Stacja Muzeum chce wykonać renowację trzech lokomotyw

Stacja Muzeum ogłosiła przetarg na renowację trzech lokomotyw parowych ze swoich zbiorów. To: TKz 211, Tr6-39 i Tr203-451.

Jak podano prace mają polegać m.in. na piaskowaniu, uzupełnieniu brakującego poszycia, konserwacji budek maszynisty, skrzyni węglowej i tendrów, zabezpieczeniu antykorozyjnym, naniesieniu warstw malarskich zgodnych z oryginalną malaturą oraz zabezpieczeniu warstwą antygraffiti.

Termin składania ofert upływa 14 lipca.

LOKOMOTYWA PAROWA TKz 211

Została zbudowana w 1938 r. w zakładach  Borsig Lokomotiv-Werke GmbH, Berlin-Hennigsdorf. iężki parowóz przemysłowy - tendrzak o nacisku osi napędnych 20,4 t, przystosowany do pracy liniowej polegającej na prowadzeniu pociągów towarowych. Jako kolejna dziewiąta i ostatnia lokomotywa zbudowany został dla prywatnej kolei piaskowej­­. Rozpoczął służbę w należącej do przedsiębiorstwa parowozowni Pyskowice pod numerem ruchowym „9”. Konstrukcyjnie odpowiadał wcześniej dostarczonym tutaj maszynom, oznaczonym numerami „6”, „7” i „8”. Lokomotywy pod względem siły pociągowej, wydajności kotła oraz zapasów węgla i wody zostały zaprojektowane z myślą o dostosowaniu do lokalnych warunków pracy. Oryginalnie wyposażono je w oświetlenie elektryczne, prędkościomierze i sprzęgi samoczynne Janney-Henricot. Po wojnie nastąpiło upaństwowienie piaskowni Pyskowice i włącznie jej w strukturę powołanego w 1950 r. Przedsiębiorstwa Materiałów Podsadzkowych Przemysłu Węglowego, które przejęło eksploatację taboru kolejowego. Lokomotywa nr „9” otrzymała znak serii TKz i numer inwentarzowy 211. Z dniem 26.05.1971 została przekazana do kopalni węgla w Gliwicach, gdzie służyła w pracy manewrowej do końca 1973 r.

LOKOMOTYWA PAROWA Tr6-39

Została zbudowana w 1923 r. w zakładach Linke Hofmann Lauchhammer AG, Breslau (Wrocław). Parowóz pruskiego pochodzenia, znany jako G8² (oznaczenie serii DRG 5620-29 ), budowany w latach 1919-26 przez firmy: Henschel & Sohn (Cassel), A. Jung (Jungenthal), Linke Hofmann (Breslau), F, Krupp (Essen) i AEG (Berlin). Wyposażony w silnik dwucylindrowy swym wyglądem przypominał typ G8³ z silnikiem bliźniaczym trzycylindrowym (występujący na PKP jako seria Tr3). Obie konstrukcje były blisko spokrewnione z pruskim parowozem G12 (znanym również na PKP pod oznaczeniem serii Ty1), stanowiąc wariant lokomotywy wyposażonej w cztery zestawy kołowe napędne i ze skróconym o jedno dzwono walczakiem kotła. Po 1945 r. PKP przejęły 52 egzemplarze, które opatrzono mianem serii Tr6. Zostały one zgrupowane w DOKP Wrocław, gdzie pełniły służbę do początku lat 70-tych w parowozowniach: Kamieniec Ząbkowicki, Miłkowice, Jelenia Góra, Węgliniec i Kłodzko. Lokomotywa muzealna Tr6-39 (oznaczenie DRG 56 2795) zakończyła pracę w Węglińcu, skreślona z inwentarza PKP 19.01.1972 r.

LOKOMOTYWA PAROWA Tr203-451

Została zbudowana w 1945 r. w zakładach Lima Locomotive Works (USA). Lokomotywa reprezentuje amerykański typ wojenny S160 Consolidation, budowany w latach 1942-45 w liczbie 2121 egzemplarzy przez wytwórnie: Lima Locomotive Works, American Locomotiwe Company i The Baldwin Locomotive Works. Przygotowany do warunków europejskich projekt przewidywał budowę uniwersalnej lokomotywy, z zachowaniem górnej granicy osiowego obciążenia 16 t, przystosowanej do brytyjskiej skrajni taboru oraz podstawowych prześwitów toru: 1435, 1524 lub 1676 mm. Poczynając od 1942 r. część lokomotyw przewieziono drogą morską do Wielkiej Brytanii, skąd zgodnie z planem inwazji w Normandii przerzucono je na teren Francji. Do Polski trafiło 75 egzemplarzy tych lokomotyw w ramach dostaw UNRRA i zostało oznaczonych jako seria Tr201 oraz 500 z zakupów demobilowych, które otrzymały oznaczenie Tr203. Parowozy Tr203 były powszechne we wszystkich parowozowniach, pracując w obsłudze pociągów osobowych i towarowych oraz przede wszystkim na manewrach. Kilka maszyn zostało sprzedanych do przemysłu. Wśród nich znalazła się lokomotywa Tr203-451, która rozpoczęła służbę w parowozowni Rybnik, zakończyła ją w Nasielsku. Po skreśleniu z inwentarza PKP (w dniu 7.10.1974 r.) odstąpiono ją ZNTK w Pruszkowie, skąd w kwietniu 1977 r. przekazano do ZNTK Wrocław, gdzie pracowała do września 1982 r.