Tramwaje w Nottingham

Pierwsza współczesna linia tramwajowa w Nottingham została otwarta w 2004 roku i od samego początku zyskała przychylność mieszkańców. W związku z tym władze miasta zdecydowały się na rozbudowę systemu.

Pod bardzo atrakcyjnie brzmiącą nazwą Nottingham Express Transit (NET) kryje się nowoczesny system tramwajowy, który został zainaugurowany 9 marca 2004 roku, choć sam projekt był już rozważany od 16 lat. Budowa pierwszej fazy pochłonęła 200 milionów funtów szterlingów i została zrealizowana w ramach partnerstwa publiczno prywatnego. Linia o długości 14 km zaczyna się na głównej stacji kolejowej a następnie kieruje się na północ przejeżdżając przez centrum miasta a następnie do końcówki Hucknall. Od głównej trasy odłącza się jedna odnoga do Phoenix Park, która ma trzy przystanki i około kilometr długości. Ogólnie system posiada 23 przystanki i jest obsługiwany przez konsorcjum złożone z Transdev oraz Nottingham City Transport, gdzie Transdev posiada jedynie 18 % udziałów. System jest w większości wydzielony z ruchu drogowego, jedynie 4 km znajduje się w jezdni. Dodatkową ciekawostką jest poprowadzenie na około kilometrowym odcinku torów ułożonych w innych ulicach w formie jednokierunkowej. Interesującym w tym rozwiązaniu jest fakt, iż na tym odcinku tory niejako zmieniają kierunek jazdy (hipotetycznie z lewo na prawostronny) co wymusiło zastosowania na początku i końcu tego odcinka niezbyt często występujących krzyżowań się torów tej samej linii. Inną osobliwością systemu tramwajowego w Nottingham jest zatrudnianie konduktorów na pokładzie, którzy odpowiadają za kontrolę i sprzedaż biletów.

Nottingham jako drugie miasto na Świecie zdecydowało się na zakup i eksploatację tramwajów Incentro oznaczonych jako AT6/5. Te bardzo udane tramwaje zostały opracowane przez AD Tranz i zamówione przez francuskie miasto Nantes. Jednak w trakcie realizacji zamówienia AD Tranz zostało wykupione przez koncern Bombardier, który był zainteresowany rozwojem znacznie tańszej w produkcji rodziny pojazdów CityRunner (obecnie Flexity Outlook). Wobec tego koncern nie był zainteresowany dalszym oferowaniem pojazdów Incentro za wyjątkiem miasta Nottingham, gdzie koncesjonariusz był silnie powiązany z Nantes i był zainteresowany eksploatacją tożsamych tramwajów. W efekcie tego Nottingham jako drugie w kolejności i w zasadzie ostatnie na świecie otrzymało tramwaje Incentro. Oczywiście obecnie rozwiązania z Incentro znalazły swoje miejsce we Flexity Berlin, jednak na Nottingham zakończyły się losy pierwotnej konstrukcji. Tramwaje dla Nottingham zostały wyprodukowane w latach 2002-03 przez Bombardiera w zakładach kolejowych w Derby. Pojazdy o długości 33 metrów mają 2,65 metra szerokości, 3,35 wysokości i posiadają 54 miejsca siedzące oraz 129 stojących. Napęd zapewnia osiem silników o mocy 45 kW każdy co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 80 km/h. Tramwaje są dwukierunkowe, dwustronne.

 

Ponieważ pierwsza linia tramwajowa od samego początku okazała się sukcesem i już w drugim roku eksploatacji osiągnęła zakładaną liczbę pasażerów władze miasta postanowiły dokonać rozbudowy systemu. W dniu 29 marca 2011 roku zapadła decyzja o wyłonieniu oferty konsorcjum Tramlink Nottingham jako najkorzystniejszej w przetargu na realizację drugiej fazy rozbudowy systemu tramwajowego. W ramach tej umowy Tramlink Nottingham otrzymałoby 23 letnią koncesję na czynności operatora linii pierwszej, jak również będzie zobowiązane do wybudowania dwóch kolejnych linii i oferowaniu na nich usług transportowych. Inwestycja zostanie sfinansowana z prywatnych środków, które będą spłacane dzięki wpływom ze sprzedaży biletów oraz dotacji do przewozów. Nowe linie będą się zaczynały po południowej stronie dworca kolejowego, gdzie linia numer 2 będzie prowadziła do Clifton (7,6 km), natomiast trzecia do Chilwell (9,8 km). Jeżeli kontrakt zostanie podpisany wówczas budowa może ruszyć jeszcze w tym roku, natomiast planowane zakończenie inwestycji ma nastąpić w 2014 roku. Udziałowcami wybranego konsorcjum są firmy: Vinci, Alstom, Keolis, Wellglade oraz fundusze inwestycyjne Meridiam i Infravia. Fundusze inwestycyjne wyłożą stosowny kapitał, Vinci będzie odpowiedzialne za budowę linii, Keolis za czynności operatorskie natomiast Wellglade (spółka autobusowa) za integrację taryfową). Znaczny udział w budowie systemu będzie miał Alstom Transport, który wykona torowiska, sieć trakcyjną i urządzenia elektryczne jak również wyposażenie zabezpieczania i kontroli ruchu oraz dostarczy tabor. W efekcie tej umowy w Nottingham miałyby się pojawić 22 tramwaje Citadis.

Tramwaje w Nottingham zdają się przeczyć ogólnej niechęci rządu Wielkiej Brytanii do inwestycji w systemy tramwajowe. Projekt bez większego wsparcia z centralnych środków i realizowany z kapitału prywatnego okazał się sukcesem i podobnych wyników oczekuje się po zakończeniu drugiej fazy budowy sytemu, która również powstanie w głównej mierze dzięki kapitałowi prywatnemu. Brak środków finansowych na inwestycje jest częstą bolączką systemów transportowych, jednak jak powyższy przykład wykazuje „dla chcącego nie ma nic trudnego”.