Tabor tramwajowy w Poznaniu

Migawki dotyczące parku taborowego z lat 1992, 2000, 2005 i 2011 dają pewien obraz sytuacji taborowej. MPK Poznań sprowadzało głównie używane tramwaje, eliminując wagony najstarszej generacji. Liczba wagonów serii 105N przez długi okres pozostawała niezmieniona.

W 1992 r. wykonano 10 NG tramwajów i dostarczono 3 tramwaje, natomiast skasowano 28. Na koniec roku w taborze było 357 wagonów, z których 88 było młodszych niż 10 lat, 202 znajdowało się w przedziale wiekowym 10-20 lat, a pozostałe były starsze niż 20 lat. Na stanie MPK Poznań było 36 tramwajów typu N i pochodnych, 63 tramwaje 102N, 244 typu 105N i 105Na, dwie tyrystorowe stopiątki oraz 12 używanych wagonów holenderskich.

W 2000 r. wykonano NG 2 tramwajów, a skasowano 2 sztuki 102N. Tabor wynosił 321 tramwajów, w tym zaledwie 11 nowszych niż 10 lat oraz 103 w wieku 10-20 lat. Pozostałe wagony miały ponad 20 lat, w tym aż 54 miało ponad 30 lat. W taborze dominowały wagony serii 105N –245 sztuk, eksploatowano też 18 wagonów 102N. Istotną część taboru stanowiło 57 wagonów holenderskich. Jedyne nowe wagony stanowiły Tatry RT6N.

W 2005 r. nie przeprowadzono żadnych kasacji. Na stanie znajdowało się 337 tramwajów, w tym 23 młodsze jak 10 lat i 63 w wieku 10-20 lat. Większość taboru była starsza niż 20 lat, w tym aż 86 wagonów –starszych niż 30 lat. Liczba wagonów 105N pozostawała niezmieniona –245 sztuk, pojawiły się za to pierwsze Siemensy Combino. W taborze znajdowało się 68 używanych wagonów holenderskich i niemieckich oraz 10 Tatr.

W 2008 roku rozpoczęto kompleksowe modernizacje wagonów 105Na. Stare pudło ulegało niemal w całości kasacji, po czym na ramie podwozia montowano nowe nadwozie. Zachowywano belkę grzbietową ze starego wagonu. Nowe pojazdy nazwano Moderus Alfa. Remonty miały miejsce w Modertransie w Biskupicach koło Poznania. Do 2009 r. zmodernizowano 40 wagonów. W większości pozostawiono w nich klasyczny napęd, jednak 4 otrzymały nowy napęd asynchroniczny.

Tab. 1. Modernizacje wagonów 105Na na Moderusy Alfa.

 

W 2011 r. na stanie znajdowały się 323 wagony. 46 było młodszych niż 10 lat, a tylko 10 znajdowało się w zakresie wiekowym 10-20 lat. Większość taboru miała ponad 20 lat, w tym aż 158 wagonów było ponad 30-letnich. Sytuację poprawiał fakt, iż część starych wagonów posiadało nowe nadwozia (Moderus Alfa). Tylko 51 tramwajów miało sterowanie falownikowe, a 38 –niską podłogę.

Od 2011 r. Modertrans budował dla MPK przegubowe, 3-członowe, częściowo niskopodłogowe pojazdy Moderus Beta, osadzone na skrętnych 4 wózkach i wyposażone w napęd asynchroniczny. Do połowy 2013 r. powstało 15 takich tramwajów.

W drugim dziesięcioleciu XXI wieku w taborze pojawiły się wreszcie liczne fabrycznie nowe wagony. W 2009 r. rozstrzygnięto przetarg na dostawę 40 wagonów, a w 2011 r. rozpoczęły się dostawy Solarisów Tramino. Był to flagowy i największy kontrakt na wdrażany wówczas do produkcji wyrób Solarisa. Zamówienie było dofinansowane z POIŚ. W latach 2011-2012 dostarczono 40 tramwajów, po czym zamówienie rozszerzono łącznie do 45 wagonów, z których wszystkie już kursują po Poznaniu. Dołączył do nich prototyp Tramino z 2009 r.

W rezultacie, MPK Poznań posiada pokaźną jak na krajowe warunki flotę wagonów niskopodłogowych: 46 Tramino, 15 Beta, 14 Combino, 11 RT6N1, co daje łącznie 86 przegubowych, niskopodłogowych wagonów. To blisko jedna trzecia taboru, który tworzy jeszcze około 90 składów 105Na, 6 wagonów GT6 oraz 49 wagonów GT8.