Rowerowe plany Bełchatowa

Rowerowe plany Bełchatowa

Jak zmienić sytuację miasta, w którym dominują korki, brakuje miejsc parkingowych, a liczba samochodów ciągle wzrasta? Zadanie nie łatwe, biorąc pod uwagę posiadane środki finansowe, których jak w większości miast naszego kraju z reguły brakuje. Władze Bełchatowa postanowiły więc postawić na rower! –czytamy na stronie internetowej Bełchatowa. Jesteśmy pod wrażeniem opisu i życzymy powodzenia w realizacji planów!

Pojazd określany przez ekologów mianem „naj­genialniejszego pojazdu w historii ludzkości’ posiada szereg oczywistych, choć przez wielu niedocenianych zalet. Rower to pojazd, który nie zanie­czyszcza środowiska, nie hałasuje, zajmuje niewiele przestrzeni i wymaga bardzo skromnej – w porównaniu z samochodem – infrastruktury. Jest po­jazdem w pełni „demokratycznym’, ponieważ umożliwia niezależną mo­bilność także dzieciom oraz osobom starszym, nie posiadającym upraw­nień do poruszania się samochodami.

Rower to istotny środek transportu z punktu widzenia efektywnego zarzą­dzania miastem. Rower jest bardzo poważną alternatywą dla samochodu i znaczącym uzupełnieniem luki, jaka powstaje pomiędzy komunikacją zbio­rową a transportem indywidualnym. Rower to szansa, którą w Bełchatowie zaczyna się odkrywać!

Choć formalnie nie wprowadzono tzw. „audytu rowerowego’, to po­cząwszy od 2003 roku niemal każda inwestycja drogowa prowadzona na te­renie Bełchatowa musi uwzględniać rozwiązania służące rowerzystom lub wpływać w sposób bezpośredni na stworzenie dobrych warunków dla ich bezpiecznego poruszania się, np. poprzez uspokajanie ruchu.

Realizowane inwestycje oraz remonty mają stworzyć nie efektowną infra­strukturę „prorowerową’ służącą wypełnieniu statystyk, lecz efektywne roz­wiązania służące zrealizowaniu określonych celów. Podjęte wyzwanie ma do­prowadzić do sytuacji, w której dzięki zastosowanym rozwiązaniom niemal 100 procent źródeł i celów podróży objęte zostanie systemem rowerowym. W praktyce oznaczać to ma możliwość dotarcia rowerem do większości budynków mieszkalnych, szkół, zakładów pracy, urzędów, ośrodków kultury, centrów handlowych, ośrodków sportowych i wypoczynkowych, parków i ko­ściołów w mieście, bez konieczności poruszania się w szybkim i dużym ruchu samochodowym, a więc powyżej 30 km/h, tj. prędkości, przy której w ruchu ulicznym rowerzysta czuje zagrożenie ze strony poruszających się samocho­dów.

Zgodnie z najlepszymi dostępnymi standardami zaczyna w Bełchatowie powstawać infrastruktura rowerowa spełniająca warunki: spójności, bezpośredniości, atrakcyjności, bezpieczeństwa i wygody użytkowników.

Wstępem do realizacji spójnego i czytelnego systemu rowerowego na terenie Bełchatowa musiała być dokładna analiza potrzeb i możli­wości. Podjęto więc następujące działania:

·         dokonano szacunkowego pomiaru natężenia ruchu rowerowego w mie­ście

·         poddano obserwacji miejsca, gdzie występują największe potoki ruchu ro­werzystów

·         dokonano analizy tzw. wąskich gardeł – miejsc, gdzie istniejąca zabudowa lub warunki terenowe uniemożliwiają tworzenie infrastruktury rowerowej;

·         rozpoczęto konsultacje społeczne ze środowiskiem rowerzystów – koniecz­ne dla przeprowadzenia szczegółowej analizy potrzeb;

·         przeprowadzono swego rodzaju „inwentaryzację’ posiadanych elementów infrastruktury drogowej, która w łatwy i stosunkowo niedrogi sposób mo­głaby zostać zaadoptowana dla potrzeb rowerzystów;

·         opracowano koncepcję lokalizacji wydzielonych dróg rowerowych, ciągów pieszo-rowerowych oraz stref uspokojonego ruchu – tzw. „tempo 30′.

