Rower głównym środkiem transportu niepełnosprawnych
Dla niektórych to zaskakujące, ale rower możebyć codziennym środkiem transportu osób z niepełnosprawnościami.Według Transport for London (londyńskiego zarządu transportupublicznego), aż 78 proc. takich osób może jeździć na rowerze. Amimo to tylko 0,2 proc. z nich używa dwóch lub więcej kółeknapędzanych siłą własnych mięśni.
Na WyspachBrytyjskich jednym z wyjątkowych miejsc jest w tymwzględzie Cambridge, gdzieaż 26 proc. osób z niepełnosprawnościami używa rowerów wżyciu codziennym,podczas gdy statystyka dla całego miasta sięga 3,2 proc. populacji.Pod tym względem uniwersytecki ośrodek szczyci się najwyższymwynikiem w kraju, co w istotny sposób przekłada się właśniena aktywnośćtychosób: rowerowa kultura, upowszechnienie się tego środkatransportu, a przede wszystkim dobra infrastruktura powoduje żeniepełnosprawni chętniej sami ruszają a trasę.
Jak przekonujeIsabelle Clement z organizacji Wheelsfor Wellbeing, rower to świetny sposób na aktywizacjęosób z niepełnosprawnością, które przeszło dwukrotnie bardziejpodatne są na brak aktywności, niż pełnosprawni mieszkańcymiast. Co więcej, własny rower obniża koszty codziennegotransportu (szczególnie, jeśli używa się taksówek) ijednocześnie likwiduje istotną barierę odległości związaną zdostawaniem się do pracy, lekarzy czy też ośrodków życiaspołecznego.
Przeszkodąw umocnieniu tego typu trendu są jednak kosztysamych maszyn. Niekażdy niepełnosprawny poradzi sobie bowiem z klasycznym, dwukołowymrowerem. Często potrzebny jest trajk,a nawet wózeknapędzany mechanicznymi przekładniami.To urządzenia znacznie droższe.Tu istotną rolę do odegrania mają samorządy czynawet władze centralne, dofinansowując tak obiecującą inwestycję.
Tekst udostępniony w oparciu o licencję CreativeCommons.
„
