Siemens na InnoTrans 2008

Podczas odbywających się w dniach 23-26 września targów InnoTrans 2008 nie mogło zabraknąć obecności koncernu Siemens, który zaprezentował szereg produktów w tym i światową premierę Velaro RUS.

Największą premierą Siemensa na targach była światowa odsłona składu Velaro RUS, przeznaczonego dla kolei RŻD. Zakup ośmiu składów przez tego przewoźnika oznacza przełom i wejście do klubu krajów posiadających pociągi dużej prędkości. Podczas oficjalnej prezentacji nadano nazwę tym pociągom. Będą one nosiły miano Sapsan czyli Orzeł wędrowny. Velaro RUS bazuje w dużej mierze na doświadczeniach z normalnotorowymi pojazdami, jednak z racji odmienności kolei w Rosji Sapsan posiada kilka innych rozwiązań. Po pierwsze konieczne było wprowadzenie zmian w wózkach, które musiano dostosować do szerokiego toru (1520 mm). Podczas targów wystawiono zespół z wózkami szerokotorowymi, które stały na specjalnych platformach transportowych z rozstawem normalnym. Drugą zasadniczą zmianą jest zastosowanie szerszego pudła z wejściami jedynie z wysokich peronów. Zakłada się bowiem, że skład będzie obsługiwał jedynie najważniejsze stacje wyposażone w takie perony. Początkowo na trasie Moskwa –St. Petersburg, w dalszej kolejności Moskwa –Niżny Novogrod. Bardzo ważnym zapisem była konieczność niezakłóconej pracy zespołu przy temperaturze zewnętrznej nawet -50 stopni Celsjusza, które często występują w Rosji.

W przeciwieństwie do innych kontraktów na składy Velaro RŻD zdecydowało się zamówić składy złożone z 10 wagonów o łącznej długości 250 metrów. Pozwala to na umieszczenie 604 miejsc siedzących w układzie 2+2 tak w klasie pierwszej jak i drugiej. Składy mają mieć w każdym wagonie skrajnym lożę do obserwacji szlaku, znaną już z innych składów Velaro. Zaraz za nią ma się znajdować klasa pierwsza z siedzeniami obitymi skórą. Pozostałe wagony mają mieć siedzenia w klasie drugiej, obite materiałem. W połowie długości składu ma się znajdować wagon z przedziałem barowym. Bardzo ciekawe rozwiązanie zastosowano w kabinie maszynisty, gdzie pogodzono centralne stanowisko z możliwością zabudowania dodatkowego siedzenia dla pomocnika maszynisty. Znajduje się ono po lewej stronie tuż za siedzeniem maszynisty i w zasadzie pokazuje do czego jest potrzebny pomocnik w nowoczesnym pociągu –czyli do niczego. Maksymalna prędkość eksploatacyjna nowego Velaro RUS wynosi 250 km/h, choć prędkość techniczna to 300 km/h. Nowe zespoły będą serwisowane w dwóch zakładach. Pierwszy będzie zlokalizowany w Luzhskaya (okolice St. Petersburga) natomiast drugi w Chernyakhovsk (okolice Kaliningradu). Pierwszy z ośmiu zamówionych w 2006 roku składów o łącznej wartości 600 milionów €ma dotrzeć do 2010 roku.

 

Drugą światową premierą były składy Railjt kolei austriackich ÖBB, które składają się z lokomotywy Taurus oraz siedmiu wagonów Viaggio Comfort, oba produkcji Siemens. O pociągach Railjet pisaliśmy już szerzej na łamach InfoRail, dlatego obecnie skupimy się bardziej na uzupełnieniu informacji na temat tych pociągów. Składy Railjet będą miały po siedem wagonów. Wagon pierwszy, z kabiną sterowniczą ma przedział kabinowy, następnie techniczny z centralną uliczką. Następnie mamy przedsionek wejściowy z którego dostajemy się do części klasy Premium.

Klasa ta oferuje komfort niespotykany dotąd na kolei. Skórzane siedzenia, z elektryczną regulacją ustawień mają niezależne podłokietniki, stolik na napój, niezależne oświetlenie czy też rozkładany podnóżek. W efekcie klasa ta oferuje niespotykany dotąd na kolei komfort. Siedzenia są pogrupowane w trzy przedziały (dwa trójmiejscowe oraz jeden czteromiejscowy) tak aby pozwalały na rozłożenie foteli bez ograniczania przestrzeni dla innych pasażerów. Przedziały posiadają ściankę działową do wysokości półek bagażowych oraz są pozbawione drzwi wejściowych. W klasie Premium znajdują się również dwa pojedyncze fotele zlokalizowane tuz obok przejścia do dalszej części wagonu. Każdy pasażer klasy Premium ma w zasięgu wzroku monitor LCD z informacją o przebiegu trasy.

W dalszej części wagonu znajduje się mały przedział służbowy zbliżony do tych znanych z samolotów. W tym kąciku obsługa może przygotować napoje lub przechowywać inne produkty jakie może zażyczyć sobie pasażer klasy Premium. W dalszej części wagonu znajduje się bezprzedziałowa klasa pierwsza z siedzeniami obitymi skórą w układzie 2+1. Za tą klasą znajduje się przedsionek wejściowy. Drugi wagon w składzie będzie wyłącznie bezprzedziałowym klasy pierwszej.

