Historia elektrycznego transportu miejskiego w Ługańsku (cz. 4) Nareszcie jedna sieć tramwajowa – rekordowe osiągnięcia

Początek lat pięćdziesiątych spokojnie możemy nazwać zabliźnianiem wojennych ran, odbudową a następnie stabilizacją. Pomiędzy 52 a 54 w 95% zakończono odbudowę przedwojennych torowisk:

20.11.1952 –przedłużono trasę od Stadionu Miejskiego do AwtoRemZawoda

04.11.1953 –trasę tę przedłużono do Akumulatornego Zawoda (obecnie Dworzec Autobusowy –Awtowokzal)

27.10.1954 –ponownie otwarto trasę do Parku Miejskiego imienia Gorkiego.

Pierwszą nową powojenną linię oddano do użytku w 1957 roku, a dokładnie 30 kwietnia. Linia miała 2 kilometry długości, a budowano ją wyjątkowo długo bo aż 10 miesięcy. Nowa linia była odgałęzieniem trasy do ulicy Plechanowa. Na wysokości Parku Pobiedy linia skręcała na prawo w ul. Gudowiecką, po przecięciu Pl. Gorkiego (Gorkiego w mieście było dużo –park, plac, ulica a do tego jeszcze zakład jego imienia), tramwaje wjeżdżały na ulicę 26 Bakińskich Komunarow i kończyły bieg na pętli przy skrzyżowaniu z ulicą Stalingradzką (przemianowaną następnie podobnie jak we wszystkich miastach na Wołgogradzką). Na trasę tę skierowano nową linie nr 9 biegnącą z ZOR.

W końcu lat 50-ch dostarczono kolejne duże partie nowych wagonów KTM (motorowe) i KTP (doczepne) 1. W roku 1959 dostarczono do miasta jedyną partię (8 sztuk) wielko pojemnych (jak na lata 50) wozów MTB-82 –wyprodukowanych w Rydze. Wozy mogły pomieścić 80 osób. Jednak wersja dostarczona do Ługańska miała jedną poważną wadę, tka duży pojazd posiadał jedynie dwoje niezbyt szerokich drzwi (przód i tyl) co powodowało problemy związane z wsiadaniem oraz wysiadaniem pasażerów, oraz z przemieszczaniem się po wagonie konduktora.

Na początku lat 60-ch przeprowadzono kosmetykę linii tramwajowej w samym centrum miasta (linie biegnąca do Stadionu Miejskiego a następnie do Dworca Autobusowego). Zmiana okazała się czasową, ponieważ po kolejnych dziesięciu latach tramwaje ze ścisłego centrum zniknęły zupełnie i zostały przeniesione na ul. Obronną. Ulice nazywały się tak trochę z amerykańska (14 Linia, 15 Linia, 1 Doniecka, 4 Doniecka –to właśnie po tych centralnych ulicach w latach 60 jeździły tramwaje). W tym samym 60 roku przebudowano jedyne skrzyżowanie tramwajowe w Kamiennym Brodzie. Przebudowa pozwoliła na uruchomienie nowej linii nr 8 z Pl. Lenina do Parku Gorkiego. W roku 60-m przeprowadzono również kolejną zmianę przebiegu tras tramwajowych:

01.10.1960 –połączono linie 6 i 9 (Dworzec Autobusowy –Wołgogradzka) –nowa linia otrzymała numer 10.

01.12.1960 –połączono linie 1 i 2 (3 kilometr –Plechanowa) –nowa linia otrzymała numer 11.

Na koniec 1960 roku numeracja i przebieg linii tramwajowych przedstawiał się następująco:

3. ZOR –Mała Wiergunka

4. Pl. Lenina –Technikum

5. 3 kilometr –Dworzec Autobusowy

7. Technikum –Park Gorkiego

8. Park Gorkiego –Pl. Lenina

10. Dworzec Autobusowy –Wołgogradzka

11. Plechanowa –3 kilometr

Kolejne lata to rozkwit tramwaju w Ługańsku i rekordowe osiągnięcia.

16.10.1963 –otwarto ostatni odcinek przedwojennej linii do Ostrej Mogiły (Szkoła Lotnicza). Na linię skierowano tramwaje numer 6. 15.11.1967 linię tą przedłużono do Miasteczka Lekarskiego. Na nową linię wyjechały tramwaje numer 12 (Dworzec Autobusowy –Miasteczko Lekarskie).

Największy przełom nastąpił jednak 6 listopada 1965 roku. W tym to właśnie dniu nastąpiło oddanie 800 metrów linii tramwajowej, która połączyła Dwie Sieci i Dwa Miasta. Połączone zostały ulice Kirowa (Kamienny Brod) i Szewczenko (na wysokości 7 Linii).

Nowa trasa tramwajowa wymusiła automatycznie zmianę tras i numeracji linii. Od 15.11.1967 przebieg tras był nasypujący:

3. ZOR –Mała Wiergunka

4. Technikum –Pl. Lenina

5. 3 kilometr –Dworzec Autobusowy

6. ZOR –Ostra Mogiła

7. Technikum –Park Gorkiego

9. 3 kilometr –Wołgogradzka

10. Wołgogradzka –Dworzec Autobusowy

11. Plechanowa –3 kilometr

12. Dworzec Autobusowy –Miasteczko Lekarskie

13. Technikum –Dworzec Autobusowy

14. Pl. Lenina –3 kilometr

15. Park Gorkiego –Plechanowa

Na powstanie tak dużej ilości linii tramwajowych pozwoliły dostawy dużych ilości nowych wozów tramwajowych KTM2 i KTP2. W latach 62-66 dostarczono 47 pociągów (94 wagony). Tak duże dostawy pozwoliły na ostateczną rezygnację (1969) z usług przedwojennych wozów, które wykonywały zadania dla linii Kamiennego Brodu.

Rekordy:

1964 rok –tramwaje przewiozły największą liczbę pasażerów w całej historii (ponad 79 milionów)

1969 rok –największa ilość wozów tramwajowych (258 wagonów).

Lata 70 i 80 opisane zostaną jednak w kolejnym wydaniu.