Ratujmy stare tramwaje z budżetu obywatelskiego!

We Wrocławiu, w maju br. przedstawiono 129 projektów, z których osiem z największą liczbą głosów dostało dofinansowanie na łączną kwotę blisko 3 mln. złotych. W czerwcowym głosowaniu wzięło udział 51708 osób. Jednym ze zwycięskich pomysłów został projekt o numerze 69, czyli 'Zabezpieczenie kolekcji zabytkowych tramwajów przy ul. Legnickiej i przeniesienie ich do budynku. Remont wagonu Maximum z 1901r.’ Liczba oddanych głosów na ten projekt to 1834, a dofinansowanie – 500 tys. zł. Teraz czas na Poznań, gdzie na swoje drugie życie czekają unikatowe w skali światowej, bimby z lat 30-tych i 40-tych. Poznański KMPS zgłosił projekt ich odnowienia, jako propozycję do budżetu obywatelskiego.Chodzi o dwa zabytkowe wagony tramwajowe: silnikowy KSW z 1944r. „Heidelberg”oraz doczepny S2D z 1930 roku „Duży Szczeciniak”.

Wagon silnikowy KSW o numerze taborowym 158, został wyprodukowany w fabryce Waggonfabrik Fuchs w Heidelbergu. Skrót KSW oznacza „Kriegs-Straßenbahn-Wagen”, czyli „Wojenny Wagon Tramwajowy”–charakteryzujący się prostą konstrukcją, dużymi łatwo otwieranymi podczas nalotów bombowych drzwiami i wysoką pojemnością pasażerską. Wagon trafił do Poznania w 1944 r. jednak z powodu braku części wyposażenia elektrycznego wagon skierowany został do ruchu dopiero w roku 1950. Około roku 1965 tramwaj przeszedł remont połączony z przebudową na jednokierunkowy (likwidacja jednego stanowiska sterowania oraz drzwi z lewej strony, zmiana wykroju i zmniejszenie liczby okien bocznych etc.). W takim stanie wagon kursował do roku 1972, kiedy to został wycofany z ruchu liniowego i po kolejnej modyfikacji rozpoczął służbę jako wagon gospodarczy (szlifierka do szyn) o numerze bocznym 2033. Na początku lat 90’całkowicie zakończono jego eksploatację.

Wagon doczepny S2D o numerze taborowym 423, wyprodukowano w Waggonfabrik Wismar. Początkowo kursował w Szczecinie, stąd nazywany był „Dużym Szczeciniakiem”. Do Poznania został sprowadzony w 1946 roku. Po usunięciu niewielkich zniszczeń wojennych został wprowadzony do eksploatacji w tym samym roku. Charakteryzował się znajdującymi się w połowie długości wejściem prowadzącym do części niskopodłogowej. Na końcach, na podwyższonej podłodze znajdowały się przedziały pasażerskie wyposażone w ławki. W trakcie remontu w 1960 roku usunięty został szeroki pas nadokienny stanowiący rynienkę dla spływającej z dachu wody, zmieniono oświetlenie zewnętrzne, dodano gniazdo złącza miedzywagonowego oraz oświetlenie tablicy numerycznej na dachu. W takiej postaci wagon był eksploatowany do 1970 roku, kiedy został sprzedany i zaadaptowany na altankę ogrodową.

Obydwa poznańskie tramwaje wymagają odbudowy z odtworzeniem stanu zgodnego z czasów produkcji. Remontowi podlega stalowa konstrukcja pudła wraz z wózkami oraz odtworzenie wnętrza wagonów wykończone drewnem. Skład tramwajów będzie dwukierunkowy i dwustronny, drzwi otwierane będą ręcznie przez konduktora. W 2008 roku, obydwa wagony zostały wpisane do ewidencji zabytków ruchomych. Zostały zabezpieczone na terenach należących do Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Poznaniu. Przeprowadzenie renowacji i odbudowy zabytkowego składu tramwajów KSW i S2D pozwoli na ponowne przywrócenie ich do ruchu na poznańskich torowiskach. Stanowić będą „żywe eksponaty muzealne”przypominające historię poznańskich tramwajów. Dzięki realizacji projektu możliwe będzie rozszerzenie i zintensyfikowanie już prowadzonych działań na rzecz mieszkańców i turystów, co niewątpliwie bezpośrednio przyczyni się do zwiększenie atrakcyjności Poznania. Szczegóły poznańskiej akcji na stronie: