Autobusy MZK Opole jeżdżą już od 70 lat. Okrągły jubileusz

3 kwietnia 1953 roku

Miejski Zakład Komunikacyjny powstał 3 kwietnia 1953 roku. Dysponował wtedy czterema mocno już wysłużonymi autobusami marki Chausson. Pojazdy zostały pomalowane na czerwono – stąd też mówiono, że jeździ się po Opolu czerwonym autobusem. Zostały one skierowane do obsługi linii 2 – z osiedla przy skrzyżowaniu ulic Ozimskiej i Wiejskiej, przez Rynek do Półwsi. Z biegiem czasu powiększał się i unowocześniał tabor naszego przewoźnika.

W 1954 roku Chaussony zostały zastąpione sześcioma węgierskimi Mavagami, a rok później do Opola przyjechały cztery nowe Stary N52. W 1956 tabor liczył już 22 pojazdy, które kursowały na 6 liniach. Z początkiem 1957 roku utworzone zostało Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne. W tym samym roku zakład otrzymał zaplecze przy ul. Kasprowicza. Ulicami Opola jeździło wtedy 27 autobusów, które obsługiwały 5 linii. Rok później pojazdów było już ponad dwa razy więcej.

 Na początku lat 60. tabor MPK liczył 64 pojazdy. Opolanie mogli podróżować nie tylko Starami, ale także podkarpackimi Sanami. Rozwój infrastruktury prowadził do wzrostu liczby pasażerów. Jak wynika z danych Archiwum Państwowego w Opolu, autobusy Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w czasie pierwszych 10 lat istnienia zakładu, przejechały około 18 mln kilometrów, przewożąc łącznie 108 mln pasażerów i zużywając ponad 5 mln litrów paliwa. Początek lat 70. XX w. to czas rozwoju miasta, a co za tym idzie, coraz większe potrzeby komunikacyjne. Do najczęściej użytkowanych linii należały 2 i 3, a do najdłuższych 7 i 8. Autobusy pokonywały rocznie około 6 mln kilometrów.

Pod koniec 1973 roku do Opola przyjechało 14 nowych autobusów San H100. Pozwoliło to uruchomić dodatkowe linie, kursujące w godzinach szczytu, w tym linii F, która połączyła osiedle XXV-lecia PRL (dzisiejsze os. Dambonia) z Gosławicami.

Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacji Miejskiej

W 1975 roku z połączenia Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Kędzierzynie-Koźlu, Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Opolu i Zakładu Komunikacji Miejskiej w Nysie powstało Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacji Miejskiej. W 1977 roku dysponowało ono 205 wozami. Potrzeby były jednak większe niż możliwości. Nie można było wymieniać starych pojazdów, brakowało części zamiennych, a tylko w 1980 roku do remontu skierowano 80 wozów. W eksploatacji były wtedy Sany, Autosany, Jelcze i Berliety.

W latach 80. wybudowano bazę przy ul. Luboszyckiej, w której zakład mieści się do dzisiaj. W ramach prac powstał m.in. plac postojowy dla 250 autobusów, stacja paliw, magazyny oraz wiata przeglądu dla 60 wozów. W 1983 roku tabor opolski zasiliły legendarne dzisiaj Ikarusy, które kursowały po Opolu aż do 2013 roku i dla wielu stały się symbolem miejskiej komunikacji.

LAta 90-te

1 stycznia 1992 roku, decyzją Rady Miasta Opola, utworzono Miejski Zakład Komunikacyjny. Siedzibę przedsiębiorstwa przeniesiono wtedy do zajezdni przy ul. Luboszyckiej.

Stan taboru obejmował wtedy 123 autobusy, które obsługiwały 29 linii o łącznej długości 330 km. Po ulicach miasta jeździły wtedy 24 Ikarusy i 99 Jelczy. Na przestrzeni lat zmianom ulegały trasy wielu linii, wymianie podlegał też tabor. W 2011 roku do Opola przyjechały pierwsze autobusy zakupione dzięki funduszom unijnym. W sierpniu 2022 na trasy wyjechały pierwsze autobusy elektryczne, a niebawem do Opola mają trafić kolejne. To wszystko powoduje, że Opole ma jeden z najmłodszych taborów autobusowych w kraju.

Aby poznać całą historię Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego warto wybrać się na pl. Kopernika. Tam od 6 do 21 września będzie można oglądać ekspozycję przygotowane przez Archiwum Państwowe w Opolu oraz Miejski Zakład Komunikacyjny.

Autor: Monika Laxy, rzeczniczka prasowa MZK Opole