Tramwaje HermeLijn

Koncerny o charakterze międzynarodowym w pewnych momentach stają przed koniecznością zawarcia sojuszu w celu pozyskania zamówienia. Jednym z takich przykładów mogą być tramwaje HermeLijn produkowane na zamówienie De Lijn.

Vlaamse Vervoersmaatschappij De Lijn (De Lijn) –przewoźnik miejski regionu Flandria zajmuje się na zasadzie monopolu organizacją i wykonywaniem przewozów autobusowych i tramwajowych w regionie. Oprócz szeregu linii autobusowych De Lijn eksploatuje sieć tramwajową w miastach Antwerpia, Gandawa oraz jest operatorem nadmorskiego tramwaju międzymiastowego łączącego Knokke z De Panne. Ponieważ miejskie systemy tramwajowe eksploatowały wyłącznie tramwaje wysokopodłogowe generacji PCC których wiek postępował, koniecznym stało się ich zastąpienie nowymi tramwajami niskopodłogowymi. W efekcie przetargu na dostawę 45 pojazdów Siemens oraz Bombardier nawiązały współpracę i zgłosiły wspólną ofertę.

Tramwaje nowej generacji nazwano HermeLijn, co tłumacząc na język polski oznacza łasicę. Pojazdy o konstrukcji wieloprzegubowej powstały na bazie NGT6DD i NGT8DD produkowanych przez DWA Bautzen dla Drezna. Tramwaje zostały zamówione dla potrzeb miast Antwerpia oraz Gandawa. Oba systemu posiadają metrowy rozstaw szyn oraz zasilanie z sieci prądem stałym o napięciu 600 V. Ponieważ tożsame parametry ma również linia nadmorska, więc w sezonie letnim część tramwajów może być przewożona i wykorzystywana do obsługi tej linii. Pierwszy tramwaj HermeLijn wyprodukowano w 1999 roku, natomiast do końca roku 2007 dostarczono łącznie 118 pojazdów w czterech seriach produkcyjnych. Początkiem 2010 Siemens ogłosił, iż otrzymał zamówienie na kolejne 13 sztuk, które mają być dostarczane w latach 2011-12.

Tramwaje HermeLijn były produkowane w dwóch typach – jako jedno i dwukierunkowe. Pojazdy jednokierunkowe zostały przeznaczone dla Antwerpii i powstały w ilości 77 egzemplarzy, do czego można dodać jeszcze 13 zamówionych niedawno. Z kolei tramwaje dwukierunkowe produkowano dla Gandawy, z czego część została przystosowana do kursowania po linii nadmorskiej. W obu przypadkach są to tramwaje pięcioczłonowe, z krótkimi członami wózkowymi (1, 3 i 5) oraz dłuższymi członami wiszącymi (2 i 4). Ponieważ tramwaje jednokierunkowe mają drzwi jedynie z jednej strony, natomiast dwukierunkowe mają je z obu stron, więc pomiędzy tymi typami występuje różnica w ilości miejsc siedzących, choć nie ma to żadnego wpływu na całkowitą pojemność. Mimo tego 250 osób przy długości pojazdu niecałe 30 metrów oznacza raczej skrajną pojemność, przy bardzo dużej ilości osób stojących na metr kwadratowy. Wejścia do tramwaju znajdują się jedynie w członach wiszących, natomiast pojedyncze drzwi z przodu pojazdu służą wyłącznie do wejścia do kabiny motorniczego.

Podobnie do bazowej konstrukcji tramwaje HermeLijn choć posiadają niską podłogę na wysokości 350 mm nad główką szyny, to jednak w członach wózkowych jest ona podniesiona i występuje stopień. Napędne są osie w skrajnych członach, natomiast człon środkowy posiada wózek toczny. Tramwaj ma łączną moc 380 kW i prędkość maksymalną 70 km/h, choć w Gandawie została ona ograniczona do 50 km/h (teren zabudowany). W 2005 roku w pierwszej serii 45 tramwajów wykryto pękające elementy w pudłach, co zaowocowało ich rekonstrukcją przez producenta, w późniejszych seriach pudła zostały odpowiednio wzmocnione. Tramwaje mają również możliwość pracy w tunelach, co zostało wykorzystane w Antwerpii, gdzie tramwaje HermeLijn kursują także po tunelach stanowiących „pre-metro”.

Niezbyt porywająca stylistyka zewnętrzna pojazdu okazuje się jego atutem, ponieważ sprawia wrażenie ponadczasowej. Od czasu premiery minęło już przeszło 10 lat, natomiast tramwaj wygląda nadal nowocześnie. Dodatkowo połączenie kolorów czarnego, białego i szarego zostało wykonane w atrakcyjny sposób, natomiast przełamanie monotonii żółtymi akcentami dopełnia obrazu całości. Tramwaje mają szerokość 2,3 metra, jednak w celu dopasowania się do istniejącej infrastruktury, głównie peronów przystankowych, konieczne stało się wykonanie zwężenia do szerokości 2,2 metra w dolnej części pudła tramwaju.

Tramwaje HermeLijn –podstawowe dane techniczne

 

Tramwaje HermeLijn jako dzieło kooperacji dwóch światowych koncernów wydają się być niczyje, ani Bombardier ani Siemens nie wykazują ich w swoich referencjach. De Lijn jest różnie oceniane, dla jednych jest bezdusznym monopolistą, dla innych rozwiązaniem wzorcowym. Jednak jedno trzeba przyznać, przewoźnik jako monopolista dyktował rozwiązania i warunki na jakich zostały dostarczone nowe tramwaje. Wobec takiego zapotrzebowania światowe koncerny wolały wystartować ze wspólną ofertą zamiast ze sobą walczyć. Kiedyś z ust pewnego prezesa padło stwierdzenie: „nie ma to jak monopolem walczyć z monopolem”. Czy taką właśnie postawę przyjęły oba koncerny w tym przypadku pozostanie pytaniem retorycznym.