Węzeł Metro Młociny – funkcjonalność
Węzeł Metro Młociny składa się ze stacji metra, pętli tramwajowej, pętli autobusowej, parkingu P&R i budynku usługowego. Stacja metra umieszczona jest centralnie i dociera na węzeł od południowej strony. Przylegają do niej pętla tramwajowa i autobusowa. Za pętlą autobusową znalazł się wielopoziomowy, betonowy parking P&R.
Po wyjściu z płytkiej stacji metra z bocznymi peronami, pasażer ma do wyboru kierunek w lewo, w prawo lub na wprost. Idąc w lewo, dojdzie bezpośrednio na stanowiska pętli autobusowej i na parking P&R. Idąc w prawo, dojdzie na pętlę tramwajową. Idąc na wprost, dojdzie do schodów ruchomych, które wprowadzą go do budynku przejścia nadziemnego, łączącego obiekty na węźle. Nadziemne przejście jest zabudowane, zamknięte i przeszklone. Na środku przejścia umieszczono pomieszczenia przewidziane pod wynajem i usługi. W teorii, co ilustrują strzałki na schemacie, użytkownicy węzła powinni wykorzystywać przejście nadziemne. Jest ono połączone nie tylko z pętlami, ale i z parkingiem P&R.
Co jednak pokazuje praktyka? Przede wszystkim, natężenie ruchu na węźle jest nieduże i nie zapewnia rentowności punktów usługowych. Podróżni docierający do Warszawy z północnych miejscowości satelickich w większości nie dojeżdżają na węzeł (m. in. pasażerowie linii KM Łomianki i PKS Polonus), lecz omijają go z dala ulicą Marymoncką.
Dodatkowo, przejście nadziemne jest praktycznie zupełnie niewykorzystane. Wychodzenie nad ziemię, aby dojść ze stacji metra do peronów autobusowych, byłoby bezsensowne. Liczne pomieszczenia przewidziane pod wynajem z braku chętnych musiały zostać wykorzystane jako biura własne ZTM.
Na plus zasługuje nieodległe umiejscowienie parkingu dla samochodów oraz korzystna lokalizacja pętli autobusowej. Przewidziano odpowiednią ilość miejsca dla manewrowania autobusów. Stanowiska są rozmieszczone równolegle do siebie i przykryte szklano-stalowym zadaszeniem.
Podobnie dobrze wykonana jest pętla tramwajowa – również składa się z równoległych peronów, przykrytych nowocześnie wyglądającym zadaszeniem. Niestety, zupełnie nieudane jest umieszczenie pętli tramwajowej względem stacji metra. Niekorzystnie umieszczona jest sama pętla, jak i przystanek dla wysiadających. Po pierwsze, pasażerowie zamiast wysiadać bezpośrednio przy wejściu do metra, mają do przejścia jeszcze kilkadziesiąt metrów. Po drugie, najprostsze dojście do peronów tramwajowych prowadzi przez tory i trawnik, zamiast przez chodnik. Efekt tego w postaci wydeptanej ścieżki widoczne są na trawniku.
Punkt obsługi pasażerów początkowo znajdował się w przejściu nadziemnym, później jednak przeniesiono go do obiektu usługowego przylegającego do parkingu wielopoziomowego. W tym samym budynku znajduje się ekspedycja autobusowa ZTM.
Węzeł Metro Młociny jest przykładem tego, iż projektanci powinni planować możliwie najkrótszą możliwą drogę dojścia z jednego środka transportu do innego. Jeśli tak się nie stanie, to pasażerowie własnymi butami wskażą na trawniku, jak powinien wyglądać właściwy projekt. Podobnie, niekorzystne jest kierowanie ludzi do uciążliwych przejść nadziemnych i podziemnych, tam gdzie nie jest to bezwzględnie konieczne.
