Orlen wybuduje stację H2 przy lotnisku Chopina. Pod projekt z udziałem MZA i Arthur Bus

Rozkład jazdy:

1. Jakie ciśnienie oferują dystrybutory wodoru na stacji w Poznaniu dla różnych pojazdów?
2. Jaki jest cel projektu HySPARK realizowanego na Lotnisku Chopina w Warszawie?
3. Ile stacji tankowania wodoru planuje zbudować Grupa Orlen do 2030 roku?

Poznańska stacja

„Warto zaznaczyć, że jest to bardzo innowacyjna stacja tankowania. Udostępniliśmy kierowcom trzy dystrybutory: dwa o ciśnieniu 350 bar, służące do tankowania autobusów i pojazdów ciężarowych, oraz dodatkowy o ciśnieniu 700 bar, który jest przeznaczony dla samochodów osobowych” – mówi Grzegorz Jóźwiak, dyrektor departamentu paliw alternatywnych w ORLEN.

Proces zatankowania autobusu do pełna trwa ok. 15 minut. Jego dzienne zapotrzebowanie na wodór wynosi ok. 30 kg, co umożliwia przejechanie około 350 km. Z kolei czas tankowania samochodu osobowego, ze zbiornikiem o pojemności 5 kg wodoru, wynosi ok. 5 minut. Taka ilość paliwa wystarczy do przejechania około 600 km.

„Choć wodór wykorzystywany jest w szeroko pojętej energetyce od kilku dekad, to jego zastosowanie w transporcie (zarówno publicznym, jak i indywidualnym) jest rozwiązaniem nowatorskim i innowacyjnym. Wierzymy, że Polska posiada wystarczający potencjał – ekonomiczny, technologiczny, kompetencyjny – aby stać się jednym z globalnych liderów w rozwijaniu technologii wodorowych dla różnego typu pojazdów” – podkreśla Grzegorz Jóźwiak, dyrektor Biura Technologii Wodorowych ORLEN.

Plany, plany

W teorii wodorowe plany i ambicje koncernu są imponujące: do 2030 roku Grupa ORLEN planuje budowę sieci ponad 100 stacji tankowania tego „paliwa przyszłości” dla transportu indywidualnego, publicznego i cargo, drogowego oraz kolejowego w Polsce, Czechach i na Słowacji. Wodór będzie dostarczany do nich dzięki wybudowaniu europejskiej sieci hubów, zasilanych odnawialnymi źródłami energii oraz innowacyjnych instalacji przetwarzających odpady komunalne w zero- i niskoemisyjny wodór.

Łączna zakładana moc elektrolizerów w Grupie ORLEN do 2030 roku wyniesie około 1 GW mocy, co w połączeniu z projektami typu waste-to-hydrogen umożliwi produkcję ponad 130 tysięcy ton rocznie odnawialnego wodoru na koniec obecnej dekady.

„Naszym celem jest budowa całego rynku odbiorców wodoru. W tym kontekście istotną lokalizacją jest Warszawa i lotnisko Chopina” – dodaje Grzegorz Jóźwiak.

Warszawski projekt

Największy polski port lotniczy znajduje się bowiem w sercu tzw. Mazowieckiej Doliny Wodorowej, czyli jednej z pięciu stref, w której biznes, instytucje naukowe i administracja publiczna szczególnie mocno koncentrują się na rozwijaniu i wdrażaniu technologii wodorowych.

Do 2026 r. na lotnisku Chopina ma powstać stacja tankowania wodoru Orlenu dla pojazdów technicznych oraz autobusów Miejskich Zakładów Autobusowych w Warszawie, które w sumie obsługują miliony pasażerów tego portu rocznie.

Wszystko to w ramach projektu HySPARK (Hydrogen Solutions for euroPean Airports & Regional Kinetics) to międzynarodowa inicjatywa, której celem jest rozwój i wdrożenie technologii wodorowych w transporcie publicznym oraz obsłudze lotnisk. Realizowany przez konsorcjum 17 partnerów z pięciu krajów: Polski, Niemiec, Włoch, Irlandii i Wielkiej Brytanii. Co najważniejsze, projekt ten uzyskał już blisko 9 mln euro dofinansowania z unijnego programu Clean Hydrogen Partnership.

W ramach HySPARK planowane jest:

• Produkcja i testy pojazdów wodorowych: Firma Arthur Bus dostarczy autobusy napędzane wodorem, które będą testowane przez Miejskie Zakłady Autobusowe w Warszawie.
• Zastosowanie wodoru w obsłudze lotniskowej: Wózki obsługi naziemnej na Lotnisku Chopina w Warszawie zostaną dostarczone przez włoską firmę ATENA, a ciągniki wodorowe przez firmę Quantron. Użytkownikami tych pojazdów będą m.in. Orlen oraz LS Airport Services.
• Infrastruktura tankowania wodoru: Planowane jest uruchomienie stacji tankowania wodoru przy Lotnisku Chopina w 2026 roku. Paliwo wodorowe będzie pochodzić z hubu Orlen we Włocławku.

Generalnie projekt HySPARK ma na celu stworzenie rynku dystrybucji wodoru w centralnej Polsce, przyczyniając się do dekarbonizacji transportu i promowania zrównoważonych technologii wodorowych w regionie.