Społeczny raport na temat polityki rowerowej Poznania
Społeczny raport na temat polityki rowerowej Poznania
Jaki jest stan głównych tras rowerowych w Poznaniu? Co przewidują i czy są realizowane miejskie dokumenty dotyczące ruchu rowerowego? Jakie utrudnienia napotykają rowerzyści w centrum miasta? Jaki jest poziom bezpieczeństwa rowerzystów w Poznaniu (wypadki, kolizje)? – na te i inne pytania odpowiada Społeczny raport na temat polityki rowerowej Poznania, opracowany przez SRM. Podobne raporty powstały w 10 dużych miastach w Polsce. Zachęcamy do lektury!
Zapraszamy do lektury!
Poniżej publikujemy krótkie streszczenie raportu, jednakże polecamy wszystkim zainteresowanym jego pełną wersję (raport w formacie *.pdf;9,0 MB)!
Raport powstał w ramach projektu „Rowerowa sieć społecznego nadzoru polityki transportowej w polskich miastach”. Omawia on m.in. obecną sytuację ruchu rowerowego, treść i stopień realizacji miejskich dokumentów, poziom wydatków na drogi rowerowe, stan 7 głównych tras rowerowych, ułatwienia dla rowerów w centrum Poznania, a także dane dotyczące wypadków i kolizji z udziałem rowerzystów w ostatnich 4 latach. W raporcie znaleźć można też mapy ułatwień dla rowerów w centrum Poznania i niemal 200 zdjęć poznańskiej infrastruktury rowerowej.
Społeczny raport na temat polityki rowerowej Poznania
Poznań 2011
Streszczenie
W połowie 2011 r. występowało w Poznaniu 90,0 km dróg rowerowych, a także 3,30 km ulic z jednokierunkowymi pasami dla rowerów (w kierunku zgodnym z kierunkiem ruchu pozostałych pojazdów), 0,80 km kontrapasów rowerowych (pasów jednokierunkowych przeznaczonych do jazdy pod prąd ulicami jednokierunkowymi) oraz 1,25 km dwukierunkowych pasów dla rowerów (rozwiązanie wadliwe, niespotykane w innych miastach).
Odpowiedniego rodzaju nawierzchnia (asfaltowa, ewentualnie inna podobna, np. żywiczna) występowała jedynie na ok. 56,5 km (62,8%) dróg rowerowych. Aż 28,2 km dróg rowerowych (31,3%) posiadało natomiast nawierzchnię z kostki, a 5,3 km (5,9%) nawierzchnię z płyt chodnikowych. Przez minione 8 lat przybyło w Poznaniu 32,9 km asfaltowych dróg rowerowych, ale zarazem aż 11,4 km z kostki, tj. nawierzchni nieodpowiedniej dla tego rodzaju dróg.
Autorzy raportu wytypowali i szczegółowo zbadali 7 głównych tras rowerowych, prowadzących do centrum Poznania. Jakość wszystkich tych tras okazała się niska. Niektóre są niekompletne, a na wszystkich stwierdzono wiele poważnych uchybień (nieodpowiednia nawierzchnia, wyjątkowo nieprzyjazna rowerzystom sygnalizacja świetlna, słupy na drogach rowerowych i inne). W konsekwencji żadna trasa nie spełniała sformułowanych w literaturze 5 wymogów – spójności, bezpośredniości, atrakcyjności, bezpieczeństwa i wygody. Wszystkie te trasy nadają się na sporych odcinkach do przebudowy.
Na potrzeby raportu zbadano też prędkości ruchu rowerowego na 7 wspomnianych trasach. Autorzy raportu przebyli parokrotnie wszystkie trasy i dokonali pomiarów za pomocą GPS. Na większości badanych tras prędkości te okazały się bardzo niskie (średnia prędkość jazdy: 15,8 km/h</strong>;średnia prędkość podróży: 13,3 km/h). Niskie prędkości wynikały m.in. ze złej nawierzchni oraz długiego czasu oczekiwania na zielone światło w porównaniu z samochodami.
Do mocnych stron rowerowego Poznania zaliczono:
Poznań jest miastem wciąż mało przyjaznym rowerzystom, o niskim udziale ruchu rowerowego w podróżach. Jak pokazują badania, wielu poznaniaków zdecydowałoby się korzystać na co dzień z rowerów, jednakże pod warunkiem stworzenia odpowiedniej infrastruktury dla rowerów.
· w miarę dobrze opracowany Program rowerowy z 2008 r.,
· przykłady dobrej infrastruktury rowerowej (np. droga rowerowa przy ul. Bukowskiej od ul. Polskiej do ul. Przybyszewskiego, ulice z dopuszczonym ruchem rowerowym pod prąd),
· plany uspokojenia ruchu w centrum Poznania,
· zaangażowanie organizacji społecznych i niektórych rad osiedli na rzecz poprawy warunków ruchu rowerowego.
Raport ukazał również najważniejsze przeszkody dla rozwoju ruchu rowerowego w Poznaniu:
· niską jakość wielu dokumentów określających politykę miasta wobec rowerzystów (zwłaszcza brak porządnych standardów technicznych infrastruktury rowerowej),
· nierealizowanie wielu planowanych inwestycji (niski stopień realizacji Programu rowerowego z 2008 r.),
· systematyczne zmniejszanie planowanych wydatków na budowę dróg rowerowych w budżecie miasta (z 3,3 mln zł w 2007 r. do zaledwie 1 mln zł w 2011 r.),
· brak konsultacji wielu projektów z rowerzystami lub nagminne odrzucanie uwag (w konsekwencji realizacja bardzo złej infrastruktury, np. na ul. Przybyszewskiego),
· niekompletność lub niską jakość głównych tras rowerowych prowadzących do centrum,
· liczne bariery w centrum miasta (m.in. brak możliwości jazdy pod prąd większością ulic jednokierunkowych, zła nawierzchnia, ślepe ulice bez możliwości przejazdu rowerem),
· stosunkowo niski poziom bezpieczeństwa (rocznie ok. 150 wypadków i kolizji zgłoszonych Policji, aż 3 ofiary śmiertelne w 2009 r. i 3 w 2010 r.).
Raport pokazał, że Poznań powinien jak najszybciej zmienić politykę wobec ruchu rowerowego i wyeliminować powyższe przeszkody. W przeciwnym wypadku stolica Wielkopolski przegra konkurencję z innymi miastami w Polsce, a hasło Poznań – miasto know-how niewiele będzie miało wspólnego z rzeczywistością.
Źródło: http://www.srm.eco.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1265&Itemid=36
