Nieoczekiwany zwrot w Rybniku. Solaris wraca do gry o 20 autobusów wodorowych

Solaris walczy

Rybnickie zamówienie plasuje się w grupie trzech najważniejszych zamówień H2 na naszym rynku – po kontrakcie dla GZM i na równi z zamówieniem MPK Poznań. Dlatego Solaris nie mógł tal łatwo odpuścić tego zamówienia, a jego najnowsza aktywność w Rybniku wpisuje się w nową, bardziej agresywną strategię marki na polskim rynku.

Przypomnijmy chronologię – 3 lutego magistrat poinformował o wyborze oferty firmy PAK-PCE Polski Autobus Wodorowy, jako najkorzystniejszej w tym postępowaniu, natomiast 7 lutego – dostaliśmy decyzję o unieważnieniu czynności wyboru najkorzystniejszej oferty. Z czego wynika ten zwrot akcji?

-„W związku z wnioskiem wykonawcy Solaris Bus & Coach Sp. z o.o.  o ujawnienie informacji zastrzeżonych w ofercie PAK-PCE Polski Autobus Wodorowy Sp. z o.o. jako tajemnica przedsiębiorstwa, Zamawiający unieważnia czynność oceny i wyboru oferty najkorzystniejszej w celu powtórzenia czynności badania ofert Wykonawców oraz wyboru najkorzystniejszej oferty” – poinformował Urząd Miasta Rybnika.

Z dzisiejszej perspektywy, można powiedzieć, że ta decyzja była do przewidzenia, gdyż ani prezydent, ani nikt z magistratu nie skomentował wyboru oferty PAK-PCE, a zazwyczaj tak się dzieje, także już od początku usieli wiedzieć, że to nie koniec „batalii o Rybnik”. Czekamy na dalszą odsłonę wodorowego serialu.  

DWIE OFERTY

Przypomnijmy, że Rybnik otrzymał dwie oferty. Od:

• Solaris Bus & Coach sp. z o.o. – cena 76.998.000,00 PLN brutto / 62.600.0000 PLN netto, co daje jednostkowy koszt Urbino 12 hydrogen na poziomie 3.130.000 PLN netto;

• PAK-PCE Polski Autobus Wodorowy Sp. z o.o. – cena 66.149.680,00 PLN brutto / 53.780.227 PLN netto, co daje jednostkowy koszt NesoBusa na poziomie 2.689.011 PLN netto.

Z kolei budżet zamawiającego przygotowany na sfinansowanie zakupu wodorowców wynosi 88 000 000,00 PLN. To oznacza, że obie oferty zmieściły się w kwocie przeznaczonej przez zamawiającego. Dzięki niżej cenie, NesoBus zdecydowanie pokonał Solarisa w rybnickim pojedynku, natomiast co ciekawe, zdobył także więcej punktów w ocenie technicznej. To, biorąc pod uwagę dysproporcję w kwotach zaproponowanych przez obu producentów, najlepiej pokazuje, jak bardzo firma chciała wygrać to zamówienie. Do tego PAK-PCE zadeklarował całopojazdową gwarancję na okres aż 73 miesięcy. Termin zakończenia dostaw zadeklarowano na 240 dni od daty podpisania umowy.

Ogólnodostępna stacja

Teraz NesoBus musi jeszcze uzbroić się w cierpliwość, aczkolwiek firma już wykonuje przygotowania pod rybnicki kontrakt. Spółka ZE PAK SA wystąpiła do miasta z prośbą o możliwość zakupu lub dzierżawy terenu pod budowę ogólnodostępnej stacji wodorowej. Chodzi o teren przy ul. Budowlanych (dworzec autobusowy). W listopadzie 2022 r. zostało wydane pozwolenie na budowę takiego obiektu. Prace przygotowawcze prowadzi spółka PAK-PCE STACJE H2 (zależna od ZE PAK oraz Grupy Polsat).

