Start testów VDL Citea w MZA Warszawa

Autobus charakteryzuje nowoczesny design nadwozia, z wyglądem ściany przedniej nawiązującym do współczesnych trendów w samochodach osobowych, z licznymi ostrymi, łukowymi liniami, dzielącymi płaszczyzny. Czarny pas świateł zgrywa się z czernią szyby przedniej i bocznej linii okien. Dodatkowymi atutami wyglądu zewnętrznego są błyszczące się aluminiowe felgi oraz biały wyświetlacz, który może świecić w dowolnym kolorze. Egzemplarz pokazowy, który skierowano na testy, oklejony jest specjalną, barwną grafiką.

Do napędu służy pionowy, 6-cylindrowy silnik DAF PR228 o mocy 231 kW i maksymalnym momencie obrotowym 1275 Nm. Jednostka ta jest znana ze stołecznych Solarisów Urbino 12 z 2011 roku oraz Urbino 18 z lat 2005-2010. Silnik zblokowano z automatyczną skrzynią biegów Voith Diwa 5 (D864.5), z której napęd poprzez wał przenoszony jest na portalowy most napędowy ZF AV132. Kompletacja zespołu napędowego jest więc analogiczna do Solarisów Urbino 12 z 2011 roku. Silnik znajduje się w lewym tylnym narożniku autobusu w zabudowie wieżowej. Dostęp do jednostki napędowej możliwy jest przez klapę tylną (dostęp do pasków klinowych, alternatora i sprężarki), niewielką klapę z lewej strony autobusu (dostęp do turbosprężarki) oraz z przestrzeni pasażerskiej, przez wysoką pokrywę z tworzywa sztucznego, umiejscowioną w podłużnej ścianie wieży silnikowej (głowica, filtry, wentylator). Pomocniczy piec grzewczy umiejscowiono ukośnie, pod ostatnim rzędem siedzeń. Chłodnica z wentylatorem znajduje się ponad silnikiem.

We wnętrzu rozmieszczono fotele Kiel. Liczba miejsc siedzących to 28 plus 2 rozkładane, a stojących –59. W przedniej części autobusu fotele rozmieszczono w układzie 2+1. Uzyskano znaczą liczbę miejsc dostępnych bezpośrednio z niskiej podłogi –aż 12. Na tak dobry wynik miało wpływ obniżenie siedzisk za trzecimi drzwiami, przy wieży silnikowej, które w konkurencyjnych modelach z analogicznym umiejscowieniem silnika wymagają pokonania jednego stopnia. Nadkola przednie są niewielkie, co dobrze wpływa na przestronność. Autobus nie posiada siedzenia na przednim prawym nadkolu.

Podłoga autobusu, jak i jej naroża i krawędzi, są rozwiązane tak, aby liczba kantów i zakamarków była jak najmniejsza, stąd też w narożach najczęściej spotyka się zaokrąglenia bądź nakładki z tworzyw sztucznych. Ułatwia to utrzymanie czystości. W środkowej i przedniej części wnętrza brak jest pionowych mocowań poręczy i siedzeń sięgających podłogi –wszystkie mocowania wyprowadzono z naroża podłogi i sufitu. Obudowa wieży silnikowej jest wykonana z tworzywa sztucznego. Oświetlenie wnętrza rozwiązano w nietypowy sposób –podłużne lampy sufitowe umiejscowiono bezpośrednio przy oknach. Dach autobusu to jednolity panel ze specjalnej pianki, osłoniętej od zewnętrznej jak i od wewnętrznej strony blachą. Klimatyzator zabudowano na dachu. Stanowisko kierowcy nie posiada oddzielnego klimatyzatora. Nawiewy z klimatyzacji umiejscowiono w narożach sufitu, pomiędzy drugimi a trzecimi drzwiami. Wnętrze jest dobrze wyciszone od dźwięku pracy silnika, a podobnie dobrze są wytłumione drgania.

Stanowisko kierowcy oddzielone jest drzwiczkami pozbawionymi szyby. W opcji oferowana jest pełna zabudowa kabiny kierowcy. Zastosowano pulpit VDO. Na koniec warto dodać, iż zaletą autobusu jest niska masa własna, rzędu 10 500 –11 000 kg, przy obecnym standardzie ponad 11 000 kg.

Polityka VDL obejmuje podejście do klienta, w którym na początku produkt przedsiębiorstwa zostaje przedstawiony potencjonalnemu użytkownikowi, dzięki czemu firma zyskuje informacje o wymogach i potrzebach swojego przyszłego klienta. W dalszej kolejności zostaje opracowanie kompletne rozwiązanie, obejmujące nie tyle dostawę autobusów, co wprowadzenie ich do eksploatacji, wraz z pełnym dopracowaniem produktu i przeszkoleniem załogi, obsługi i kierowców. Stąd też, pomimo iż Citea 120 SLF była już testowana w Polsce w Nowym Sączu i w Rzeszowie w październiku 2011 roku, to VDL nie startowało jeszcze w przetargach. Obecnie, Citea jest prezentowana MZA, co jest pierwszym krokiem wspomnianego toku postępowania, a przedsiębiorstwo w przyszłości będzie ubiegać się o stołeczne zamówienia.

W przygotowaniu do produkcji jest przegubowa Citea. Autobus kończy obecnie testy homologacyjne w Skandynawii. Pierwszy egzemplarz zostanie dostarczony klientowi w przyszłym roku. Początkowo przewidywane wersje będą posiadały jedynie pojedyncze ostatnie drzwi, co może okazać się barierą na polskim rynku. Nie jest jednak powiedziane, iż nie powstanie wersja z ostatnimi drzwiami dwuskrzydłowymi.

Bezpośrednio po krótkiej prezentacji dla dziennikarzy, autobus wyruszył w trasę na linię 174.