Koleje francuskie SNCF na InnoTrans 2008

Trzecim z przewoźników, który postanowił zaprezentować swoje działania były koleje francuskie SNCF, które wystawiły między innymi innowacyjny EZT czy wagon Corail prezentujący zakres możliwych modernizacji.

Oczywiście tak duży przewoźnik nie mógł się obejść bez stosownego stoiska, które typowo dla francuzów łączyło innowacyjny styl ze względami praktycznymi. Półmrok, fiolety, róże, czerń i światło, to wszystko sprawiało wyjątkowe wrażenie i odróżniało SNCF od stoickiej i w zasadzie nudnej aranżacji DB. Na stoisku SNCF można było zobaczyć siedzenia zastosowane w klasie drugiej składów TGV POS, czy model składu V150 jak również moovi TER. Ten ostatni zostanie omówiony w dalszej części artykułu. Jednak największe zainteresowanie budziła na pewno ekspozycja taboru przygotowana przez SNCF Direction Du Matériel.

 

Chyba najciekawszym eksponatem na targach zaprezentowanym przez SNCF był wagon Corail, który we wnętrzu posiadał pięć typów wyposażenia wnętrza, które odpowiadają różnym wariantom modernizacji. Każdy wariant modernizacji obejmował dwa okna, czyli dwie grupy siedzeń. Pierwsza część wagonu miała tradycyjne niezmienione wnętrze, druga przedstawiała wariant modernizacji TER, trzecia Corail Téoz, czwarta wariant SNCF Sundgau, a piąta wersję Corail Intercités.

Wagon w wersji podstawowej posiadał odpowiednio stylizowane siedzenia, które na okres ich wprowadzenia były estetyczne i na czasie. Klasa druga miała siedzenia w układzie 2+2 obite pomarańczowym skajem, natomiast klasa pierwsza miała siedzenia w układzie 2+1 obite czerwono –niebieskim welurem z niebieską wykładziną podłogową. Jednak po latach ten styl już dawno przeminął i mimo tego pozostał wewnątrz niezmodernizowanych wagonów, stąd wraz z odkryciem kolei na nowo zaszła konieczność dokonania unowocześnień wnętrz. Ponieważ modernizacje były finansowane z różnych źródeł, więc i zakres przebudowy jest różny. Zmiany dotyczą w zasadzie jedynie wnętrz, ponieważ wagony miały bardzo nowoczesną konstrukcję włącznie z usprężynowaniem pneumatycznym.

 

W wersji dla połączeń TER SNCF zmiany skupiają się na wymianie materiałów obiciowych, zastosowaniu wykładziny podłogowej w klasie pierwszej i szklanych ścianek działowych. W klasie drugiej również zagościły nowe materiały, a oprócz nich również specyficzne dla TER miejsca siedzące w półokręgu. Jednak oprócz tego zmiany są minimalne.

Najbardziej daleko idące zmiany zaszły w wariancie modernizacji dla Corail Téoz. W tym przypadku postanowiono całkowicie zastąpić stare siedzenia nowymi, z pełnej wysokości oparciami. Siedzenia w klasie drugiej są obite materiałem welurowym, natomiast w pierwszej beżową skórą! Całości obrazu dopełnia zastosowanie nowych paneli ściennych i półek, które w klasie drugiej mają kolor biały z niebieskimi dodatkami, a w pierwszej są to dodatki beżowe. Podobnie przedstawia się również kwestia wykładziny dywanowej. Wagony w tym wariancie modernizacji zyskują komfort wyposażenia znacznie przewyższający nasz IC, gdzie słowa uznania należą się siedzeniom, które są bardzo wygodne i zwłaszcza w klasie pierwszej dają bardzo wysoki poziom funkcjonalno –estetyczny. W zasadzie są to drugie pod względem komfortu miejsca siedzące plasujące się tuż za klasą premium w Railjet. Również tutaj warto by wspomnieć, że pociągi Corail to odpowiednik polskich pospiesznych, więc ponownie widać jak bardzo PKP IC odstaje w poziomie komfortu od zachodu.

