Wymogi techniczne wobec taboru kolejowego – część 2

Kontynuujemy opis wymogów technicznych stawianych wobec pojazdów kolejowych na przykładzie SIWZ z zamówienia Łódzkiej Kolei Aglomeracyjnej na elektryczne zespoły trakcyjne.

Klapy zewnętrzne nadwozia mają posiadać zabezpieczenie przed samoczynnym otwarciem.

W wejściach mają się znaleźć wysuwane, podgrzewane stopnie, eliminujące szczelinę pomiędzy pojazdem a krawędzią peronu. Dla niskich peronów –300 mm –stopnie mają pełnić rolę schodka do wsiadania. Dodatkowe stopnie mają się znaleźć przy kabinie maszynisty, te jednak używane będą tylko w sytuacjach awaryjnych.

Reflektory czołowe mają być wykonane w technologii LED. To o tyle interesujące, iż światła te jako reflektory czołowe nie rozpowszechniły się jeszcze nawet w luksusowych samochodach osobowych. Z bardziej tradycyjnych rozwiązań, na czołach pojazdu mają znaleźć się zgarniacze.

W instalacji pneumatycznej wymagane są 2 sprężarki śrubowe lub tłokowe bezolejowe, z napędem silnikiem asynchronicznym. Sprężone powietrze służyć będzie do sterowania hamulcem pneumatycznym oraz do napełniania poduszek drugiego stopnia odsprężynowania. Zbiorniki powietrza oraz przewody powietrzne mają być wykonane ze stali nierdzewnej.

Fotele rozmieszczone będą naprzeciwlegle i w rzędach. Podziałka wyniesie minimalnie 1750 mm dla naprzeciwległych foteli i 800 dla rzędów. Fotele mają być tapicerowane, miękkie, z zagłówkami. Wymagana jest konstrukcja wsporcza z mocowaniem do ściany, zabezpieczona farbą proszkową piecowo-epoksydowo-poliestrową. Fotele w rzędach wyposażone będą w kieszeń na gazety. Szczegółowo określono maksymalne wymiary foteli: szerokość 2 miejsc maksymalnie 1000 mm przy zachowaniu przejścia na środku pojazdu 600 mm, wysokość ok. 1200 mm, szerokość siedzenia ok. 450 mm,  głębokość 580-650 mm, podłokietniki o szerokości 40 mm, od strony korytarza składane, od strony okna stałe, z nakładką drewnianą trudnopalną. Na jedną parę foteli ma przypadać jedno gniazdko 230 V. Podsumowując, precyzyjnie określono wymiary foteli, które mają posiadać zagłówki i podłokietniki. Nie ma więc mowy o substandardzie tak jak licznych zamawianych w ostatnich latach w Polsce szynobusach, gdzie montowano wandaloodporne, niewygodne fotele bez zagłówków, odpowiednie może na kilkuminutową podróż w autobusie miejskim.

Wnętrze, w całości klasy 2, ma być jednoprzestrzenne i jednoprzedziałowe. Pozostawiono dużą swobodę doboru aranżacji poprzez określenie, iż układ i kolorystyka zostaną uzgodnione z zamawiającym.

Wyłożenie podłogi określono ogólnikowo, wymagając wykonania „wannowego”(co zdaje się ma oznaczać zachodzenie wykładziny na ściany pojazdu), z materiału antypoślizgowego i trudnościeralnego.

Na jeden człon pojazdu będą przypadać co najmniej jedne dwuskrzydłowe drzwi, a na całą ścianę –4 pary drzwi. Szerokość wyniesie minimalnie 1300 mm. Jak pokazują wizualizacje Stadlera, pojazdy będą posiadały po prostu po 2 pary drzwi na każdy człon. Wejścia mają być dostosowane do peronów  w zakresie 300-760 mm. Udział płaskiej podłogi ma wynieść minimum 60%.

Okna mają posiadać części uchylne (30% powierzchni). Wymagane jest, by szyby były antyrefleksyjne, przyciemniane (przepuszczalność światła poniżej 50%, energii poniżej 40%), i osadzone w uszczelce silikonowej.

W pojeździe znajdzie się zintegrowany układ klimatyzacji i ogrzewania. Klimatyzatory umieszczone będą na dachu. Wydajność wentylatorów parownika wyniesie co najmniej 4000 m³/h, a dopływ świeżego powietrza maksymalnie 1100 m³/h. Jako czynnik chłodzący dopuszczono tylko ekologiczny i nietoksyczny R407C, będący mieszaniną trzech gazów. Ogrzewanie będzie realizowane z wykorzystaniem nagrzewnic na podłodze i nawiewu z klimatyzatorów. Moc ogrzewania wyniesie co najmniej 60 kW. Temperatura wnętrza ma być utrzymywana w zakresie 19-24 stopni. Nawet 19 stopni będzie z pewnością dużą wartością w okresie zimowym.

Wykładzina ścian ma być wykonana z materiału, który umożliwia usuwanie naklejek, gum do żucia i napisów sprayem. Oferent ma dostarczyć listę środków dopuszczonych do czyszczenia ścian.