Łączenie ruchu pieszego i rowerowego
Łączenie ruchu pieszego i rowerowego
Aleksander Buczyński z Zielonego Mazowsza odnosi się do publikacji Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad dotyczącej łączenia ruchu pieszych i rowerzystów
Opinia w sprawie łączenia ruchu pieszego i rowerowego
Na stronie Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad opublikowana została opinia w sprawie dopuszczalnych natężeń ruchu przy łączeniu pieszych z rowerzystami. Opinia omawia możliwe formy oznakowania ruchu pieszych i rowerzystów na wspólnej przestrzeni, ich wady i zalety, ograniczenia formalne wynikające z polskich przepisów, wytyczne niemieckie, austriackie i holenderskie oraz zestawia z nimi wyniki pomiarów faktycznych natężeń ruchu pieszego i rowerowego na chodnikach mostów w Krakowie i Toruniu. W podsumowaniu wskazano, że występują w Polsce natężenia ruchu pieszego i rowerowego na wspólnej przestrzeni wielokrotnie przekraczające maksima zarówno określone w przepisach krajowych, jak i wytycznych zagranicznych. Nie zaobserwowano przy tym widocznego wzrostu ryzyka kolizji, jednak utrudnia to poruszanie się rowerem oraz powoduje dyskomfort dla pieszych.
Dlatego należy unikać łączenia ruchu rowerowego i pieszego na wspólnej przestrzeni, ograniczając go do:
– stref pieszych w obszarach śródmiejskich i handlowych, także tylko w określonych godzinach i dniach tygodnia, dla obsługi ruchu docelowo – źródłowego (znaki C-16/T-22 lub B-1/T-22 i D-40);
– istniejących obiektów inżynierskich (mosty, wiadukty, tunele), gdy zachodzi konieczność separacji ruchu rowerowego i samochodowego np. ze względu na duży udział ruchu ciężkiego i nie ma możliwości poszerzenia kap chodnikowych i budowy dróg dla rowerów na nich lub redystrybucji jezdni np. przez wyznaczenie na niej pasów ruchu dla rowerów (znaki C-13/C-16 lub C-16/T-22);
– chodników wzdłuż dróg prowadzących uciążliwy ruch samochodowy (o dużej prędkości, natężeniu czy udziale ruchu ciężkiego), jako rozwiązanie tymczasowe (do czasu budowy drogi dla rowerów lub innej organizacji ruchu) i pod warunkiem zapewnienia rowerzyście wyboru jazdy po chodniku lub jezdni (znaki C-16/T-22);
– dróg o niskich natężeniach ruchu pieszego (orientacyjnie do 25 pieszych na godzinę w szczycie, zwłaszcza zamiejskich, o źródłach i celach podróży oddalonych o kilka kilometrów od siebie), gdzie nie ma uzasadnienia ekonomicznego budowa oddzielnie drogi dla rowerów oraz chodnika, przez dopuszczanie ruchu pieszego na drogę dla rowerów na zasadach przewidzianych w art. 11 ust. 4 ustawy prawo o ruchu drogowym (znaki C-13).
Pobierz opracowanie
Pełna treść opracowania dostępna jest na stronie GDDKiA:
