Kobiety w PKP Intercity – 25% załogi
Praca na kolei totypowa męska profesja? Nic bardziej mylnego. Już ponad 25% pracowników PKPIntercity to kobiety, a ich liczba w firmie systematycznie rośnie.
Obecnie w PKP Intercity zatrudnionych jest niemal 2200kobiet. Ponad połowa wszystkich pań pracuje w kasach i drużynachkonduktorskich, wiele jest ich także w administracji. Jednak w PKP Intercityprzedstawicielki płci pięknej odnajdują się w niemal każdym z kolejowychzawodów.
Praca pełnasatysfakcji
Wśród kobiet w PKP Intercity wiele jest takich, którekolejowe zawody wykonują od lat. Pani Grażyna Przydanek jest związana z kolejąjuż 32 lata. Zaczynała jako informatorka, potem była dyspozytorką, a od 21 latjest koordynatorką taborowo-wagonową. Zajmuje się planowaniem, zestawianiem izarządzaniem planem pracy wagonów obsługujących kolejne pociągi. Mimo ogromnegodoświadczenia w branży, moja praca bogata jest w codzienne wyzwania czytrudności, które potrafią mnie zaskoczyć. To jest chyba jeden z głównychpowodów, dla których pracuję na kolei już tyle lat – rutyna mi tutaj nie grozi – opowiada Pani Grażyna.
Pani Katarzyna Rurka rewidentką taboru jest od niecałegoroku, jednak różne kolejowe zawody wykonuje już od 28 lat. Zaczynała od pracy wpralni jako tapicer, później zajmowała się też m.in. wymianą tablicrozkładowych w pociągach. Dzisiaj decyduje, czy dany skład może wyjechać wtrasę. Jej obowiązki na obecnymstanowisku polegają na przygotowaniu pociągu do drogi. Ten zawód wiąże się zdużą odpowiedzialnością, jako rewident decyduję, czy skład jest w pełni sprawnyi bezpieczny. To bardzo trudna praca, ale niezwykle satysfakcjonująca – robięcoś, co ma ogromne znaczenie – wyznaje Pani Katarzyna.
Do PKP Intercity cały czas dołączają także kobiety, któredopiero zaczynają swoją przygodę zawodową. Pani Agnieszka Michaluk związała sięz koleją w zeszłym roku, od lipca jest konduktorką. Skąd pomysł na taką pracę?Po skończeniu studiów przyrodniczych szukałam nowych wyzwań i zajęcia, które łączyłoby się z moją pasjądo podróży – mówi Pani Agnieszka. Praca na tym stanowisku uczy wrażliwości ipokory, konduktor każdego dnia ma do czynienia z wieloma podróżnymi. Jest tobardziej wymagająca i złożona praca niż się spodziewałam. Jako konduktorkamuszę znać przepisy dotyczące prowadzenia ruchu pociągów, przysługującychpodróżnym ulg i zniżek, jak również dokładne zasady eksploatacji wagonów.Kontakt z pasażerami to tylko część pracy konduktorki – podkreśla PaniAgnieszka.
Zgrany zespół topodstawa
Panie podkreślają, że praca w zgranym i dobrze rozumiejącymsię zespole jest niezwykle ważna. Zespół, w którym pracuję jest męski ifantastycznie się uzupełniamy. Bardzo mi odpowiadają nasze partnerskie relacje– opowiada Pani Grażyna. Dodaje, że ważne jest, aby umieć czerpać z różnicwystępujących pomiędzy poszczególnymi członkami zespołu. Coś, co bardzo cenięwe współpracy z mężczyznami to dystans i poczucie humoru, które wnoszą do pracy– niezwykle istotne w codzienności i budowaniu dobrej atmosfery w środowisku, wktórym spędzamy większość dnia – wyznaje Pani Grażyna. Natomiast Pani Agnieszkatwierdzi, że w męskim środowisku pracy przydaje się pewność siebie, podzielnośćuwagi oraz asertywność. Niezwykle istotne są umiejętności interpersonalne. Sąone fundamentem zgranego i dobrze współpracującego ze sobą zespołu – podkreśla.
Coraz więcej kobietna kolei
Pani Grażyna uważa, że ogólny trend rynkowy sprawia, żecoraz więcej zawodów, w tym kolejowe, przestaje być przypisanych konkretnejpłci. Stereotypowe podejście, w którym płeć jest ważniejsza niż kompetencje idoświadczenie, zaczyna należeć do przeszłości – podkreśla. Pani Katarzyna takżepodkreśla, że umiejętności są decydujące. Spotykam się ze zdziwieniem, że tokobieta sprawdza pociąg przed wyruszeniem w trasę. Jednak kiedy panowie mająokazję zobaczyć jak pracuję, z uznaniem stwierdzają, że sumiennie i rzetelniewykonuję swoje zadania – twierdzi.
„
