25. rocznica uruchomienia tunelu pod kanałem La Manche

Budowa 50-kilometrowego tunelu – z czego 38 kilometrówprzebiega pod wodą – wymagała zaangażowania 13 tys. budowniczych, zajęła aższeść lat (lata 1988-1994) i kosztowała ponad 4,6 mld funtów (ekwiwalentdzisiejszych 12 mld funtów) – blisko dwa razy więcej niż założono w budżecie.Dziś jednak to właśnie przez Eurotunel przepływa 26 proc. towarówuczestniczących w wymianie handlowej między Wielką Brytanią a kontynentalnąEuropą.

Pierwsze propozycje stworzenia takiego połączenia pojawiłysię już w 1802 roku, kiedy francuski inżynier Albert Mathieu-Flavierprzekonywał Napoleona Bonaparte do budowy tunelu pozwalającego na przeprawękonną pod kanałem La Manche (ze stacją pośrodku). Przez kolejne 180 latzgłoszono ponad sto innych pomysłów, które obejmowały m.in. mosty i stworzeniespecjalnego pociągu metra.

Ostateczna decyzja została podjęta w 1988 roku, kiedy postronie brytyjskiej do projektu przekonała się ówczesna premier MargaretThatcher. Dwa lata później, w grudniu 1990 roku dwaj robotnicy – Anglik GrahamFagg i Francuz Philippe Cozette – na głębokości stu metrów poniżej poziomuwody, przekopując się pod kanałem, podali sobie rękę.

Co ciekawe, w wywiadzie z okazji 25-lecia otwarcia tuneluFagg – którego dziennikarz telewizji BBC nazwał żartobliwie „pierwszymczłowiekiem, który przeszedł pieszo na kontynent od ośmiu tysięcy lat” -przyznał się do tego, że w referendum z 2016 roku… zagłosował za wyjściemWielkiej Brytanii z Unii Europejskiej.

„Nie widzę w tym żadnej sprzeczności. (Wchodząc do UE)głosowaliśmy za porozumieniem handlowym. Nie pamiętam, żeby ktokolwiek mówił miwówczas: +zmienimy to w federalną Europę, będziemy ustalać zasady, a wybędziecie musieli ich przestrzegać+” – tłumaczył w rozmowie z agencją AFP.

Na Eurotunel faktycznie składają się trzy tunele: dwa docodziennego użytku oraz trzeci, mniejszy, na wypadek sytuacji awaryjnych.

Oficjalna ceremonia otwierająca Eurotunel odbyła się w maju1994 roku i brali w niej udział królowa Elżbieta II oraz francuski prezydentFrancois Mitterrand. Zażartował wówczas, że teraz oba kraje „mają granicęlądową”, i podkreślał znaczenie inwestycji dla wzmocnienia UniiEuropejskiej oraz wspólnego rynku UE. Jeszcze w listopadzie tego samego roku natrasie pomiędzy Paryżem a Londynem przejechał pierwszy pociąg Eurostar.

Obecnie przeprawa samochodowo-towarowa pomiędzy Folkestone wpobliżu Dover i Coquelles obok Calais po francuskiej stronie kanału trwa ledwie35 minut – znacznie mniej niż przy wykorzystaniu promów. Jednocześnie zpołożonego w centrum brytyjskiej stolicy dworca St Pancras codziennie startują połączeniakolejowe łączące Londyn m.in. z Paryżem, Marsylią i Brukselą, a od kwietniaubiegłego roku także z Amsterdamem.

System rezerwacji pociągów Eurostar został także w ostatnichlatach zmodernizowany w taki sposób, by pozwolić na łatwy zakup biletów nadalsze podróże po kontynentalnej Europie. W związku z niepewnością towarzyszącąbrexitowi zawieszone zostały jednak plany stworzenia kolejnych połączeń z Frankfurtemi Kolonią w Niemczech. W ciągu ostatnich lat wydano ponad 15 mln euro w ramachprzygotowań do ewentualnych zakłóceń w handlu towarzyszących opuszczeniuWspólnoty przez Wielką Brytanię i – jak zapewniono – tunel jest w pełniprzygotowany na każdą okoliczność.

„