Düwag M8C trafił do Bydgoszczy
Przy parku trampolin na ul. Zygmunta Augusta ustawiony został 40-letni tramwaj.
Przypomina on historię budynku, który był pierwszą zajezdnią tramwajową w Bydgoszczy.
Dawna zajezdnia tramwajowa
Charakterystyczna hala z wejściem od strony ul. Zygmunta Augusta i przylegająca do ul. M. Langiewicza to dawna zajezdnia tramwajowa. Budynek powstał w 1888 roku, kiedy to w Bydgoszczy uruchomiono sieć tramwajów konnych.
Jej częścią była między innymi stajnia, ponieważ wagony w pierwszych latach ciągnęły konie. Dopiero w 1896 roku wprowadzono trakcję elektryczną.
Zajezdnia po uruchomieniu nowego obiektu przy ul. Toruńskiej z czasem pełniła już tylko funkcję warsztatów naprawczych.
Ostatecznie zamknięto je w 1997 roku.
Budynek o powierzchni 2 tysięcy metrów kwadratowych został w 2016 roku zaadaptowany na park trampolin. Inwestor wzmocnił i oczyścił ściany, przebudował dach oraz wstawił nową stolarkę okienną. Udało się przebudować obiekt zachowując historyczną bryłę oraz część detali.
40 letni wagon
Teraz o jego tramwajowej przeszłości przypomina jeszcze ponad 40-letni tramwaj. To Düwag M8C, kursujący od 1977 roku w Mülheim an der Ruhr. W 2016 roku kilka pojazdów wycofywanych z niemieckiego miasta sprowadził Tramwaje Elbląskie, które po kilku latach wraz z prowadzoną wymianą taboru również wycofano z użytku. Tramwaje tego typu sprowadzane przede wszystkim w latach 90. XX wieku do polski nazywano często „Helmutami".
Początki bydgoskiej komunikacji miejskiej sięgają 1888 roku, okresu, podczas którego miasto znajdowało się pod zaborem pruskim. Pierwsze tramwaje były niewielkimi wagonami zaprzęgniętymi w konie. Tramwajem powoził woźnica, który ostrzegał przechodniów o nadciągającym pojeździe za pomocą dużego dzwonu. W podróży towarzyszył mu konduktor, który pobierał opłaty za przejazd.
Pierwsza linia tramwajowa miała długość 2,3 km i przebiegała od dworca kolejowego przez ulicę Dworcową, Gdańską, Stary Rynek, aż do Zbożowego Rynku. W 1892 roku uruchomiono drugą linię tramwajową, która biegła od Koszar Artyleryjskich (ul. Artyleryjska) poprzez ul. Gdańską, Stary Rynek, Batorego, Długą, do rogu ulicy Poznańskiej i Św. Trójcy. Mierzyła ona 2,35 km.
Szybki rozwój miasta na przełomie XIX i XX wieku doprowadził do zbudowania elektrowni miejskiej, ukończonej w 1896 roku. Zaowocowało to zastąpieniem tramwajów konnych elektrycznymi, choć pierwotnie planowano wprowadzenie tramwajów gazowych.
Duży rozwój sieci tramwajowej nastąpił w latach 50 i 60. XX wieku (linie „Brda", do Zawiszy, na Bydgoszcz Wschód. Bydgoską sieć tramwajową udało się znacząco rozbudować również w ostatniej dekadzie (linie do dworca, Fordonu, wzdłuż Kujawskiej). Do ich obsługi miasto zakupiło łacznie 33 nowoczesne tramwaje.
W ostatnich latach odrestaurowanych zostało również kilka oryginalnych zabytkowych pojazdów m.in.: czerwoną „eNkę" z doczepą z 1960 roku oraz Herbrandta z 1896 roku.
Są wykorzystywane do przejazdów okazjonalnych.
