Jak modernizowano grudziądzkie wagony 805Na

W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla województwa Kujawsko –Pomorskiego Grudziądz pozyskał fundusze na modernizację sieci tramwajowej i modernizację taboru tramwajowego. Średnia wieku taboru tramwajowego na początku 2010 roku wynosiła 47 lat i nic nie wskazywało, że coś się w tej materii zmieni. W styczniu 2010 roku zapadła decyzja o zakupie wagonów GT8 z Krefeld z lat 1972 –1976. Miejski Zakład Komunikacji wyznaczył także wagony 805Na, które zgodnie z dofinansowaniem przyznanym w ramach RPO miałyby zostać zmodernizowane. Do modernizacji przeznaczone zostały wagony z lat: 1980 (numery taborowe: 37, 41,43), 1984 (55), 1986 (58, 59), celem przebudowy wagonów na 4 wagony sterujące i dwie doczepy aktywne. Został ogłoszony przetarg na modernizację wagonów, który wygrało konsorcjum ZNTK Mińsk Mazowiecki i PESA Bydgoszcz, oferując najniższą cenę – 6 349 460,72 zł.. Pozostałe oferty złożyły: Modertrans Poznań, Protram Wrocław, MPK Łódź i FPS Poznań. Dnia 23 kwietnia 2010 roku w grudziądzkim ratuszu podpisana została umowa z przedstawicielami ZNTK Mińsk Mazowiecki. Pierwszy wagon do modernizacji odebrano dnia 28 kwietnia, był to wagon z numerem 55.

Tramwaje miały zostać zmodernizowane pod względem wizualnym i mechanicznym. Ze starej konstrukcji pozostał jedynie szkielet wagonu i belka grzbietowa. Najbardziej widoczną zmianą zewnętrzną okazała się nowa karoseria –wagon otrzymał wklejane szyby, z odsuwanymi na bok lufcikami, nową ścianę przednią i tylną z tworzyw sztucznych, drzwi odskokowo –wychylne, brak jednego wejścia.  We wnętrzu zastosowano siedzenia firmy Kiel, system informacji pasażerskiej firmy Mobitec, wnętrze jest monitorowane za pomocą trzech kamer. Sterowanie wagonem następuje za pomocą joysticka wbudowanego w pulpit. Wagon napędzany jest silnikami asynchronicznymi typu ENI-ZNAP-105N produkcji łódzkiej Eniki, w których rozruch następuje za pomocą falowników opartych na tranzystorach IGBT, przetwornica także jest produktem Eniki. Gwarancja na poszczególne podzespoły wynosi od 36 do 144 miesięcy.

Pierwszy wagon po modernizacji przybył do Grudziądza dnia 26 sierpnia 2010 roku nad ranem(Jednocześnie do modernizacji zabrano kolejny wagon o numerze 59, jednakże okazał się nim być przenumerowany wagon 49, przyczyny decyzji o wysłaniu tegoż wagonu nie są znane). Tabliczka znamionowa opisywała wagon jako 805Na –MM, podana była na niej rzeczywista data produkcji wagonu i jego poprzedni numer inwentarzowy. Niestety, kilka dni po rozładunku tabliczka zniknęła. Dwa dni później, 28 sierpnia we wczesnych godzinach porannych dostarczono drugi wagon –doczepę aktywną pozbawioną kabiny i stanowiska motorniczego. Wagony połączono w skład, nadano im nowe numery inwentarzowe –kolejno 89 i 90. Kilka dni później rozpoczęły się pierwsze jazdy próbne. Już w pierwszych tygodniach prób na jaw wyszedł fakt, że stopień wychylenia drzwi jest na tyle duży, że obcierają one o perony przystankowe. Powłoka lakiernicza na drzwiach uległa zadrapaniom, co opóźniło nieco wprowadzenie składu do ruchu liniowego. Po doposażeniu składu w kasowniki, zaprogramowaniu wyświetlaczy i zamontowaniu osłon na wózki jezdne dnia 15 września odbyła się oficjalna premiera składu, w której uczestniczyły władze samorządowe. Dzień później wagon #89 zaczął służbę na linii numer 1, doczepa zadebiutowała w składzie kilkanaście dni później.

Wraz z nadejściem jesieni zaczęły się kolejne problemy ze składem –okazało się, że wagony mają problem ze szczelnością. Wzrok pasażerów przyciągały parujące szyby, przeciekający dach, odpadające z dachu laminaty oraz niedokręcone poręcze. Odczuć dało się także niewydajne ogrzewanie, nawet w kabinie motorniczego. Sprawa szybko została nagłośniona w lokalnych mediach, MZK odpowiedziało, że zaparowane szyby są zasługą nadmiernej szczelności wagonów. Problemy były także z instalacją elektryczną wagonu, często można było zobaczyć pod zajezdnią tramwajową wóz serwisowy Eniki. Jedną z wykrytych awarii było nieprawidłowe działanie falownika, konieczna była jego wymiana.

Zgodnie z umową, wagony miały przychodzić w trzech transzach po dwie sztuki –w sierpniu i październiku 2010, ostatnia w styczniu 2011. Można powiedzieć już teraz, że ZNTK nie zdąży z realizacją kontraktu –na chwilę obecną (styczeń 2011) dostarczono jak na razie 3 wagony. Jedną z przyczyn opóźnienia jest fakt, że jeden z wysłanych wagonów był w stanie niedającym się do modernizacji –konstrukcja wagonu (prawdopodobnie o numerze 41) okazała się zbyt naruszona, co poskutkowało decyzją o wysłaniu do Mińska Mazowieckiego wagonu numer 47.

Kolejny wagon o numerze #91 dotarł do Grudziądza 14 stycznia 2011 roku. W odróżnieniu od poprzednich zmodernizowanych pojazdów, posiada on wbudowaną piasecznicę. Tego samego dnia wysłano skierowany awaryjnie do modernizacji wagon #47.

Opóźnienie w dostawach wagonów wynosi na obecną chwilę prawie trzy miesiące. Póki co, wprowadzony kilka miesięcy wcześniej do ruchu skład 89+90 jeździ w miarę bezawaryjnie i na równi z wagonami GT8 stanowi obecnie „Chlubę grudziądzkich tramwajów”.