Historia Deutsche Bahn 1945-1998

Normal021falsefalsefalsePLX-NONEX-NONE

Po wojnie wraz z podziałem Niemiec na strefy okupacyjne ZSRR, USA, Wielkiej Brytanii i Niemiec, rozdziałowi podległa też kolej. Początkowo każdy rejon posiadał własny zarząd kolejowy, jednak od 1949 r. wykrystalizował się podział na Kolej Rzeszy oraz Kolej Federalną. Obie z nich stanowiły własność państwową. Wschodnioniemiecka Kolej Rzeszy była od 1954 r. zarządzana centralnie przez ministra transportu, jednocześnie dyrektora generalnego kolei. Kolej Federalną prowadzono zaś w formie urzędu z radą nadzorczą. Zadaniem tego urzędu było prowadzenie gospodarki zgodnie z zasadami ekonomii i wypełnianie „zadań ogólnogospodarczych”. W praktyce Kolej Federalna stopniowo traciła udziały w pracy przewozowej, z racji na niemiecki powojenny boom motoryzacyjny i rozbudowę sieci autostrad.

W 1957 r. Koleje Saarlandu, zarządzane od zakończenia wojny przez Francję, włączono do Kolei Federalnych. Władze państwowe po raz pierwszy zadecydowały o pokryciu części kosztów działalności Kolei Federalnych. Wzrastający deficyt wywoływał dyskusje na temat konieczności reform.

W wyniku kryzysu paliwowego w latach 70. i uruchomienia szybkiej kolei we Francji, również w Niemczech przystąpiono do realizacji programu szybkich pociągów. Próby prowadzono już w latach 80., jednak regularna eksploatacja ekspresów ICE rozpoczęła się dopiero w 1991 r.

Po przemianach ustrojowych w Europie Wschodniej i zjednoczeniu Niemiec połączono też rozdzielone przez lata koleje. Powstałe w ten sposób przedsiębiorstwo otrzymało w 1994 r. nową nazwę –Kolej Niemiecka Spółka Akcyjna (Deutsche Bahn AG). Utworzenie kolejowej spółki akcyjnej wymagało zmiany niemieckiej ustawy kolejowej. Pierwsze lata działalności przedsiębiorstwa liczącego 352 000 pracowników upłynęły pod znakiem reform. Największym wyzwaniem okazało się stworzenie nowego wizerunku dla firmy, która przez lata było częściowo urzędem, a częściowo przedsiębiorstwem państwowym.

Od 1995 r. rozpoczęto remonty sieci kolejowej pod hasłem „Projekty Transportowe Niemiecka Jedność”.  Odnowiono i zelektryfikowano odcinek Bebra –Erfurt i przebudowano „łuk Berliński”.

W 1996 r. weszła w życie ustawa o regionalizacji transport zbiorowego. Zadania i wydatki z tym związane przeszły z władz państwowych na regionalne. Od tej pory regiony decydowały samodzielnie, ile środków przeznaczone będzie na kolej na ich obszarze, a także komu zlecą realizację usług.

W ruchu dalekobieżnym wprowadzono w tym okresie drugą generację ekspresów ICE. Z zakresu ważnych projektów infrastrukturalnych, rozpoczęto pracę nad budową nowego Dworca Głównego w Berlinie, który miał stać się centralnym punktem przesiadkowym stołecznej sieci transportowej. W 1998 r. otwarto nową trasę kolejową integrującą wschodnie i zachodnie Niemcy –linię Berlin –Hannover. W tym samym roku miał również miejsce tragiczny wypadek kolejowy w Eschede, który pociągnął za sobą 101 ofiar śmiertelnych.

/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable{„”line-height:115%;font-size:11.0pt;”Calibri”,”sans-serif”}