Poszukiwany wykonawca rewizji Px29-1704 z Sochaczewa
Muzeum Kolejnictwa w Warszawie poszukuje wykonawcy piątegopoziomu utrzymania parowozu wąskotorowego serii Px29-1704 w połączeniu zrewizją wewnętrzną i próbą ciśnieniową kotła. Właśnie ogłoszony został przetargna wykonanie tych prac. Na oferty Muzeum czeka do 17 sierpnia 2015 roku.Kryteria wyboru to:
Cena- 80% oraz
Termin gwarancji ? 20%.
Naprawa ma zostać wykonana zgodnie z przepisami PKP-WM1 iMTP32, Rozporządzeniem Ministra Transportu z dnia 20 października 2006 r. wsprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie projektowania,wytwarzania, eksploatacji, naprawy i modernizacji specjalistycznych urządzeń ciśnieniowych,Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 15 lipca 2011 r., InstrukcjąTechnologiczną o Naprawie Kotłów Parowozowych, oraz z aktualnymi przepisamidotyczącymi naprawy kotłów parowozowych, przepisami i wymaganiami UrzęduTransportowego Dozoru Technicznego oraz Dokumentacją DSU.
Poniżej kilka ciekawych informacji Muzeum Kolejnictwa natemat samego parowozu.
Historia parowozu
Parowóz został zbudowany w 1929 roku przez Warszawską SpółkęAkcyjną Budowy Parowozów w Warszawie i oznakowany nr fabrycznym 184, z kotłem ztej samej wytwórni z numerem fabrycznym 209. Po zakupieniu przez MinisterstwoKomunikacji został skierowany do pracy na Kujawskie Koleje Dojazdowe, gdzieotrzymał oznaczenie PKP Wp 29-904, a tender 6D29-904. Ponieważ parowóz ten miałbyć przeznaczony do pracy na kolejach wąskotorowych wschodniej Polski, nadanomu nazwę typu ?Wilno? Do połowy 1930 roku wyprodukowano jeszcze 20 parowozówtego typu zgodnie z zamówieniem Ministerstwa Komunikacji.
Po zakończeniu II wojny światowej na terenie polskipozostało 11 tych maszyn, które do 1947 roku zostały wyremontowane i skierowanedo służby na różnych kolejach wąskotorowych PKP. W 1945 roku cały tabor nakolejach wąskotorowych PKP otrzymał całkowicie nowe serie i numeryinwentarzowe. Parowóz otrzymał oznaczenie Px29-1704, a tender Ptx29-1704. Wroku 1950, z Kujawskich Kolei Dojazdowych został przekazany do DOKP Lublin,gdzie pracował w następujących lokomotywowniach: rok 1950 – Charsznica,1951-1959 ? Gozdów, 1960-1967 ? Werbkowice, 1967-1970 ? Przeworsk, 1970-1971 ?Zwierzyniec od 1971 ? Werbkowice. W dniu 19.10.1982 roku został przekazany doMuzeum Kolejnictwa w Warszawie Oddziału Muzeum Kolei Wąskotorowej wSochaczewie.
W 1983 toku skierowało parowóz do naprawy głównej wZakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Nowym Sączu. Po tej naprawie parowózPx29-1704 pozostawał w służbie na Sochaczewskiej Kolei Muzealnej. W latach 1993i 2005 przeprowadzone zostały naprawy główne oraz rewizje wewnętrzne kotła wzakładach naprawczych w Pile i parowóz jako jedyny czynny na świecie z tejserii nadal pracuje w Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie.
Budowa parowozu
Parowóz ma zabudowany kocioł płomienicowo-płomieniówkowy zdwukomorowym przegrzewaczem pary Schmidta o 16 elementach grzewczych. Tył kotłaczyli stojak opiera się na ślizgach, zaś przód kotła (dymnica) jest zamocowanysztywno do staliwnego dźwigara poddymnicowego. Kocioł wyposażono w zaworybezpieczeństwa Pop-Coale, wodowskaz rurkowy, krany probiercze, manometrciśnienia pary, centralną odbiornicę pary i turbinowy odiskiernik na kominie.Do zasilania kotła w wodę zastosowano dwa inżektory ssąco-tłoczące Friedmanna.Podczas późniejszej eksploatacji lewy inżektor wymieniono na inżektor Strubegoo wydajności 120l na minutę.
– Ostoja parowozu belkowa o grubości belek 60 mm,odsprężynowana odgórnie z 4 punktami podparcia sposobem kombinowanym.
– Silniki parowe, ustawione horyzontalnie z wewnętrznymwlotem pary, napędzają trzecią oś napędną, a do ich smarowania zastosowanosmarotłocznię Friedmanna.
– Mechanizm parorozdzielczy Heusingera z nawrotnicą śrubową,odbiera napęd od przeciwkorby i wahacza.
Dane techniczne
1. Szerokość toru – 750 mm
2. Średnica cylindrów – 320 mm
3. Skok tłoka – 360 mm
4. Średnica kół napędnych – 750 mm
5. Rozstaw osi skrajnych – 2900 mm
6. Moc parowozu – 180KM
7. Siła pociągowa – 3835kG
8. Prędkość maksymalna – 35 km/ h
9. Najmniejszy promień łuku – 35 m
10. Masa parowozu próżnego – 19,7 t
11. Masa służbowa parowozu – 21,8 t
12. Nacisk na oś – 4,92 t
13. Powierzchnia ogrzewalna kotła – 38,6 m2
14. Powierzchnia przegrzewacza pary – 12,8 m2
15. Powierzchnia rusztu – 1,08 m2
16. Ciśnienie pary w kotle – 13 kG/cm2
17. Typ parowozu konstrukcyjny Dh2, fabryczny ? Wilno”
Dane technicznetendra
1. Ilość osi – 4
2. Średnica kół – 600 mm
3. Rozstaw osi wózków – 1150 mm
4. Rozstaw sworzni skrętnych – 2350 mm
5. Zapas wody – 6,0 m3
6. Zapas węgla – 4,0 t
7. Masa tendra w stanie próżnym – 8,7 t
8. Masa służbowa tendra – 18,7 t
9. Oznaczenie – Ptx 29 – 1704
Parowóz jako pierwszy polskiej budowy został wyposażony wsprężarkę powietrzną i układ hamulca powietrznego zespolonego i dodatkowego.Oprócz hamulca zespolonego powietrznego Westinghousea tender parowozu posiadahamulec ręczny dźwigniowy. Na belkach czołowych parowozu i tendra, opróczcentralnych zderzaków ze sprzęgami orczykowymi, znajdują się łącznikielastyczne hamulcowego przewodu głównego. Parowóz wyposażony jest w piasecznicęoraz turbozespół elektryczny o napięciu 24 V do oświetlenia parowozu.
Czteroosiowy tender parowozu oparty jest na dwóch wózkachDiamonta i posiada kadź wodną o pojemności 6,0 m3 wody i skrzynię węglową na 4,0t węgla. Tender z parowozem połączony jest na stałe łącznikiem oraz dwomałącznikami pomocniczymi, cały sprzęg jest odsprężynowany resorem płaskim.
„