Warto pamiętać, że nie wszędzie konieczna jest budowa nowych dróg rowerowych. Często uspokojenie ruchu poprzez montaż odpowiednich urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego (azyle, progi zwalniające, esowanie osi jezdni) i wymuszenie tym samym ograniczenia prędkości po­ruszających się samochodów, np. do 30 km/h sprawi, że rowerzyści po­czują się na drodze bezpiecznie i na równi z pozostałymi uczestnikami ru­chu będą mogli korzystać z istniejącego układu drogowego.

Zamiana czterech na dwa
Realizowane inwestycje „prorowerowe’ nie mają być celem samym w sobie. Każda nowa droga rowerowa lub ulica uspokojonego ruchu ma być zachętą dla kierowcy samochodu, aby pozostawił swój pojazd w do­mu, a do pracy czy na zakupy wybrał się rowerem. Niemałą rolę odgry­wają więc liczne imprezy promujące rower. Warto wymienić choćby nie­dzielne wycieczki rowerowe dla wszystkich mieszkańców Bełchatowa or­ganizowane przez cały rok przez Stowarzyszenie Załoga Rowerowa ZGRZYT, czy Europejski Dzień Bez Samochodu (2004 rok – wyróżnienie Ministra Ochrony Środowiska).

Poprzez pokazywanie zalet korzystania z roweru, popartych jakością i celowością realizowanych inwestycji, można doprowadzić do sytuacji, w której część zmotoryzowanych mieszkańców miasta dokona zamiany wła­snych 4 kółek na 2.

Z szacunkowych pomiarów wykonanych w 2003 roku wynikało, że nie­spełna 1 proc. wszystkich uczestników ruchu drogowego korzysta z rowerów. Obecnie zauważalna jest już tendencja wzrostowa. Warto dodać, że większość osiedli mieszkaniowych zlokalizowanych jest w odległości nie większej niż 4-5 km od ścisłego centrum miasta, co oznacza, że każdy obywatel nawet bez specjalnego przygotowania pokona ten dystans na rowerze w 15-20 min.

Inwentaryzacja – czyli krótko o tym, co już zostało zrobione:

– Budowa pierwszych ścieżek rowerowych i ciągów pieszo-rowerowych miała miejsce w 2001 roku. Opracowana wtedy koncepcja ich przebiegu obejmowała tylko ulice stanowiące tzw. strefy przewietrzania miasta (ulice wchodzące w skład tzw. „małej obwodnicy’) oraz ciągi wzdłuż rzeki Rakówki przechodzącej przez miasto w kierunku północ-południe. Z punktu widzenia rowerzysty takie rozwiązanie jest mało praktyczne, a więc i mało zachę­cające do korzystania z planowanej infrastruktury. Technologia budowy ście­żek rowerowych oparta była na wytycznych zawartych w rozporządzeniu o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi i ich usytuowa­nie. Powszechnie stosowaną technologią była więc nawierzchnia z płytek be­tonowych oraz kostki betonowej fazowanej. Z punktu widzenia rowerzysty ta­kie rozwiązanie jest mało komfortowe (nierówność nawierzchni wpływa na drgania roweru podczas jazdy) oraz stosunkowo nietrwałe.

– Realizowane ciągi rowerowe nie posiadały ciągłości. Nie był więc speł­niony podstawowy i zasadniczy warunek w rozwoju sieci dróg rowerowych w miastach. Taki stan z pewnością nie mógł zachęcać do korzystania z ro­weru.

– W latach 2001 – 2002 zrealizowano 1900 m dróg rowero­wych i ciągów pieszo-rowerowych:

·         ul. Kard. S. Wyszyńskiego – 700 m wydzielonej drogi rowerowej oraz ciągu pieszego – płytki betonowe częściowo zastąpione kostką beto­nową niefazowaną w 2004 roku);pozostała cześć to ciąg pieszo-rowerowy bez fizycznej segregacji ruchu pieszych i rowerzystów;

·         ul. Armii Krajowej – 850 m (ciąg pieszo-rowerowy powstały na bazie ist­niejącego chodnika z płyt betonowych);

·         ul. Goetla – 350 m (ciąg pieszo-rowerowy z kostki betonowej fazowanej).

