MZK Konin testuje Solarisa Urbino 18 hydrogen. W tle dalsze zakupy wodorowców 

Spis treści:

1. Jakie są pierwsze wrażenia kierowców i pasażerów po testach przegubowego autobusu wodorowego Solaris Urbino 18 hydrogen?
2. Jakie korzyści w codziennej eksploatacji przyniesie wdrożenie większej liczby autobusów wodorowych w Koninie?
3. Kiedy przewiduje się zakończenie testów i podjęcie decyzji o ewentualnym zakupie dodatkowych przegubowych autobusów wodorowych?

Targowa kompletacja

Przegubowy autobus wodorowy Solaris Urbino 18 hydrogen można od 25 czerwca spotkać na linii nr 50. To model znany z targów Busworld 2023, stąd niezwykle komfortowe wnętrze, co w połączeniu z przyjaznym dla środowiska układem napędowym, gwarantuje wyjątkowe wrażenia z podróży – i to zarówno dla kierowców, jak i pasażerów.

Sercem Urbino 18 hydrogen jest zaawansowane wodorowe ogniwo paliwowe, działające jako kompaktowa elektrownia wodorowa. W ogniwie paliwowym wodór jest przekształcany w energię elektryczną, zasilającą układ napędowy pojazdu. Dzięki technologii wodorowej i najnowszej generacji lekkich zbiorników wodoru, pojazd wyjątkowo dobrze nadaje się na dalekie trasy. Tankowanie zbiorników wodoru do pełna zajmuje około 20 minut.

Zasięg tego pojazdu to 600 kilometrów na jednym tankowaniu, przy zachowaniu wszystkich zalet napędu elektrycznego i zachowaniu wysokiej pojemności pasażerskiej –  44 miejsc siedzących i 84 miejsc stojących.

Do tego ta wersja spełnia rozporządzenie GSR2 (General Vehicle Safety Regulation, 2019/2144), które od 7 lipca 2024 roku wprowadza nowe środki bezpieczeństwa, które pomogą jeszcze lepiej chronić pasażerów, kierowców, pieszych i innych uczestników ruchu drogowego.

dalsze zakupy

Przypomnijmy, że w tym roku prezeska MZK Konin, Magdalena Przybyła, zapowiedziała dalszy rozwój taboru wodorowego w ramach unijnego projektu wdrażania niskoemisyjnego transportu publicznego w Wielkopolsce Wschodniej. Wyjaśniła, że decyzja o zakupie pojazdów wodorowych poprzedzona została analizami finansowymi. Według wyliczeń pojazdy w Koninie pokonują do ponad 400 km dziennie. Autobusy elektryczne w takiej sytuacji wymagają co najmniej jednego zjazdu na ładowanie, co powoduje wykluczenie ich z pracy na ok. dwie do czterech godzin. W przypadku autobusów wodorowych takiego problemu nie ma.

-„Nie w każdym mieście musi się sprawdzić tabor wodorowy. W niektórych miastach pewnie będzie bardziej funkcjonalny tabor elektryczny, bateryjny. W Koninie, na podstawie naszych doświadczeń, rozciągłości miasta, a także w związku z tym, że realizujemy pracę przewozową dla ościennych samorządów, autobusy wodorowe są uzasadnione operacyjnie i ekonomicznie. Nie bez znaczenia jest też fakt, że konińskie elektryczne autobusy mają możliwość ładowania baterii tylko w zajezdni autobusowej” – oceniła prezes MZK w Koninie.

Koszt jednego wozokilometra w przypadku autobusu wodorowego oszacowany został na 4,52 zł netto, a w przypadku autobusu elektrycznego – na 6,04 zł netto. Prezeska powiedziała, że MZK w Koninie ma już pozytywne doświadczenia z obecnie użytkowanym przez spółkę autobusem wodorowym.

-„Wodór to dziś jedno z najczęściej wymienianych źródeł energii, jeśli chodzi o rozwój gospodarki bezemisyjnej – przekazał w mediach społecznościowych Miejski Zakład Komunikacji w Koninie.

NOWA ZAJEZDNIA

MZK Konin od 2022 roku użytkuje model Solaris Urbino 12 hydrogen pod którego potrzeby został w tym roku uruchomiony kontrakt na zakup 5,400 kg wodoru na rok, z możliwością zmniejszenia tej ilości do 5,000 kg. Dostawcą jest spółka PAK-PCE Stacje H2, która już wcześniej dostarczała wodór dla konińskiego przewoźnika. Koszt zakupu wodoru wynosi 56,10 zł netto za kilogram.

Kolejne wodorowce zakupione zostaną ze środków unijnego Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji w ramach projektu wdrażania niskoemisyjnego transportu do Wielkopolski Wschodniej. Obejmuje on także budowę nowej zajezdni autobusowej, która będzie wyposażona w stację produkcji i tankowania wodoru. Stacja ta będzie pełnić funkcję buforową w przypadku problemów z dostawami paliwa.

Koszt całego zadania oszacowany został na niemal 235 mln zł. Nowa zajezdnia stanie w północnej części miasta. Powstanie w niej stacja do produkcji i tankowania wodoru. Stacja nie będzie w stanie wyprodukować wodoru na potrzeby całego taboru, będzie pełnić jedynie funkcję buforową w przypadku problemów z dostawami tego paliwa. Wodór będzie również służył do ogrzewania nowej zajezdni.

W nowej zajezdni znajdzie się wyodrębniona hala naprawcza dostosowana do napraw autobusów wodorowych. Wyposażona będzie w m.in. czujniki do wykrywania wodoru i beziskrowe narzędzia. Naprawa pojazdów odbywać będzie się z platform roboczych – autobusy wodorowe mają na dachach umiejscowione ogniwa paliwowe, a autobusy elektryczne – baterie trakcyjne. Początek budowy nowej zajezdni zaplanowany jest na 2026 r. Prace powinny potrwać dwa lata.

Największym wyzwaniem, zdaniem Magdaleny Przybyły, będą badania geologiczne i utwardzenie podłoża. Budynek ma powstać na terenach pokopalnianych. Projekt wdrożenia niskoemisyjnego transportu publicznego zakłada również montaż w kilku miejscach miasta inteligentnych systemów transportowych, dzięki którym autobusy miejskie będą traktowane priorytetowo na skrzyżowaniach z sygnalizacją świetlną. W planach jest także budowa centrum przesiadkowego obok dworca kolejowego, a także inwestycje w infrastrukturę transportową w innych miastach regionu – Kole i Słupcy. Ponadto wdrożony ma zostać jeden bilet autobusowo-kolejowy oraz zintegrowany system informacji pasażerskiej dla podróżujących transportem publicznym.

Na koniec dodajmy, że równolegle MZK notuje coraz większą frekwencję na swoich liniach (co z kolei wynika z wprowadzenia w tym roku w Koninie bezpłatnej komunikacji miejskiej) , co też ma wpływ na zaplanowane zakupy nowego taboru.