Tabor tramwajowy w Wiedniu
Tabor tramwajowy w Wiedniu
W Wiedniu są eksploatowane obecnie tramwaje SGP E1, SGP E2 oraz Siemens ULF w wersji długiej i krótkiej.
Siemens ULF A –krótki
Krótsza odmiana niskopodłogowego Siemensa ULFa jest 3-członowa. Tramwaj zaprezentowano po raz pierwszy w 1991 r. Wyróżniał się on ultraniską podłogą na wysokości 197 mm i jednoosiowymi, portalowymi wózkami. Pojazd posiada długość 24,2 m przy szerokości 2,4 m. Napęd zapewnia 6 silników o mocy 60 kW. Liczba miejsc siedzących to 42, a stojących –102 lub 94. Prędkość maksymalna wynosi 70 km/h. Osiąganie przyspieszenie rozruchu to 1,4 m/s2. Tramwaje produkowały zakłady SGP, przejęte przez koncern Siemens. Krótkie ULFy pochodzą z lat 1995-2009.
Siemens ULF B –długi
Dłuższy ULF jest 5-członowy i ma 35,5 m długości. Napęd zapewnia 8 silników o mocy 60 kW. Liczba miejsc siedzących to 66, a stojących –154 lub 143. Tramwaje te dostarczane są do Wiednia od 1995 r. do chwili obecnej. Flota Ulfów ma docelowo osiągnąć pułap 300 sztuk.
Więcej o rozwiązaniach technicznych w ULFach – http://infotram.pl/text.php?id=48992
SGP i Lohner E1
Tramwaje E1 były produkowane przez Lohnera i SGP w okresie 1966-1976. Wykonano ich 338 sztuk. Te 2-członowe, przegubowe pojazdy mają długość 20,3 m i szerokość 2,2 m. Eksploatuje się je również z doczepami c3, c4, i c5, z których najstarsze pochodzą z końca lat 50. Tramwaj osadzony jest na 3 wózkach, z których napędzane są przedni i tylny, z użyciem silnika prądu stałego o mocy 150 kW. Podstawowy hamulec to hamulec elektrodynamiczny. W sytuacjach awaryjnych wykorzystywane jest 6 elektromagnetycznych hamulców szynowych. Tramwaj posiada też hamulec przystankowy oraz mechaniczny postojowy, uruchamiany ręcznie. Liczba miejsc siedzących to 40, a stojących –65. Pojazdy modernizowano m. in. poprzez montaż lusterka zewnętrznego dla motorniczego oraz czułych krawędzi drzwi, chroniących wsiadającego pasażera przed przytrzaśnięciem. Numeracja pojazdów E1 zawiera się w zakresie 4461-4560 i 4631-4868. Wiele pojazdów serii E1 wycofano i sprzedano do MPK Kraków.
SGP i Lohner E2
E2 to następca tramwaju E1, podobny konstrukcyjnie do poprzednika. W okresie 1978-1990 wyprodukowano 122 takie pojazdy. Tramwaj odróżniał się mniejszą długością –19,1 m, oraz większą szerokością –2,3 m. Liczba miejsc siedzących to 44, a stojących –58.
/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable{„”line-height:115%;font-size:11.0pt;”Calibri”,”sans-serif””Times New Roman”}
