – wobec czego ich oświadczenia co do zasady nie sq obiektywne (pub!. Lex nr 554209). Tymczasem, wszelkie informacje dotyczące przedmiotowej linii regularnej Warszawa – Lublin – Rzeszów, np. rezygnacja z wykonywania przewozów przez niektórych przewoźników na liniach stycznych (np. na linii Lublin – Rzeszów), rażąco niska cena biletów oferowanych przez Souter Holdings Poland Sp. z o. o. pochodzą z pism w/w Stowarzyszeń.
Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że argumenty przedstawione przez odwołujące się Stowarzyszenia, w szczególności wyniki badania potoków pasażerów przeprowadzone przez Urząd Marszałkowski w Lublinie w marcu 2013r., przemawiałyby za odmową udzielenia Spółce wnioskowanego zezwolenia wynika z nich bowiem, iż brak jest zapotrzebowania na nowe kursy na przedmiotowej linii. Skoro jednak Marszałek Województwa Mazowieckiego udzieli! Spółce zezwolenia, powstaje pytanie w oparciu, o jaki materia! dowodowy organ pierwszej instancji ocenił, że nie występuje zagrożenie dla już istniejących linii regularnych i w oparciu, o jaki materiał dowodowy stwierdził, że istnieje zapotrzebowanie na nowe kursy na linii Warszawa – Lublin – Rzeszów. Wyczerpujące zgromadzenie przez organ pierwszej instancji materiału dowodowego, w tym materiału uwzględniającego podnoszone w toku postępowania argumenty i wnioski, jest tym bardziej niezbędne, iż zezwolenie pozbawione jest, zgodnie z w/w rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 8 czerwca 2004r. – uzasadnienia. Dopiero na etapie postępowania odwoławczego istnieje możliwość uzasadnienia decyzji stosownie do art. 107 k.p.a. i dokonania oceny nie tylko argumentów podniesionych w odwołaniu od decyzji, ale nadto możliwość oceny kompletności zgromadzonego przez organ pierwszej instancji materiału dowodowego. Uzasadnienie decyzji organu odwoławczego niejako zastępuje uzasadnienie decyzji podjętej przez organ pierwszej instancji. Jednak, aby można było tego dokonać, organ pierwszej instancji winien pozyskać materia! dowodowy, który pozwoliłby organowi odwoławczemu odtworzyć tok rozumowania organu pierwszej instancji i wykazać, że organ ten rozważy! wszelkie możliwe w okolicznościach faktycznych konkretnej sprawy rozstrzygnięcia. Skoro zaś w aktach niniejszej sprawy brak jest jakichkolwiek materiałów dowodowych pozyskanych z inicjatywy Marszałka Województwa Mazowieckiego, należałoby przyjąć, iż skarżona obecnie decyzja z dnia 17.09.2014r. podjęta została wyłącznie w oparciu o wniosek Spółki, bez dokonania jakichkolwiek własnych ustaleń organu orzekającego w sprawie.
Na podstawie akt sprawy, nie sposób dokonać rzetelnej oceny przesłanki zagrożenia dla już istniejących linii regularnych, w rozumieniu art. 22a ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy. Badania potoków pasażerów dołączone do akt sprawy przez odwołujące się Stowarzyszenia wykonane zostały w marcu 2013r., a więc na 1,5 roku przed wydaniem skarżonego obecnie zezwolenia. Należy przy tym wskazać, że z analizy licznych wystąpień zarówno odwołujących się Stowarzyszeń, jak i z wystąpień Spółki wynika, że wnioskowana linia Warszawa – Lublin – Rzeszów stanowi jedyne bezpośrednie połączenie między w/w trzema miastami. Przewóz osób odbywa się na linii regularnej Lublin – Warszawa, Lublin – Rzeszów. Ani strony niniejszego postępowania, ani organ pierwszej instancji nie wyjaśnili czy na projektowanej linii regularnej Warszawa – Lublin – Rzeszów wykonywany jest przewóz regularny osób (w ramach bezpośredniego połączenia), a jeżeli tak to, jaki przewoźnik lub grupa przewoźników wykonuje ten przewóz, z jaką częstotliwością. W ponownie prowadzonym postępowaniu organ pierwszej instancji winien wyjaśnić powyższą okoliczność. W przypadku, gdy wykonywane są przewozy osób na linii tożsamej z linią komunikacyjną wskazaną we wniosku Spółki, dokonując oceny ewentualnego zagrożenia dla już istniejących linii regularnych organ pierwszej instancji winien dokonać analizy w tym zakresie przede wszystkim z uwzględnieniem przewozów wykonywanych na takiej właśnie linii.
W przypadku zaś, gdy nie istnieje linia komunikacyjna Warszawa – Lublin – Rzeszów, dla dokonania oceny zagrożenia dla już istniejących linii organ pierwszej instancji winien dokonać ana”
