Dworzec główny w Olsztynie nie nadaje się na zabytek
Dworzec główny PKP wOlsztynie nie znalazł się w rejestrze zabytków – zdecydował Warmińsko-MazurskiKonserwator Zabytków.
Jak ocenił, modernistyczna bryła dworca z lat 70. XX w.,choć interesująca, nie jest unikalna, a po licznych przekształceniach straciławalor autentyczności.
Decyzję o odmowie wpisania do rejestru zabytków nieruchomychwojewództwa warmińsko-mazurskiego kompleksu dworca głównego PKP i PKS wraz zprzylegającym budynkiem biurowym i zadaszeniami wejściowymi ogłosił w środę nakonferencji prasowej Warmińsko-Mazurski Konserwator Zabytków Dariusz Barton.
Jednocześnie zdecydował o wpisie do rejestru zabytków wiatperonowych za budynkiem dworca PKP. O to, by dworzec został objęty ochronązabiegały trzy stowarzyszenia.
Jak wyjaśnił Wojewódzki Konserwator Zabytków, powodem odmowywpisania do rejestru zabytków budynku dworca były liczne przekształceniaobiektu, których dokonano w trakcie jego użytkowania. „Przekształcenia tedoprowadziły do utraty autentyczności budynku, co negatywnie wpłynęło na jegowartości historyczne, artystyczne i naukowe, a także znacznie obniżyło wartościzabytkowe całego zespołu” – podał Dariusz Barton. Jak dodał, rejestrzabytków jako forma szczególnego reżimu ochrony, powinien obejmować jedynieobiekty pod względem tych wartości najcenniejsze.
Warmińsko-Mazurski Wojewódzki Konserwator Zabytków objąłochroną konserwatorską trzy wiaty peronów nr 2,3 i 4. „Wartość historycznawiat peronowych polega na tym, że dokumentują one historię pierwszegoXIX-wiecznego dworca w Olsztynie jako jego ostatnia pozostałość. Są tym samymświadectwem przełomowego momentu historii miasta i jego rozwoju, jakim byłabudowa linii kolejowej wystrucko-toruńskiej”- uzasadnił.
Decyzja Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków nie jestprawomocna. Stronom postępowania przysługuje odwołanie do ministra kultury idziedzictwa narodowego.
Jak wynika z opinii przygotowanej przez prof. RobertaBarełkowskiego, pierwszy dworzec kolejowy w Olsztynie w ówczesnych PrusachWschodnich wybudowano w 1872 roku przy dzisiejszej ulicy Partyzantów. Miał ontunele łączące budynek z poszczególnymi peronami. W 1907 roku skomunikowanodworzec z miastem doprowadzając linię tramwajową. W 1945 roku budynek dworcaspłonął, ale w warunkach powojennych władze polskie zdecydowały się wykorzystaćzachowane elementy zabudowy odbudowując obiekt.
Nowy budynek dworca oddano do użytku w 1971 r. Był toprojekt przygotowany przez zespół kierowany przez Zygmunta Kłopockiego.Architektura dworca była typowa dla tamtego okresu. Głównym elementem byłapowtarzalna kurtyna szklano-aluminiowa z podwójnymi szybami. Wizytówką budynkubyły typowe dla tamtego okresu zadaszenia. Część dworca stanowiła hala kasowaPKP połączona z mniejszą częścią PKS dwukondygnacyjną antresolą. Na parterzebyła obszerna poczekalnia, a na piętrze bar WARS, który zamknięto pod konieclat 80. Po 1989 roku nastąpiły przeróbki i adaptacje dworcowej hali.
PKP SA planują wyburzyć obecny „niefunkcjonalny”dworzec kolejowy i w jego miejsce postawić nowoczesny budynek w pełnidostosowany do potrzeb podróżnych. Modernizacja obejmie też przyległąinfrastrukturę kolejową. Projekt ma być współfinansowany z Programu OperacyjnegoPolska Wschodnia.
W wydanym w październiku ub. roku oświadczeniu spółkaoceniła, że plany lokalnych stowarzyszeń związane z wpisaniem dworca dorejestru zabytków mogą zablokować inwestycję planowaną przez PKP SA i PKP PLK.
„W konsekwencji uniemożliwi to budowę nowoczesnego,ergonomicznego budynku i modernizację infrastruktury torowo-peronowej. Zpewnością zablokuje również budowę przejścia łączącego kompleks dworcowy zZatorzem” – stwierdzono w oświadczeniu PKP SA.
„