Czwarta wersja modernizacji to wariant SNCF Sundgau, który dotyczy połączeń z Miluzy. Tutaj postanowiono zachować pierwotne siedzenia, lecz po dokonaniu szeregu zmian. Najbardziej charakterystyczną jest zastosowanie nowych materiałów obiciowych w kolorze niebieskim dla klasy drugiej i beżowym dla klasy pierwszej gdzie w obu przypadkach jest to welur. Dodatkowo w klasie pierwszej obudowy pomalowano na srebrno. Całości obrazu modernizacji dopełniają stylowe stoliki oraz obicia ścienne z imitacji drewna. Ten wariant można nazwać dosyć udanym kompromisem pomiędzy niskimi kosztami a znaczną poprawą estetyczną wnętrza.

Ostatnią wersją modernizacji jest Corail Intercités. Również w tym przypadku modernizacja zakłada wykorzystanie pierwotnych siedzeń ze zmienionym obiciem, jednak w tym przypadku w klasie drugiej mamy siedzenia jasnoniebieskie, natomiast w pierwszej fioletowe. Na podłodze w obu klasach pojawiają się wykładziny podłogowe, jednak panele ścienne pozostają bez zmian. Z racji niskiego zakresu modernizacji, zwłaszcza w porównaniu z SNCF Sundgau i Corail Téoz, Corail Intercités nie prezentuje się tak okazale jak można by oczekiwać, choć w porównaniu z pierwotnym wystrojem wnętrza widać znaczącą poprawę.

SNCF zaprezentowały również swój najnowszy projekt moovi TER mający na celu zaoferowanie pasażerom szeregu udogodnień mających pomóc im w podróżowaniu pociągami TER, czyli przyspieszonymi regionalnymi. Dla celów przebadania jak pasażerowie zareagują na te zmiany w EZT Z21570 zabudowano szereg unowocześnień. Składy serii Z21500 produkowało konsorcjum Alstom –Bombardier i zakończyło dostawą 57 zespołów. Cechą rozpoznawczą tych pociągów było zastosowanie zasłoniętych sprzęgów czołowych, co znacznie poprawiło estetykę przodu oraz pozwoliło na zmniejszenie hałasu podczas jazdy z prędkością maksymalną wynoszącą 200 km/h. Już podczas wprowadzania tych składów były one innowacyjne pod względem zastosowania wejść w strefie niskiej podłogi przy zachowaniu przedziałów na wysokiej podłodze oraz rozszerzonych przedsionków wejściowych z niską podłogą. Jedynie w wagonie środkowym zdecydowano się zastosować większy zakres niskiej podłogi. Jednak obecnie jeden skład został przebudowany na innowacyjny moovi TER.

 

Moovi TER to pojazd mający dać odpowiedź na zasadność lub nie wprowadzenia różnego rodzaju udogodnień mających umilić podróżowanie pociągiem. Składają się na to interaktywna informacja pasażerska w czasie realnym podczas jazdy pociągu, bezpłatny dostęp do internetu, przestrzeń dla dzieci, gniazdka do zasilania urządzeń przenośnych czy siedzenia widokowe. Wyjątkowość tego EZT widać już podczas wejścia na pokład, które odbywa się przez niskopodłogowe przedsionki wejściowe mieszczące z jednej strony WC, a z drugiej przestrzeń serwisową wyposażoną w monitory systemu informacji pasażerskiej, działającej w formie interkatywnej. System ten śledzi w czasie realnym czas jazdy i dzięki temu można otrzymać czasy przyjazdu do stacji pośrednich, możliwe przesiadki, a w przypadku opóźnienia również dane dotyczące przesiadek i innych połączeń.

 

W pierwszym wagonie skrajnym udając się obok WC w kierunku kabiny maszynisty docieramy do przedziału rodzinnego. W przedziale tym odnajdujemy monitory LCD zamontowane na ścianie i służące tak systemowi informacji pasażerskiej jak i do wyświetlania filmów mogących umilić podróż. 2/3 tego przedziału stanowi kanapa pozwalająca na odbywanie wspólnych gier, natomiast 1/3 przedziału to jedna grupa siedzeń mająca na swoim środku stolik z monitorem dotykowym , za pomocą którego można grać. Podczas prezentacji na InnoTrans można było zagrać w szachy.

