Ikarus pojawi się w Gdyni. Na obchody

Blisko pół wieku temu na trasy wyjechały autobusy dwóchlinii łączących Śródmieście z Płytą Redłowską. Już w najbliższą sobotę, 2kwietnia, z okazji okrągłych urodzin, na trasę linii 133 wyjedzie kiedyśzupełnie typowy, dziś jednak już wyjątkowy pojazd ? autobus przegubowy Ikarus280.

„Platynowiec”, nazywany tak przez właściciela z racji wygląduwzorowanego na „ikarusach” należących dawniej do PrzedsiębiorstwaKomunikacji Autobusowej w Gdyni (z bazą przy ulicy Platynowej) wykona czterypełne kursy (na trasie z Dworca Morskiego lub Dworca Głównego PKP do PłytyRedłowskiej i z powrotem).

W czasie przejazdu ten fragment historii gdyńskiejkomunikacji miejskiej będzie przedmiotem opowieści członków PomorskiegoStowarzyszenia Sympatyków Transportu Miejskiego. Organizatorzy spotkania:

• kultowyikarus.pl

• Pomorskie Stowarzyszenie Sympatyków Transportu Miejskiego

• PKM Sp. z o.o. z siedzibą w Gdyni

• Zarząd Komunikacji Miejskiej w Gdyni

A jak to właściwie było?

Czy linia 133 od początku kursowała na obecnej trasie? Nie,trasa była kilkukrotnie zmieniana, choć pierwotne założenie pozostałoniezmienione do dziś ? połączyć Płytę Redłowską ze Śródmieściem. Rozpoczęłafunkcjonowanie w czwartek 31 marca 1966 r. na trasie Płyta Redłowska ? PlacKaszubski. Przystanek początkowy był usytuowany przy ulicy Cylkowskiego, tuż zaskrzyżowaniem z Redłowską ? w miejscu obecnego przystanku ?Cylkowskiego?,kierunek Płyta Redłowska. Po odjeździe autobus skręcał w prawo, w ulicęBohaterów Starówki Warszawskiej i wyjeżdżał na ulicę Redłowską. Następnie trasawiodła Redłowską, Dzierżyńskiego (obecną Legionów), Czołgistów (obecną al.Piłsudskiego) i dalej Świętojańską, aż do Placu Kaszubskiego. Tu autobuszawracał wjeżdżając w ulicę Jana z Kolna, by wjechać na przystanek początkowy,który mieścił się na wysokości pętli trolejbusowej, przed ulicą Migały (obecnąWójta Radtkego). Autobus wracał na Płytę Redłowską ul. Świętojańską, al.Zwycięstwa i ul. Redłowską.

Po około dwóch tygodniach ukończono budowę pętli przyUrzędzie Morskim, co pozwoliło naprzedłużenie trasy linii 133 do tego miejsca ulicami: Portową iChrzanowskiego (wiaduktem nad torami kolejowymi). Przystanek początkowo-końcowyzlokalizowany był w miejscu dzisiejszego przystanku linii 137.

Autobusy linii 133 kursowały w dni powszednie, odponiedziałku do soboty, od godziny 5:00 do 22:30, z częstotliwością co 17 minutw szczycie i co 34 minuty poza godzinami szczytu przewozowego. W niedzielęlinia funkcjonowała w godzinach 13:30 ? 22:30 z częstotliwością co 34 minuty.Czas jazdy nie był zróżnicowany i wynosił, niezależnie od dnia i godziny, 14minut, w obu kierunkach. W godzinach szczytu linię obsługiwały dwa pojazdy. Wpozostałych porach, a także w niedzielę (przez cały dzień), na linii kursowałjeden autobus.

Przejazdy inauguracyjne obsługiwała Skoda Karosa 760RTO onumerze inwentarzowym 2125, wprowadzona do gdyńskiej komunikacji miejskiej w1960 roku. Na linii, w pierwszym roku jej funkcjonowania, dominowały jednakautobusy marki San.

Co właściwie stało się ze 134?

Blisko trzy miesiące później, 16 czerwca uruchomiono linię134, jako uzupełnienie linii 133. Funkcjonowała w dni powszednie, w godzinachszczytów przewozowych. Z Płyty Redłowskiej do ulicy Czołgistów trasa nowejlinii pokrywała się z trasą autobusów oznaczonych numerem 133. Następnieprzebiegała, jako pierwsza w Gdyni, prawą jezdnią ulicy Władysława IV, do Janaz Kolna (lewą jezdnią, w kierunku Redłowa, autobusy linii 101, 104, 105 i 125kursowały już od 1963 roku). Dalej autobusy linii 134 kursowały ulicąMarchlewskiego (obecnie Janka Wiśniewskiego) i Czechosłowacką do StoczniGdynia. Powrót odbywał się ulicami: Czechosłowacką, Marchlewskiego, przez Pl.Konstytucji, ul. 10 Lutego, Władysława IV, al. Zwycięstwa i Redłowską.Prawdziwym ewenementem był ekspresowy charakter linii 134. W kierunku Stoczniprzedostatnim przystankiem był ten zlokalizowany przy ul. Czołgistów. W przeciwnymkierunku, pierwszy przystanek po początkowym znajdował się dopiero przy al.Zwycięstwa, w rejonie skrzyżowania z Harcerską. To wyjątkowo szybkie połączenienie było jednak droższe dla pasażerów. Linia 134 w ujęciu taryfowym była liniązwykłą. W godzinach szczytu popołudniowego, trzema ostatnimi kursami trasalinii prowadziła, zamiast do Stoczni, do nieistniejącej już pętli z prawejstrony ulicy Polskiej, na wysokości ulicy Celnej.

Linię 134 obsługiwały dwa autobusy z nieregularnączęstotliwością, co około 15 minut. Oznacza to, że linie 133 i 134 nie były zesobą zsynchronizowane. Na jednym zadaniu jeździł codziennie, co także możnabyło traktować jako ewenement, fabrycznie nowy autobus marki San H27 o numerzeinwentarzowym 2113.

Pod koniec 1971 r. linia 134 uzyskała status liniicałodziennej, kosztem linii 133, której funkcjonowanie ograniczono do szczytówprzewozowych. Zmienił się też charakter linii 134. Nie była już liniąekspresową, a zamiast Władysława IV autobusy w obu kierunkach kursowały ulicą Świętojańską.3 listopada 1973 r. trasy linii 133 i 134 przedłużono na Płycie Redłowskiej doulicy Powstania Śląskiego, którą kursują do dziś, wykonując tzw. pętlę uliczną.

Na fali oszczędności, z końcem 1990 r., linia 133 zostałazawieszona. Pod koniec 1992 r. reaktywowano ją, jako skrócony wariant trasylinii 134, z Płyty Redłowskiej do Placu Konstytucji. Od tego czasu linie 133 i134 były substytucyjne względem siebie. Ta pierwsza funkcjonowała tylko w dnipowszednie po godzinie 16, w soboty po godzinie 8 oraz w niedziele i święta,przez cały dzień.

Kolejne ważne wydarzenie w historii tych linii miało miejsce1 października 2009 r., kiedy zawieszono kursowanie wszystkich autobusów doStoczni, pozostawiając tylko trolejbusy. Wówczas linia 134 przestała funkcjonować,a linia 133 uzyskała status połączenia całodziennego i całotygodniowego. 14stycznia 2013 r. linia 133 rozpoczęła funkcjonowanie na trasie wydłużonej doDworca Morskiego ? w wybranych kursach.

„