– W 2004 roku w Referacie Inżynierii Miejskiej powstała koncepcja przebiegu dróg rowerowych na terenie Bełchatowa, uwzględniająca rzeczywiste potrzeby rowerzystów i pieszych. Warto pamiętać, że mądrze zaprojektowa­na infrastruktura rowerowa to również szansa dla osób niepełnosprawnych, dla których otwierają się nowe ulice, pozbawione barier architektonicznych. Po uwzględnieniu i przeanalizowaniu wszystkich wąskich gardeł, zdecydowa­no o realizacji w 2004 roku zadań o łącznej długości 4.080 m:

·         ul. Kard. S. Wyszyńskiego – 1.400 m (ciąg pieszo-rowerowy bez fizycznej se­gregacji ruchu wykonany z kostki betonowej niefazowanej w kolorze czer­wonym i szarym – wzdłuż małej obwodnicy miasta);dokończono wcze­śniejszy odcinek łącząc tym samym dwa istniejące dotychczas niezależnie odcinki dróg rowerowych (odcinek od ul. Mieszka I do ul. Lipowej);

·         ul. Lipowa – 350 m I etap (wydzielona droga rowerowa wzdłuż drogi krajowej nr 8 Warszawa-Wrocław – inwestycja prowadzona równolegle z przebudową całej drogi);natężenie ruchu – głównie tranzytowego – na tym odcinku wy­nosi około 10-13 tyś. pojazdów na dobę z przewagą transportu ciężarowego

·         ul. Lipowa – 400 m II etap (wydzielona droga rowerowa wzdłuż drogi krajowej nr 8 Warszawa-Wrocław inwestycja prowadzona w ramach przebudowy drogi oraz budowy kanalizacji deszczowej i sanitarnej);

·         ul. Czapliniecka – 870 m (budowa ciągu pieszo-rowerowego wzdłuż dro­gi wojewódzkiej nr 484 Łask-Kamieńsk w śladzie istniejącego chodnika o 6 metrowej szerokości) – zadanie zrealizowano na podstawie porozu­mienia z ZDW w Łodzi;ulica znajduje się przy dwóch kompleksach szkół ponadgimnazjalnych i średnich, szpitalu oraz jest trasą wylotową z miasta do terenów rekreacyjnych poza Bełchatowem oraz ogródków działkowych;

·         ul. Wojska Polskiego – 270 m (ciąg pieszo-rowerowy z kostki betonowej niefazowanej wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 484) – realizacja zadania by­ła możliwa dzięki powstającemu hipermarketowi;

·         ul. Południowa – 550 m (budowa ciągu pieszo-rowe­rowego – kostka betonowa niefazowana, bez fizycznej segregacji ruchu);droga powiatowa o znaczeniu lokalnym;

·         ul. Staszica – odcinek 2×120 m – przebudowa układu komunikacyjnego całej ulicy;budowa obustronnych/dwukierunkowych ciągów pieszo-ro­werowych ze względu na duże natężenie ruchu pieszych i rowerzystów;bliskość kilku marketów oraz kompleksu sportowo-rekreacyjnego.

Przeznaczono na ten cel około 600 tyś. zł. Warto podkreślić, że znaczna część tej kwoty pochodziła ze środków stanowiących przychód środka specjalnego.

– Dodatkowo na podstawie porozumienia z Nadleśnictwem Bełchatów utworzono i otwarto kompleks leśnych tras rowerowych (2 pętle o dł. 4 i 12 km). Dojazd do nich odbywa się wzdłuż ulic posiadających już ciągi pieszo-rowerowe i wydzielone drogi rowerowe, tj. ul. Lipowej (droga krajo­wa nr 8) oraz ul. Czaplinieckiej (droga wojewódzka nr 484).

Źródło: http://www.belchatow.pl/strona-2501-rower_to_szansa.html