MZK Zielona Góra sprawdza cenę autobusu ARP Pilea 10E

28 października Miejski Zakład Komunikacji w Zielonej Górze otworzył ofertę w przetargu na dostawę pięciu elektrycznych, niskopodłogowych autobusów miejskich klasy MIDI.

Miasto szukało elektrobusów o długości od 9,0 do 10,5 m wraz dostawą i przyłączeniem do sieci energetycznej dwóch dwuwyjściowych stacji wolnego ładowania na terenie zajezdni przy Chemicznej. O możliwości skorzystania z opcji i zakupie pojazdów bez dodatkowego przetargu pisaliśmy już w InfoBusie wcześniej. MZK chciało jednak sprawdzić aktualne oferty na rynku, aby mieć szersze pole do manewru. I to się w przypadku firmy ARP E-Vehicles udało.

Co chciała Zielona Góra?

W przypadku kryteriów technicznych, zmawiający premiował następujące rozwiązania:

• szyny do ładowania pantografowego zamontowane na dachu – 5 pkt,
•  niska podłoga w całym pojeździe (brak schodków) – 1 pkt,
• dzielona przednia szyba – 1 pkt,
• elektryczna żaluzja szyby przedniej – 1 pkt
• liczba miejsc dla pasażerów większa niż 75 osób – 3 pkt.

Takie kryteria techniczne są bardzo podobne do ostatnich przetargów na solowe i przegubowe elektrobusy dla Zielonej Góry, czyli preferencje MZK pozostają bez zmian. Z racji tego, że obecne zamówienie dotyczy autobusów klasy MIDI, to jako faworyt na pierwszy plan wysuwał się Solaris, natomiast jak pokazało dzisiejsze otwarcie ofert, producent z Bolechowa już złożył propozycję taborową MZK i nie zamierza jej powtarzać.

Jedna oferta

Dlatego 28 października swoja propozycję w Zielonej Górze złożyła tylko firma ARP E-Vehicles z Solca Kujawskiego. która zaproponowała cenę 15.329.490 PLN brutto / 12.463.000 PLN netto, co daje jednostkową cenę za autobus Pilea 10E na poziomie 2.492.600 PLN netto (z podłączeniem i dostawą ładowarek).   

Z kolei budżet zamawiającego wynosił 11.370.120,00 PLN brutto / 9.244.000,00 PLN netto, co daje jednostkową cenę za zielonogórskie MIDI na poziomie 1.848.800 PLN netto (wraz z dostawą i przyłączeniem ładowarek).  

Jak widać przekroczenie wynosi prawie 4 mln zł, także czekamy teraz z niecierpliwością na decyzję MZK. Albo przewoźnik dołoży do tego zamówienia i będzie miał rzeczywiście niskopodłogowe midibusy od ARP, albo wróci do wcześniej propozycji Solarisa na pojazdy Urbino 9 LE electric. Przypomnijmy, że wartość opcjonalnego kontraktu opiewającego na zakupu sześciu (nie pięciu) tego typu autobusów elektrycznych wynosi 9.966.840 PLN netto, gdzie dofinansowanie z Unii to 8.471.814 PLN netto, a koszt miasta to 1.495.026 PLN netto. To z kolei daje cenę zakupu jednego midibusu od Solarisa na poziomie 1.661.140 PLN netto. Czyli znacznie taniej…

Teoretycznie teraz zamawiający oceni ofertę ARP według czterech kryteriów:

• ceny (60%)
• gwarancji (15%)
• zużycia energii elektrycznej autobusu wg SORT 2 poniżej 1 kWh/km (15%)
• warunkach technicznych (10%).  

Na koniec przypomnijmy, że to zmówienie ma dofinansowanie jeszcze z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko.

Zielonogórskie MIDI ELEKTROBUSY

Elektryczne midibusy dla Zielonej Góry mają mieć długość od 9 do 10,5 m. Oferowane konstrukcje powinny być pojazdami z całkowicie niską podłogą, bez stopni pośrednich wewnątrz, o wysokości podłogi od 320 do 340 mm w każdym progu drzwi. Wymiana pasażerów ma odbywać się poprzez dwoje drzwi w układzie 1-2-0 lub 2-2-0. Autobusy będą napędzane poprzez zastosowanie jednego lub wielu silników elektrycznych z zastrzeżeniem, że moc uzyskana zagwarantuje pełne funkcjonowanie pojazdu wraz z osprzętem i wyposażeniem w skrajnie niekorzystnych warunkach w ruchu miejskim. Moc uzyskana ma być nie mniejsza niż 160 kW. Układ napędowy powinien być wyposażony w system odzyskiwania energii podczas hamowania i jazdy z góry i wykorzystywać ją do doładowania akumulatorów lub kondensatorów (zależnie od zastosowanego rozwiązania technicznego) tzw. rekuperacji. Energia elektryczna będzie magazynowana w akumulatorach, które będą ładowane z ładowarek istniejących u zamawiającego na zajezdni (ładowanie wolne mocą od 40 kW do 120 kW) i na pętlach (ładowanie szybkie do 200 kW). Ładowanie baterii ma się odbywać poprzez złącze typu „plug in” – gniazdo CCS Combo 2 umiejscowione w tylnej części z ładowarki zewnętrznej. Z kolei szybkie ładowanie realizowane będzie przez tzw. pantograf odwrócony zamontowany na maszcie i opuszczany na szyny umiejscowione w tylnej części pojazdu.

Przechodzimy do przedziału pasażerskiego, gdzie będą zamontowane siedzenia o budowie modułowej montowane bezwzględnie wszędzie tam gdzie jest to technicznie możliwe do ścian bocznych autobusu, wykonane z tworzywa sztucznego na szkielecie stalowym lub z tworzywa sztucznego z możliwością łatwego montażu i demontażu, z uchwytami od strony przejścia. Miejsce pracy kierowcy to kabina zabudowana z oszklonymi odpornymi na uderzenia drzwiami – bezpieczna szyba wandaloodporna z otworami umożliwiającymi prowadzenie rozmowy kierowca-pasażer zamykanymi na zamek zatrzaskowy. Jedno skrzydło drzwi I powinno stanowić osobne wejście do kabiny kierowcy – to znaczy kabina powinna być oddzielona od przedziału pasażerskiego w taki sposób, aby obejmowała jedną połówkę pierwszych drzwi.

System informacji pasażerskiej stanowić będą tablice zewnętrzne wykonane w oparciu o diody wysokiej jaskrawości, w kolorze ultra białym. W środku autobusów znajdą się trzy rodzaje tablic: tablice wewnętrzne podsufitowe - monitor LCD o przekątnej minimum 22 cali, zabezpieczony szybą wandaloodporną z automatyczną regulacją jasności w zależności od natężenia oświetlenia przeznaczony do emisji przekazu informacyjnego (materiałów promocyjnych MZK), wyświetlacze wewnętrzne, tzw. podsufitowe – mają wyświetlać m.in. - oznaczenie linii, kierunek jazdy, przebieg trasy (ulice, na których znajdują się przystanki) prezentowany w sekwencji płynącej, tablice wewnętrzne boczne - przeznaczone do prezentowania informacji o trasie obsługiwanej linii. Funkcję tablicy ma pełnić monitor LCD zabezpieczony hartowaną szybą wandaloodporną, z automatyczną regulacją jasności w zależności od natężenia oświetlenia, o przekątnej minimum 38 cali.