Szczęście, rowery i Duńczycy
Mieszkańcy Kopenhagi żartują, że kilkakrotniew ciągu roku pokonują na rowerach drogę na księżyc. 62%mieszkańców miasta codziennie jeździ w ten sposób do pracy, awiększość wsiada na rower bez względu na niesprzyjającą pogodę.Robią to nie tylko dla zdrowia.
Tak jest po prostu łatwiej, bo miasto zaprojektowanoraczej dla rowerów niż samochodów. Śmietniki ustawione wzdłużścieżek rowerowych pochylone pod kątem ułatwiające rowerzystomwyrzucanie kubków po kawie. W miejscach, gdzie rowerzyścizatrzymują się na światłach ustawiono podpórki do oparcia nogi.A kiedy pada śnieg, ścieżki rowerowe odśnieżane są w pierwszejkolejności, przed jezdniami dla samochodów.
System zachęt działa na Duńczyków znacznie lepiejniż nakazy i zakazy. Najlepiej ilustruje to przykład ograniczaniapalenia w miejscach publicznych. W Kopenhadze palacze mają dodyspozycji specjalne kursy ułatwiające rzucenia nałogu, ale niekarze się ich za palenie w parkach. Na placach zabaw dla dzieciwidnieją wprawdzie tabliczki z uprzejmą prośbą o niepalenie, alenie ma mowy o zakazie.
Palenie, podobnie jak picie alkoholu (w czym Duńczycyprzodują w Europie) postrzegane jest jako przejaw wolnościosobistej, a próby wprowadzenia odgórnych regulacji – jakoingerencja państwa w swobody obywatelskie. Nie wypaliły teżinterwencje podatkowe. Wprawdzie na krótko obłożono w Daniipodatkiem produkty wysokotłuszczowe, jak masło czy bekon, aleszybko zrezygnowano z tego rozwiązania. Zaniechano też planowanegopodatku na wysokosłodzone napoje.
Duńczycy wolą rozwiązania, które czynią zdrowy iekologiczny tryb życia wygodniejszym. Na ich najwyższy w Europiepoziom szczęścia składają się oczywiście nie tylko ścieżkirowerowe, ale i sowite świadczenia socjalne, opieka medyczna, systemedukacji, 37-godzinny tydzień pracy i niskie bezrobocie. Wprawdziepodatki dochodowe sięgają nawet 60%, ale w tym aspekcie akuratDuńczycy wierzą w państwo. Zamiast swobody zakupu większegosamochodu, na który trudno sobie pozwolić przy tak wysokichpodatkach, wolą poczucie bezpieczeństwa dla siebie i swoichbliskich.
Tekst udostępniony w oparciu o licencję CreativeCommons.
„
