Wyposażenie przystanków tramwajowych
Podróżny zawsze przybywa na przystanek nieco wcześniej niż rozkładowy odjazd środka transportu: czasy wskazywany przez zegarek pasażera i kierowcy mogą się nieco różnić, a pojazd komunikacji może być przyspieszony. Wygoda oczekiwania, jak wynika z badań marketingowych, jest postrzegana jako jeden z najważniejszych elementów oceny komunikacji publicznej. W trakcie oczekiwania pasażer jest narażony na złe warunki atmosferyczne: deszcze, śnieg, wiatr, mróz, itp. Najważniejsza jest więc osłona: dach i co najmniej trzy ściany oraz miejsce do siedzenia. W niektórych miastach stosuje się konstrukcje tylko z jedną ścianą i daszkiem, jednak rozwiązania takie nie są funkcjonalne –nie chronią przed wiatrem i zawiewającym deszczem. Obecność wiaty i ławki na przystanku jest warunkowana wielkością wymiany pasażerskiej.
Ochrona przed wandalizmem
Znacznym problemem związanym z wiatami jest wandalizm. Ze względu na możliwość obserwacji otoczenia wiaty wykonuje się obecnie ze stalowego szkieletu i hartowanego szkła. Szyby są jednak niszczone przez sfrustrowanych wandali. Często jest do tego wykorzystywany stalowy kosz na śmieci –dlatego warto, aby był on przytwierdzony do ziemi.
Konieczny jest peron
Coraz więcej pojazdów w miastach jest niskopodłogowych – ułatwiających wsiadanie i wysiadanie osobom starszym, niepełnosprawnym, z dziećmi, itd. Niska podłoga nie spełnia swojego zadania jeśli na przystanku nie ma peronu o odpowiedniej wysokości. Poza tym gdy go brakuje to pasażerowie muszą wtedy często brnąć przez kałuże, oczekiwać w błocie lub śniegu. Nawet przystanek dla wysiadających powinien być wyposażony w niewielki peron.
Informacja dla pasażera
Pomimo ery Internetu pasażer powinien po dojściu do przystanku uzyskać informację o kierunkach i godzinach odjazdów środków transportu. Dotychczas tabliczki przystankowe z rozkładami jazdy były na przystankach powszechnie rozwieszane przez przewoźników. Obecne zmiany, zwiększona rola organizatorów, spowodowały zmiany w przepisach, przenoszące odpowiedzialność za zamieszczenie informacji na przystankach na organizatorów transportu. Nierozwiązanym problemem pozostaje podświetlenie rozkładu jazdy, który porą wieczorną i nocną jest niewidoczny dla osób o słabym wzroku. W bardzo niewielu przypadkach stosuje się oświetlenie tablicy z rozkładami.
Nazwa przystanku
Nazwa przystanku służy między innymi pasażerom korzystającym z komunikacji publicznej sporadycznie, jadącym w pojeździe oraz podróżującym w nowe rejony. Pasażer taki powinien móc zobaczyć nazwę przystanku na tyle wcześnie, by zdążył z pojazdu wysiąść. Polskie miasta w większości zauważyły problem wzrastającego udziału okazjonalnych pasażerów komunikacji publicznej, którzy nie znają na pamięć całej sieci. W rezultacie jest zamieszczana nazwa przystanku widoczna z podjeżdżającego środka transportu.
Dojście do przystanku
Kolejnym niezbędnym elementem, zapewniającym bezpieczeństwo podróżnym, jest utwardzone dojście do przystanku, bez barier dla osób o ograniczonej zdolności do poruszania się. Niezbędne też jest wyznaczenie przejścia dla pieszych, wszędzie tam, gdzie ruch pieszych jest znaczący.
Obecny trend w rozwoju wyposażenia przystanków
Miasta polskie, szczególnie średnie i duże, coraz częściej traktują wyposażenie przystanków jako element pozytywnego wizerunku. Słupki i wiaty przystankowe są coraz częściej dobrze utrzymane, w jednorodnej stylistyce, z informacją o komunikacji miejskiej, czasem dynamiczną, czasem podświetloną, czasem nawet głosową. Na przystankach poza tradycyjnym kioskiem pojawia się często również biletomat.
Reklamy
Wiata przystankowa od lat 90. wyposażana jest w gablotę na reklamy. Może to być źródłem dodatkowego przychodu dla organizatora lub miasta. W Warszawie zastosowano partnerstwo publiczno-prywatne, w wyniku którego firma AMS zainwestuje 80 mln w wiaty, a w zamian czerpać będzie zyski z reklam.
