Tabor tramwajowy MVG w Monachium

Tramwaje kursują w Monachium już od 1876 r., zaś w 1895 r. wyruszył na linię pierwszy tramwaj elektryczny. Obecnie sieć tramwajowa liczy 75 km i kursują po niej 4 typy tramwajów.

Sieć tramwajowa w Monachium jest normalnotorowa i zasilana napięciem 750 V. Obecnie większość taboru stanowią niskopodłogowce.

Stadler Variobahn

Variobahn to najnowszy i najnowocześniejszy typ taboru w Monachium. Pojazdy te są 5-członowe i w pełni niskopodłogowe. Wprowadzono je do ruchu w latach 2009-2012 i jest ich obecnie 14. Każdy tramwaj ma aż 75 miejsc siedzących (w Pesa Swing zaledwie 40 + 4 rozkładane) oraz 146 stojących, co daje razem 221 miejsc. Napęd tramwaju zapewnia 8 silników napędzających bezpośrednio koła. W rezultacie wózki nie posiadają osi, co pozwala na uzyskanie płaskiego przebiegu podłogi w obrębie wózków. 8 silników po 45 kW daje łączną moc aż 360 kW. Prędkość maksymalna tramwaju jest jednak ograniczona elektronicznie do jedynie 60 km/h. Pojazd posiada możliwość hamowania odzyskowego, oporowego i mechanicznego. Długość tramwaju wynosi 33,94 m, wysokość –3,58 m, a szerokość –2,3 m. Rozstaw osi w wózku to 1,8 m. Masa własna tramwaju wynosi 40 t, a całkowita ok. 53 t, co oznacza nacisk na oś rzędu 9 ton. Wysokość podłogi to 360 mm. Informację pasażerską zapewniają zewnętrzne wyświetlacze LED i wewnętrzne TFT. 6 dwuskrzydłowych drzwi posiada napęd elektryczny. Dodatkowe wyposażenie wnętrza obejmuje klimatyzację i monitoring.

Typ R3

Tramwaje R3 (Adtranz GT8N2) to przegubowe niskopodłogowce wyprodukowane na przełomie wieków (1999-2001). MVG posiada 20 takich pojazdów. W ich wnętrzu znajduje się 67 miejsc siedzących, a więc nieco mniej niż w Variotramach. Całkowita liczba miejsc to 218. Napęd zapewniają 4 silniki asynchroniczne o mocy 120 kW każdy, dając łącznie 480 kW (33% więcej niż w Variobahnie). Prędkość ograniczono do 60 km/h. Długość 4-członowego tramwaju to aż 36,58 m. Szerokość nadwozia to 2,3 m, a wysokość –3,39 m. Rozstaw osi w wózkach jest nieco większy niż w Variobahnach –2 m. Wysokość podłogi to 360 mm, a masa własna –40,8 t. Tramwaj posiada wyświetlacze zewnętrzne i wewnętrzne. Wstęp do środka umożliwia 6 par dwuskrzydłowych, elektrycznie otwieranych drzwi. Wnętrze tramwaju jest monitorowane, ale brak jest klimatyzacji obecnej w Variobahnah.

Typ R2

fot. MVG

Tramwaje R2 (GT6N) wyprodukowane przez Adtranz to poprzednik tramwajów R3. Tramwaje te są krótsze i posiadają bardziej klasyczny design. 68 sztuk GT6N zostało dostarczonych w latach 1994-1997. Mniejsza długość –28 m wobec prawie 37-metrowych R3 – skutkuje mniejszą liczbą miejsc –58 siedzących i 157 ogółem. Niejeden Czytelnik zwróci uwagę, iż 160 miejsc posiadają eksploatowane w Polsce autobusy przegubowe, jednak należy zwrócić uwagę, iż ich pojemność jest liczona na podstawie nierealnej normy 8 osób na metr kwadratowy. Tymczasem w praktyce nawet przy 5 osobach stojących na jednym metrze kwadratowym panuje już znaczny tłok. Napęd tramwaju R2 zapewniają 3 silniki asynchroniczne o mocy 120 kW każdy. Prędkość jest taka sama jak dla R3 –60 km/h, podobnie jak systemy hamowania. Masa pustego tramwaju wynosi 31 t. Odmienny niż w R3 jest rozstaw osi w wózkach –1,8 m wobec 2,0 m. Dostęp do wnętrza umożliwiają 4 pary drzwi. Pojazd jest w pełni niskopodłogowy.

Typ P

fot. MVG

Tramwaje typu P to najstarszy model w Monachium. Wyprodukowano je w latach 1967-1969 w zakładach Waggonfabrik Josef Rathgeber. W eksploatacji pozostaje już tylko 5 takich pojazdów. Tramwaje te kursują w parach z doczepami. Każdy zestaw ma 84 miejsca siedzące i 315 ogółem. Napęd zapewniają 4 elektryczne silniki o mocy 81 kW każdy –łącznie 324 kW. Prędkość maksymalna zestawu to 70 km/h. Tramwaj posiada hamulec elektrodynamiczny oraz –ciekawostka –pneumatyczny i szynowy. Długość zestawu to prawie 34 m, a szerokość –2,35 m, przy wysokości 3,18 m. Rozstaw osi w wózku to 1,8 m. Podłoga jest położona wysoko –831 mm nad główną szyny. Masa zestawu wynosi 39,5 t. Wagon motorowy oraz doczepa posiadają łącznie 8 drzwi.