Metro: opowieści autobusowe (2) – Przybłęda

Prezenujemy drugą 'opowieść autobusową’, która ulazała się na łamach specjalnego dodatku do Metra. W tym tygodniu zapraszamy do lektury tekstu pt. 'Przybłęda’.

Przybłęda

Miałam kiedyś owczarka niemieckiego. To była suczka, więc dwa razy w roku pod domem zbierał się tabun zakochanych kundli, od których nie można się było po prostu opędzić. Któregoś dnia jeden z nich, uczucia skierowane dotąd do mojej pupilki, postanowił przelać na mnie. Gdy szłam rano na przystanek, nie odstępował mnie na krok. Gdy siedziałam czekając na autobus, wpatrywał się we mnie z bezbrzeżną miłością. A gdy autobus wreszcie przyjechał oczywiście wsiadł za mną. Kierowca natychmiast poinformował mnie, że za psa się płaci. Nie było sposobu, aby wytłumaczyć mu, że to nie mój pies.

– Jak to nie pani, przecież widać, że pani! – denerwował się, a ja z uporem maniaka próbowałam wytłumaczyć całą sytuację. Inni pasażerowie byli wprost oburzeni, myśląc, że żałuję złotówki na bilet dla własnego psa. Dla świętego spokoju zapłaciłam. Całą podróż siedziałam czerwona jak burak a zakochanego kundelka miałam ochotę obedrzeć ze skóry. Nie odarłam go jednak. I dobrze, bo okazał się fantastycznym kompanem. Zamieszkał z nami i mimo mało obiecującego początku zostaliśmy przyjaciółmi. Jesteśmy nimi do dziś.