Wagon pomiarowy sieci trakcyjnej
Wagon pomiarowy sieci trakcyjnej
Tramwaje Warszawskie posiadają na stanie wagon pomiarowy #388. Jest to tramwaj 13N przebudowany z pojazdu liniowego, którego zadaniem jest pomiar parametrów sieci trakcyjnej. Uzyskane wyniki pomiarowe umożliwiają pracę sieciowców i utrzymanie sieci trakcyjnej w stanie niezawodności.
Wagon z numerem #388 wyprodukowano w 1967 r. w Konstalu w Chorzowie, skąd dostarczono go do Warszawy, gdzie spędził prawie 30 lat w służbie liniowej. W 1996 r. wykonano przebudowę pojazdu na pomiarowy w Zakładzie Naprawy Tramwajów T-3 na ul. Młynarskiej w dzielnicy Wola. Regularnym zadaniem T-3 jest wykonywanie napraw głównych wagonów 105N w zależności od pokonywanego przebiegu.
Wagon #388 w pierwotnej wersji wyposażono w aparaturę firmy Deutzer Technische Kohle z Zeuthen w okolicach Berlina, specjalizującej się we własnej konstrukcji systemach pomiaru sieci trakcyjnej. Aparatura ta jednak nie spełniała oczekiwań, stąd w 2006 r. w pojeździe zamontowano wyposażenie wykonane przez polską firmę Mobisoft.
Wnętrze pojazdu przystosowano do nowej funkcji przez demontaż większości siedzeń, zabudowę stołu i 2 ścianek działowych na środku przestrzeni pasażerskiej. Na dachu zamontowano specjalny wizjer z szybką i wycieraczką. Przy wizjerze zamocowana jest standardowa kamera cyfrowa, z której obraz jest przesyłany do notebooka Acer TravelMate 5710, gdzie dane są zapisywane i analizowane. Podstawowe wyniki jak wysokość przewodu jezdnego są przedstawione za pomocą wykresu. Film z kamery jest nagrywany i umożliwia obserwację obniżania i unoszenia się pantografu. Za pomocą czujników zamontowanych na połówkowym pantografie mierzone są:
- zygzakowanie sieci trakcyjnej (naprzemienne odchylenie przewodu od osi toru w płaszczyźnie poziomej) –mierzone jest przesuwanie się przewodu po powierzchni pantografu. Zygzakowanie stosuje się po to, aby nakładka ślizgacza pantografu zużywała się równomiernie. Zygzakowanie częściowo kompensuje rozszerzalność temperaturową przewodu jezdnego.
- wysokość zawieszenia sieci trakcyjnej –czujnik wysokości. Nagłe skoki wysokości są niepożądane i mogą sugerować obluzowanie się mocowań.
- udary –uderzenia pantografu o izolatory sekcyjne, skrzyżowania, wieszaki. Udarowe uderzenia doprowadzają do przyspieszonego zużycia przewodu jezdnego i mogą połamać pantograf.
Wagon pomiarowy pracuje w godzinach 6-14 i w tym czasie kursuje normalnie pomiędzy tramwajami liniowymi z prędkością do 50 km/h. Pojazd pracuje przez 5 dni w miesiącu i objeżdża całą warszawską sieć tramwajową. Realizowany jest też pomiar na pozbawionej pętli trasie na moście Północnym –tramwaj wjeżdża na odcinek przodem, a wyjeżdża tyłem. Pomiar realizowany jest w godzinach nocnych, po czym tramwaj zawraca na zajezdni Żoliborz.
Wyniki pomiarów sieci trakcyjnej stanowią materiał roboczy dla brygad sieciowych. Wykonuje się następujące czynności:
- regulacja wysokości zawieszenia sieci trakcyjnej (poprzez regulację konstrukcji wsporczej, linek poprzecznych itp., wysokość powinna być w zakresie 450-560 cm poza wybranymi wiaduktami i tunelami)
- regulacja zygzakowania sieci –poprzez przesunięcie wieszaków (prawidłowo drut powinien odchylać się do 25 cm i nie wybiegać poza nakładkę pantografu)
- eliminacja udarów –przez regulację położenia osprzętu sieciowego
- eliminacja wchodzenia konstrukcji sieci w kontakt z pantografem
Tramwaj #388 jest prawdopodobnie jedyną tego rodzaju konstrukcją w Polsce. W 2010 r. w wyniku remontu, tramwaj otrzymał fantazyjne czerwone malowanie z żółtymi falami.