 

Trzeci wagon w składzie ma mieć przesunięte drzwi z boku do środka i mieścić w sobie przedział dla kierownika pociągu z pulpitem umożliwiającym bezpośredni kontakt z obsługą pociągu, w dalszej części ma się znajdować WC przystosowane dla osób na wózkach, następnie jest przedsionek wejściowy przystosowany dla inwalidów, skąd drzwi prowadzą do małego przedziału klasy pierwszej z miejscem dla osób na wózku. Za tą przestrzenią znajduje się przedział barowy z dużą ladą i stolikami. Znajduje się tam również mała ławka. Generalnie estetyka wnętrza jest na bardzo wysokim poziomie jednak we wnętrzu widać, że wagon ten ma służyć jedynie jako barowy.

Kolejne cztery wagony mają mieć wyłącznie bezprzedziałową klasę drugą z układem siedzeń 2+2, a siedzenia są obite welurem. Praktyczną ciekawostką może być zabudowanie na jednym końcu trzech schodków i zamontowaniu wyświetlacza LCD. Obszar ten ma służyć dla zajęcia dzieci na czas przejazdu, a podczas prezentacji wyświetlano tam bajkę „Tomas mała lokomotywka”lub dokładniej „Thomas das kleine lokomotiwe”. Taki kącik będzie miał jeden z czterech wagonów klasy drugiej (ostatni w składzie). Generalnie można bezsprzecznie uznać, że składy Railjet należą do bardzo przemyślanych i w niektórych rozwiązaniach można je bez skrupułów naśladować. Mowa tutaj głównie o kąciku dla dzieci, wagonie barowo –służbowym czy też komforcie klasy Premium. Podobnie jak w Desiro ML również w wagonach Railjet zastosowano przejścia międzywagonowe umożliwiające szybkie rozpinanie i spinanie składu, ponieważ przejścia są dzielone w połowie i każdy wagon posiada je z obu stron. Warto również dodać, że wagony Railjet zostały wyposażone w wózki SF400, które użyto także w składach ICE2. Składy Railjet mają dostać dopuszczenie do ruchu w Austrii, Niemczech, Węgrzech, Szwajcarii, Słowacji, Czechach oraz w Polsce, choć na chwilę obecną nie ma żadnych informacji o planach wprowadzenia tych pociągów do Polski. Wagony dla składów Railjet są montowane w dwóch zakładach. Pierwszym jest zakład Siemensa w Wiedniu, natomiast drugi to ÖBB-Technische Services GmbH również w Wiedniu. Natomiast wózki pochodzą z zakładu Siemensa w Graz. Pierwotnie ÖBB zamówiło 23 składy, jednak zamówienie szybko rozszerzono o kolejne 44 składy. Łączna wartość zamówienia jest szacowana na 812 milionów €.

 

Kolejną z premier Siemensa podczas targów InnoTrans 2008 było Desiro ML, które miało prasową premierę jeszcze przed targami. Dlatego w niniejszym artykule pominiemy szerszy opis tych składów, natomiast zainteresowanych dokładniejszymi danymi odsyłamy do archiwum.

W obszarze lokomotyw Siemens zaprezentował nową generację pojazdów z rodziny Eurosprinter, których pierwszym odbiorcą stały się koleje belgijskie SociétéNationale des Chemins de Fer Belges/ Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen (SNCB/ NMBS). Przewoźnik ten zamówił 60 lokomotyw o prędkości maksymalnej 200 km/h i mocy 6 MW. Nowe lokomotywy będą kursowały między innymi z pociągami po linii dużej prędkości L2 łączącej Brukselę z Liege, jak również na innych konwencjonalnych liniach. HLE 18 pozwolą na zastąpienie wyeksploatowanych pojazdów starszych generacji oraz pozwolą na większą ilość pociągów bez zmiany lokomotywy na granicy, ponieważ będą dostosowane do poruszania się w Belgii, Luxemburgu oraz Francji, jak również do stacji granicznych w Holandii oraz Niemczech. Lokomotywy są wyposażone w narodowe systemy zabezpieczania jak również w system ETCS poziom pierwszy oraz drugi. Wyposażenie trakcyjne jest dostarczane z zakładu w Norymberdze, wózki z Grazu, natomiast pudła i finalny montaż odbywa się w Monachium. Dostawy lokomotyw mają się rozpocząć w 2009 roku i mają zostać zakończone do 2010 roku. Wartość tego zamówienia jest szacowana na 211 milionów €i zakłada ono opcję na dodatkowe 60 lokomotyw. Nową generację lokomotyw Eurosprinter zamówiły także koleje portugalskie Caminhos de Ferro Portugueses (CP). Zamówienie opiewa na 25 szerokotorowych lokomotyw LE 4700, z których pierwsza zamówiona lokomotywa ma zostać dostarczona w październiku br. Pojazdy dla CP mają mieć moc 4,7 MW oraz nowe wózki, które umożliwiają eksploatację zarówno na szerokich jak i standardowych torach, dzięki wymiennym zestawom kołowym.

 

Siemens podczas targów prezentował również swoje produkty dla kolejnictwa. Ciekawostką może być wystawiony wózek dla Velaro CN, czyli CRH 3. Siemens promował również swój system zarządzania ruchem kolejowym Simis, jak również rozwiązania dla sieci trakcyjnej. Przykładowo Sicat CMS pozwala na szybkie zlokalizowanie uszkodzonej sieci trakcyjnej. System ten dzięki czujnikom zamontowanym na bloczkach naciągowych sieci trakcyjnej wykrywa zmiany jej naprężenia mogące świadczyć o zerwaniu lub uszkodzeniu sieci. Dzięki temu systemowi obsługa otrzymuje sygnał na którym odcinku występuje problem, co znacznie przyspiesza czas reakcji oraz może zapobiec niepotrzebnemu zerwaniu sieci w tym miejscu. Prototypowe urządzenie było testowane na HSL Zuid w Holandii oraz na trasie AVE Segovia–Valladolid w Hiszpanii.