Jak dodaje Agnieszka Skupień, rzecznika prasowa Rybnika, stacja będzie komercyjna i ogólnodostępna dla każdego. Wodór będzie do niej dostarczany przez właściciela. Oddanie stacji do użytkowania przez inwestora jest planowane na II kwartał br. W tym kontekście, lokalna prasa zapytała: „Ile w takim razie będzie kosztowało miasto zakup wodoru dla nowych autobusów? Od kogo będzie w ogóle kupowany i w jakiej ilości?”

Rzeczniczka  odpowiedziała, że w budżecie nie zabezpieczono na to jeszcze środków. –„Postępowanie będzie ogłaszała spółka Komunikacja Miejska – wyjaśniła.

Przypomnijmy, że ZE PAK zamierza zainwestować też w spalarnię odpadów w Rybniku, która ma „produkować” przy okazji wodór. O tej inwestycji na razie głośno się nie mówi, choć od podpisania umowy intencyjnej minęło już trochę czasu. Pewne na razie jest to, że radni miejscy zgodzili się na utworzenie nowej spółki miejskiej ds. gospodarowania odpadami.

RYBNICKIE WODOROWCE

Autobusy wodorowe dla Rybnika mają cechować się długością w przedziale 11,5 – 12,5 m oraz wysokością do 3,4 m. Każdy autobus winien posiadać niską podłogę na całej powierzchni przeznaczonej dla pasażerów stojących. Maksymalna wysokość podłogi na progu każdych drzwi to 320 mm. Jednostką napędową ma być silnik umieszczony centralnie lub silniki elektryczne umieszczone w osi napędowej o sumarycznej mocy minimum 250 kW. W układzie napędowym musi być zastosowany system odzyskiwania energii z hamowania i redukcji prędkości jazdy. Autobusy będą wyposażone w ogniwo paliwowe zamontowane na dachu o mocy minimum 70 kW netto. Gniazdo do tankowania wodoru zlokalizowane będzie z prawej strony w okolicach osi przedniej. Czas tankowania wodoru to około 10-12 minut. Dodatkowe magazyny energii elektrycznej mogącej być wykorzystane do celów trakcyjnych muszą być zabudowane w oparciu o akumulatory lub superkondensatory lub też inne urządzenia, zdolne do magazynowania energii. 

Autobusy muszą posiadać całkowicie oddzielone od przedziału pasażerskiego stanowisko kierowcy z dwoma niezależnymi wejściami: od wewnątrz autobusu oraz od zewnątrz autobusu. W przypadku autobusów do zadań podmiejskich stanowisko kierowcy ma być z jednym wejściem od wewnątrz autobusu. Oddzielenie od przedziału musi być przeszklone w sposób nie powodujący powstawania refleksów i odbić oraz nadmiernego przedostawania się światła do wnętrza kabiny. W jej wnętrzu znajdzie się m.in. lodówka oraz radio.

W przestrzeni pasażerskiej znajdą się siedzenia o ergonomicznym kształcie, wandaloodporne, tj. o powierzchniach utrudniających naniesienie napisów typu „graffiti”. Wkładki tapicerskie siedziska i oparcia muszą być wyposażone w gąbkę (piankę) zmiękczającą pod tapicerką. Do dyspozycji pasażerów we wszystkich autobusach będą minimum 4 podwójne porty USB (typ A), których gniazda mają być zlokalizowane równomiernie na całej długości przestrzeni pasażerskiej, na poręczach, powierzchniach bocznych lub w widocznym miejscu bezpośrednio pod siedzeniami pasażerskimi. Autobusy muszą posiadać klimatyzację przestrzeni pasażerskiej oraz oddzielnie sterowaną klimatyzację kabiny kierowcy zintegrowaną z układem ogrzewania kabiny kierowcy oraz przedniej szyby.

Tablice zewnętrzne kierunkowe mają być wykonane w technologii LED RGB i umożliwiać wyświetlanie treści w minimum dwóch kolorach: białym jaskrawym i bursztynowym. Wewnątrz informację pasażerską zapewni wyświetlacz boczny, czyli monitor ciekłokrystaliczny o przekątnej minimum 38 cali. Dodatkowo autobusy mają być wyposażone w system zliczania potoków pasażerskich.