Rekomendacje dla polityki transportowej Warszawy
Zielone Mazowsze opublikowało raport, który stanowirekomendacje dla polityki transportowej Warszawy w świetle najlepszej praktykiświatowej w zakresie zrównoważonego rozwoju.
Dokąd, jak i czym zmierzamy? to raport końcowy projektuMiasta dla ludzi: współpraca na rzecz przestrzeni przyjaznej dlawszystkich mieszkańców”, realizowanego w latach 2014-2016 dzięki wsparciuz Funduszy EOG.
Raport stanowi rekomendacje dla polityki transportowejWarszawy w świetle najlepszej praktyki światowej w zakresie zrównoważonegorozwoju.
Opracowanie składa się z czterech zasadniczych części:
1. umiejscowienia polityki transportowej w systemie politykbranżowych miast oraz w kontekście historycznym,
2. przeglądu dobrej praktyki w zakresie polityktransportowych, ze szczególnym naciskiem na integrację z innymi politykami orazdziedziny kształtujące współczesne oblicze zrównoważonego transportu,
3. analizy dokumentów miasta stołecznego Warszawydeterminujących politykę transportową,
4. rekomendacji dla polityki transportowej Warszawy,powstałych na podstawie konfrontacji dobrej praktyki z miejskimi dokumentamistrategicznymi.
Wybrane wnioski:
Zasadniczym zadaniem wobec polityki transportowej Warszawyjest jej silniejsze powiązanie z innymi politykami komunalnymi.
Powiązanie powinno następować poprzez określenie mierzalnychparametrów, które chce się uzyskać w określonym czasie. W związku ze stawianymw strategii rozwoju miasta celem w postaci poprawy konkurencyjności miasta natle innych ośrodków miejskich w Europie i na świecie, która ma być realizowanam.in. poprzez poprawę jakości życia, Warszawa jako priorytet politykitransportowej powinna stawiać ograniczanie negatywnego oddziaływania transportuna środowisko i przestrzeń. W tym celu pierwszym działaniem powinno byćtworzenie struktur przestrzennych, które sprzyjają ograniczaniu popytu natransport. Dostępność powinna mieć priorytet nad mobilnością.
Równocześnie należy zachęcać mieszkańców do wyboru środkówlokomocji mniej uciążliwych dla środowiska, cechujących się wyższą efektywnościąprzestrzenną i energetyczną. Należą do nich ruch pieszy, rowerowy i transportpubliczny. W tym celu należy skoordynować i ukierunkować działania realizowaneprzez różne podmioty miejskie, tak by realizowane przez nie inwestycje niesłużyły rozbieżnym celom. Zwłaszcza inwestycje drogowe wymagają ściślejszegonadzoru pod kątem niepotęgowania ruchu samochodowego.
Stworzenie nawet najlepszych jakościowo dokumentów politykitransportowej niewiele da, jeśli zabraknie przełożenia na praktykę. Sukcespolityki transportowej zależy więc od instytucjonalnych rozwiązań na rzeczzaplanowanych celów oraz od konsekwentnej woli politycznej. Bez dobrychmerytorycznie dokumentów, sprawnych instytucji i determinacji politycznej narzecz zrównoważonego rozwoju transportu sprostanie strategicznym celom rozwojumiasta będzie niemożliwe.
„
