Spośród wschodnich producentów również białoruski Biełkommunmasz podjął się produkcji tramwajów. Przedsiębiorstwo powstało w Mińsku w 1973 roku jako zakład naprawczy trolejbusów. Głównymi remontowanymi pojazdami były trolejbusy ZIU. Rocznie remontowano do 400 sztuk. W latach 90., w niepodległej Białorusi, rada ministrów przyjęła program rozwoju przemysłu produkującego tabor dla elektrycznego transportu miejskiego. W rezultacie, w 1995 roku rozpoczęto produkcję opornikowego trolejbusu 101, bazującego na ZIU-682, następnie – tyrystorowego, a w końcu niskopodłogowego. Przedsiębiorstwo szybko rozpoczęło ekspansję na wschodnie rynki. Od 2003 roku co trzeci produkowany trolejbus trafiał do Rosji.
Aby zapewnić tabor dla białoruskiego elektrotransportu, po 2000 roku Biełkommunmasz podjął się produkcji tramwajów. W 2000 roku wyprodukowano pierwszy czteroosiowy, pojedynczy wagon AKSM-1M z tyrystorowym układem napędowym. Udoskonaleniem 1M był AKSM-60102, którego produkcja prowadzona jest do dziś z sukcesami – wagony takie poza Mińskiem kursują również w Witebsku, Permie, Nowopołocku, Kemerowie, Nowosybirsku i Osinnikach. Już w 2002 roku zbudowano pierwszy prototyp tramwaju przegubowego. Trójczłonowy pojazd BKM-743 posiadał obniżoną podłogę i jeden stopień w wejściach. Pojazd osadzono na trzech wózkach – każdy człon na jednym. Swoim designem model 743 przypominał pierwsze niskopodłogowe niemieckie konstrukcje z początku lat 90. Pojazd ten stanowił swoistą próbę przed opracowaniem konstrukcji niskopodłogowej – AKSM-843. Równocześnie z nowym AKSM-843, w 2008 roku rozpoczęto produkcję pojedynczego tramwaju AKSM-62103 z obniżoną podłogą w środowej części pomiędzy wózkami, wyposażonego w napęd asynchroniczny.
Tramwaj AKSM-843 jest trójczłonowy i osadzony na 3 wózkach. Pojazd posiada 2 pary drzwi w pierwszym członie oraz jedną w trzecim. Design zewnętrzny jest zbliżony do obecnie produkowanych produktów zachodnioeuropejskich, w przeciwieństwie do poprzednio produkowanych modeli. Tramwaj jest dwukierunkowy. Pantografy umiejscowiono na dachu pierwszego i trzeciego członu. Wnętrze wykończono białymi panelami z tworzywa sztucznego. Fotele są produkcji polskiej firmy Ster. Szerokość nadwozia pozwoliła na rozmieszczenie foteli w układzie 2+2, z wąskim przejściem pośrodku. Część z foteli znajduje się na podestach, jednak większość dostępna jest z poziomu niskiej podłogi. Podłoga we wnętrzu ma płaski przebieg. Jedynie w obrębie pierwszego i ostatniego wózka znajduje się podest ze stopniem poprzecznym. Łączna liczba miejsc siedzących to aż 66 (w PESA 120Na – 44), a pojemność pasażerska przy normie 8 os/m2 to 226 osób. Udział niskiej podłogi to 80%.
Układ napędowy opiera się na tranzystorach IGBT. Tramwaj napędzają 4 silniki o mocy 105 kW każdy, umieszczone w pierwszym i ostatnim wózku. Długość pojazdu to 25,4 m (PESA 120Na – 30,12 m). Silniki elektryczne pochodzą z niemieckiej firmy VEM i są to jednostki DKCBZ 0211-4. Układ sterowania i falowniki wykonała natomiast polska firma Medcom.
W 2008 roku powstał pierwszy pojazd, który oznaczono AKSM-84300M, a w latach 2010 i 2011 wyprodukowano po 2 sztuki, przy czym wszystkie eksploatowane są w Mińsku. Zakupem tramwajów zainteresowana jest Moskwa i Kazań.
Tramwaj BKM-84300M wyróżnia się na korzyść wobec rosyjskich konstrukcji niskopodłogowych. Design jest bardziej dopracowany niż w modelu PTMZ 71-154 (LWS-2009), a udział niskiej podłogi nieznacznie większy niż w tramwaju UKWZ 71-631 (KTM-31).
Artykuł o historii Biełkommunmasza (PDF, j. angielski)
