NEOMAN na wystawie oldtimerów
Fani oldtimerów mają okazję zobaczyć wiele starych pojazdów podczas corocznej wystawy Retro Classics, organizowanej zawsze w marcu w Stuttgarcie. Na tej, zdominowanej przez auta osobowe, imprezie, wszystkie większe pojazdy, w tym także autobusy, wzbudzają szczególne zainteresowanie. Są one prezentowane w osobnej hali, której organizacją zajmuje się sam Konrad Auwärter, były właściciel Neoplana oraz kierownik muzeum Auwärtera w Stuttgarcie-Möhringen. Koncern NEOMAN reprezentowały produkty marek Büssing, Auwärter i Neoplan. Gwiazdą stoiska niemieckiego koncernu był z pewnością, zbudowany w 1948 r. dla przedsiębiorstwa Ruoff ze Stuttgartu, autokar marki Gottlob Auwärter. Co ciekawe, pojazd powstał na zakupionym, używanym podwoziu Mercedes-Benz OP3750 z 1940 roku, wyposażonym w 100-konny silnik. Innym ciekawym pojazdem był Neoplan SH8 z 1955 r. Jest to przedstawiciel pierwszej generacji Neoplanów, wprowadzonej do produkcji w 1953 r., która dzięki zastosowaniu samonośnego nadwozia, a nie jak dotąd karoserii opartej na podwoziu samochodu ciężarowego, zmieniła oblicze autobusu. Autobus często jest wykorzystywany w filmach i programach telewizyjnych, wystąpił m.in. w niemieckim filmie „Cud w Bernie”. Kolejnym eksponatem spod znaku Neoplana był mały autobus klubowy ND6. Ten 6,75-metrowy autokar z tylnym silnikiem był najmniejszym członkiem rodziny autobusów Hamburg. Obok niego stanął z kolei największy pojazd w historii Neoplana. Przegubowy autobus piętrowy Jumbocruiser, mający 18 metrów długości, 2,5 metra szerokości oraz 4 metry wysokości, wyczerpywał wszelkie obowiązujące wówczas maksymalne wartości dotyczące gabarytów zewnętrznych. Ostatnim reprezentantem Neoplana był czteroosiowy, piętrowy Megaliner – autokar, który jako jeden z pierwszych przekroczył długość 12 metrów, przewidzianą dla autobusów solo, dając początek nowemu trendowi w branży autokarowej. Ostatnie egzemplarze tego modelu, zamówione przez klienta z Japonii, wyprodukowano około roku temu. Markę Büssing, którą MAN przejął w 1972 r., reprezentowały trzy pojazdy. Najciekawszą konstrukcją był trzyosiowy Büssing 900N z 1938 r., będący odpowiedzią na potrzeby obniżenia kosztów eksploatacji. Autobus napędzał 6-cylindrowy silnik Diesla z komorą wstępną o pojemności 13,5 litra i mocy 99 kW (135 KM). Dwie tylne osie były napędzane niezależnie poprzez wały kardana. Dzięki temu rozwiązaniu, Büssing stał się zdecydowanym liderem w segmencie autobusów trzyosiowych. Jednak firma z Salzgitter była nie tylko producentem kompletnych autobusów, ale także podwozi do nich. Przykładem tego typu konstrukcji jest prezentowany w Stuttgarcie model 4000T z 1955 r., zabudowany nadwoziem firmy Vetter. Pojazd napędzał 6-cylindrowy silnik leżący, umieszczony między osiami, o mocy 74 kW (100 KM). Przy długości 8,25 metra i szerokości 2,25 metra, autobus był przystosowany do poruszania się krętymi uliczkami szwajcarskich Alp. Z kolei 10,11-metrowy Büssing Präfekt 11, z leżącym silnikiem zamontowanym wzdłużnie na tylnym zwisie, jest przodkiem dzisiejszych midibusów z rodziny MAN i Neoplan. Zainteresowanych starymi autobusami Neoplana informujemy, że w Muzeum Neoplana w Stuttgarcie-Möhringen można zobaczyć 16 eksponatów z lat 1928 – 1989. Muzeum mieści się przy Vaihingerstrasse 118-122 i jest otwarte od poniedziałku do czwartku od 14:00 do 17:00 oraz w piątki od 13:00 do 15:00. Pisemne zapytania dotyczące muzeum należy kierować pod adres: Auwärter Museum, Friedrichstr. 2, 94431 Pilsting.