Gdy z kolei udamy się z przedsionka wejściowego w kierunku przejścia międzywagonowego trafiamy najpierw do kącika serwisowego, gdzie znajduje się monitor dotykowy pozwalający zaczerpnąć informacji o aktualnym położeniu pociągi, zgodności z rozkładem jazdy oraz możliwości przesiadek na najbliższych stacjach. Za nim, po pokonaniu schodków docieramy do tradycyjnej klasy drugiej. Typowo dla francuzów siedzenia mają różne kolory, sufit jest czarny, a na końcu przedziału znajdują się zielone „neony”w kształcie gwiazdek. Te w kolorze niebieskim otaczają monitory systemu informacji pasażerskiej i systemu wyświetlania pasażerom filmów.

Za tą ścianką działową znajduje się bardzo kuriozalna przestrzeń. Jej odmienność w stosunku do pozostałej części pociągu jest na tyle szokująca, że jest potrzebny szerszy opis. Otóż w całym pociągu wszystkie siedzenia są szerokie i obite kolorowym, pluszowym materiałem. Jednak w tej przestrzeni zastosowano dosyć wąskie siedzenia obite skórą i posadowione na drewniano podobnych obudowach. Przekąśliwie można by stwierdzić, że przestrzeń ta została zabudowana aby Niemcy nie czuli się aż tak nieswojo. Jednak prawda jest zgoła odmienna. Przestrzeń ta została wykonana jako dedykowana dla osób lubiących podziwiać mijany krajobraz. W związku z tym stosunkowo wąskie siedzenia zostały zabudowane jako obrotowe pozwalając na stosunkowo komfortowe patrzenie w okno.

Po przejściu do wagonu środkowego trafiamy ponownie na większy przedział klasy drugiej, który został wykonany tak aby umożliwiały komfortową pracę i każdy rząd posiada do dyspozycji co najmniej jedno gniazdko pozwalające zasilać urządzenia przenośne. Na końcu tego przedziału znajduje się zejście w dół ułożone z boku WC. Za nim znajduje się przedsionek wejściowy a w dalszej kolejności część niskopodłogowa przystosowana do przewozu rowerów oraz wyposażona w przestrzeń dla osób na wózkach. Również tutaj zamontowano dwa monitory LCD służące do systemu informacji pasażerskiej oraz do nadawania obrazów. Siedzenia w tej części są inne niż te zastosowane w reszcie składu, choć standardowo są wyłożone grubym welurowym materiałem obiciowym. Z tej przestrzeni prowadzą schody do kolejnego przedziału klasy drugiej. W tym przedziale ponownie natrafiamy na stolik z monitorem dotykowym pozwalającym grać w gry.

Po przejściu do trzeciego wagonu również natrafiamy na przedział klasy drugiej, który kończy się schodami do części obniżonej. W tej części zamontowano kanapę wzdłuż boków pojazdu, a za nią znajduje się przedsionek wejściowy. Za przedsionkiem jest WC, a za nim schody do ostatniego przedziału pasażerskiego, tym razem klasy pierwszej. W klasie tej pojawiły się nowe pluszowe siedzenia. Grubość weluru widać bardzo dobrze na zdjęciu. Generalnie przebudowany skład prezentuje się bardzo okazale, natomiast po eksploatacji obserwowanej zostaną określone te rozwiązania, które wzbudziły największe zainteresowanie i na ich podstawie zostanie podjęta decyzja o wprowadzeniu tych udogodnień również w innych pociągach SNCF.

Z21500 podstawowe dane techniczne

 

SNCF wystawiło również lokomotywę spalinową BB69400 (469498), której wymieniono silnik spalinowy na nowy, unowocześniono układ hamulcowy oraz zmodernizowano kabinę maszynisty. Do końca 2008 roku ilość tak zmodernizowanych przez SNCF lokomotyw ma wynieść 75. Przewoźnik wystawił również wagon towarowy typu węglarka.

 

Obecność SNCF na targach InnoTrans pozwoliła porównać w jednym miejscu pojazdy produkowane dla DB oraz dla SNCF i na każdym kroku było widać, że francuzi kładą duży nacisk na indywidualność i styl pojazdów. W zasadzie nie da się określić jednolitego standardu wnętrza jak ma to miejsce w DB. Pociągi SNCF mają różnorodne kolory w środku, różnorodne rozplanowanie wnętrza oraz posiadają szereg rozwiązań, na które DB raczej nigdy nie miałyby miejsca. Jednak co najważniejsze, za tymi innowacjami idzie w parze nowoczesna technika kolejowa. Mało jest krajów na świecie, gdzie połączenie wysokiej techniki idzie w parze ze stylistyką, natomiast Francji to się w pełni udaje.