Czy warto wyleasingować tabor dla komunikacji miejskiej? cz. 2
W przypadku przedsiębiorstw przewozowych, zarówno będących własnością gminy, jak i prywatnych, sytuacja jest odwrotna. Istotnym źródłem finansowania zakupu jest kredyt i leasing.
Aby firma mogła zaciągnąć jakikolwiek kredyt musi posiadać zdolność kredytową, czyli jej sytuacja finansowa musi być dość dobra. Zdarzają się jednostkowe przypadki przeniesienia zobowiązania na gminę poprzez poręczenie kredytu, wówczas sytuacja finansowa firmy nie ma zbyt dużego znaczenia. W przeciętnej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa zaciągany kredyt wymaga przedstawienia bankowi dodatkowego zabezpieczenia rzeczowego, cesji należności z umowy i innych utrudnień. Wartość kupowanego taboru jest zwykle znaczna, więc procedura podpisania umowy kredytowej jest długotrwała i na decyzję banku niekiedy oczekuje się bardzo długo. Przedsiębiorstwo powinno także pozostawić sobie możliwość zaciągnięcia kredytu krótkoterminowego na sfinansowanie bieżących zobowiązań, dla uniknięcia ryzyka utraty płynności. Pomimo więc, że kredytować można także zakup taboru używanego w wieku, który nie pozwala na prowadzenie rozmów z firmę leasingową, kredytowanie zakupu taboru przez banki realizowane jest rzadko.
Sfinansowanie zakupu leasingiem pod względem bilansowym i podatkowym, dla firm prowadzących pełną księgowość, zbytnio się nie różni. Główną różnicą jest fakt, że przedmiot leasingu pozostaje własnością firmy leasingowej i to on stanowi podstawowe zabezpieczenie ryzyka braku płatności. Najczęściej nie ma więc dodatkowych zabezpieczeń. Przedsiębiorca nie ogranicza także sobie możliwości zaciągnięcia innego kredytu, jeśli jest to mu potrzebne. Leasing dostępny jest, przy zabezpieczeniu cesją należności od gminy, także dla firm nie posiadających zdolności kredytowej. Sumaryczny koszt leasingu nie musi być wyższy od kosztu kredytu, bowiem firmy leasingowe mają najczęściej możliwość wynegocjowania dodatkowego upustu od dostawcy, czego banki nie czynią. Wydaje się więc, że leasing środków transportu w komunikacji miejskiej powinien być jednym z podstawowych źródeł finansowania zakupów taboru.
Istotnym ograniczeniem jest jednak wiek kupowanych pojazdów, np.: nie starsze niż 5-letnie, lub na koniec umowy pojazd nie może być starszy niż 10 lat. Innym istotnym ograniczeniem jest czas trwania umowy, zwykle ogranicza się ona do 5 lat.
W przypadku kredytu nabywca staje się właścicielem pojazdu i to on decyduje o jego przeznaczeniu, może dokonywać w nim zmian i modernizacji. W przypadku leasingu pojazd pozostaje własnością firmy leasingowej i zmian i modernizacji można dokonywać tylko za zgodą tej firmy.
W przypadku kredytu pojazd można zbyć w trakcie trwania umowy, spłacając jednocześnie pozostałą część kredytu. W przypadku leasingu umowa jest najczęściej zawarta tak, ze jej modyfikacja (np. skrócenie) jest bardzo utrudnione, a czasem niemożliwe.
Poza zakupem na własność, w tym z wykorzystaniem kredytu, i leasingiem istnieje jeszcze jedna dodatkowa forma finansowania – wynajem długoterminowy. Metoda ta jest z powodzeniem stosowana w branży budowlanej, gdzie już niemal całe wyposażenie można wynająć na okres realizacji budowy, nie ma konieczności dokonywania zakupów. W przypadku transportu pasażerskiego funkcjonują juz na rynku firmy proponujące wynajem autobusów nowych i używanych na dowolny okres. Metoda ta jest jednak wykorzystywana rzadko. Koszt wynajmu znacznie przekracza sumaryczny koszt zakupu z wykorzystaniem kredytu i koszt leasingu, więc wynajem jest stosowany okazjonalnie lub gdy nie ma już innej możliwości pozyskania taboru.
