Z pasją i profesjonalnie – III konkurs MPK Poznań na najlepszego motorniczego

O tytuł najlepszego z najlepszych walczyli motorniczowie MPK Poznań Sp. z o.o. 20 września zorganizowano finał konkursu, a zwyciężył Łukasz Gołaski –na co dzień pracujący w zajezdni tramwajowej przy ul. Fortecznej.

Czy praca motorniczego jest zadaniem łatwym? Wydawać by się mogło, że tak. Stanowisko motorniczego postrzegane jest przez pasażerów bardzo często jako niewymagające szczególnych predyspozycji –wszak tramwaj jedzie po torach, a motorniczy kojarzony jest przede wszystkim jako ten, który skupia się na uciekaniu z przystanku przed pasażerami dobiegającymi do drzwi… W praktyce praca ta jest nie tylko zadaniem fizycznym, wymagając określonej sprawności i zdolności. Obok wytrzymałości wymaganej przez wielogodzinne służby przy wysokim obciążeniu stresem i zmienne warunki klimatycze, dobry motorniczy musi posiadać coś jeszcze –umiejętności przewidywania zdarzeń i zachowań innych uczestników gęstego, miejskiego ruchu drogowego.

Konkurs na najlepszego motorniczego organizowany w tym roku po raz trzeci. Impreza odbywa się co dwa lata. Do rywalizacji zgłosić się mógł każdy motorniczy, który zatrudniony jest w MPK od minimum 12 miesięcy, a w ciągu tego właśnie okresu nie był ukarany upomnieniem ani naganą, nie budził też zastrzeżeń co do swojej codziennej pracy (ocenianej między innymi przez pryzmat ewentualnych, uzasadnionych skarg ze strony pasażerów). Spełniający powyższe kryteria zakwalifikowani zostali do pierwszej rundy konkursu –egzaminu teoretycznego. Przystąpiło do niego 55 motorniczych, a wśród nich –4 kobiety. Pytania testowe dotyczyły zagadnień związanych z przepisami ruchu drogowego, a także regulaminów, których znajomość motorniczy powinien posiadać w codziennej pracy. Były wśród nich między innymi instrukcje o charakterze wewnątrzfirmowym –jak chociażby „Instrukcja służbowa dla motorniczych MPK Poznań Sp. z o.o.”. Do półfnału zakwalifikowanych zostało 22 najlepszych uczestników etapu testowego.

Po testach przyszedł czas na obserwację pracy motorniczego na liniach komunikacyjnych. Zadania tego podjęli się specjaliści różnych dziedzin –od instruktorów nauki jazdy, poprzez pracowników służb nadzoru ruchu, na członkach Klubu Miłośników Pojazdów Szynowych kończąc. Zadaniem zespołów obserwujących (każdy z uczestników konkursu podlegał ocenie dwóch niezależnych ekip kontrolujących) była ocena pracy motorniczego w zakresie przestrzegania przepisów ruchu drogowego i zakładowych, kultury i płynności jazdy, ale także kultury względem pasażerów. Tak wyłoniono ekipę finałową –10 motorniczych zakwalifikowanych do zadania ostatecznego.

10 najlepszych motorniczych spotkało się 20 września na terenie zajezdni tramwajowej przy ul. Fortecznej. To właśnie tam, na terenie Wydziału Tramwajowego S-3, dokonano wyboru najlepszego z nich. Najlepsza dziesiątka ponownie zasiadła do testów –tym razem jednak nieco innych –wymagających nie tylko znajomości przepisów, ale bystrości i sprytu. Po etapie testowym, nastąpił czas najbardziej widowiskowej części konkursu –jazd praktycznych.

W tym roku przejazd praktyczny odbywał się składem wagonów 105Na o numerach 340 i 341. To jeden z dwóch pociągów tramwajowych (drugim jest zestaw 146+147) zmodernizowanych pod kątem prowadzenia szkoleń dla nowych motorniczych. Przebudowanie pierwszej części pierwszych wagonów przy okazji naprawy głównej, pozwala na dwojakie wykorzystanie składów: w normalnej eksploatacji liniowej eksploatacji bądź do jazdy szkoleniowej z instruktorem. W wagonach 340 i 146 cofnięta została szafa wysokiego napięcia za motorniczym, co pozwala (po demontażu kabiny) na ustawienie dodatkowego fotelu instruktora i podłączenie panelu symulacji zdarzeń. Na potrzeby konkursu wagony zaadaptowano jednak jeszcze inaczej. W kabinie zasłonięte zostały szyby, a motorniczy miał korzystać przede wszystkim z zamontowanej kamery. Zadanie polegało na przejechaniu zabezpieczonej trasy i wykonanie określonych zadań. Chodziło o to, by przy ograniczonej widoczności zatrzymać skład w taki sposób by drugie drzwi pierwszego wagonu, drugie drzwi drugiego wagonu lub czwarte drzwi drugiego wagonu znajdowały się w oznaczonych miejscach. A wykonanie zadania utrudniała właśnie ograniczona widoczność. Komplikacji było jednak więcej. Na zderzakach ustawiono butelki –a jakiekolwiek gwałtowne manewry (np. hamowanie awaryjne z użyciem hamulca szynowego) powodowały spadnięcie butelki i gorszy wynik punktowy. Końcowym etapem było podjechanie do przeszkody, tak by zamontowany na ramie lusterka zewnętrznego „wysięgnik”znalazł się w odpowiedniej odległości od tarczy.

Choć finaliści prezentowali bardzo wysoki poziom, najlepszy okazać się mógł tylko jeden. I miejsce w konkursie i tytuł „najlepszego motorniczego”wywalczył Łukasz Gołaski. W MPK pracuje od października 2002 roku, 21 stycznia skończył 30 lat. Drugie miejsce przypadło Sławomirowi Wiechcińskiemu, trzecie –Mariuszowi Goździewskiemu. Obok nagród rzeczowych i finansowych, pojawiły się także dodatkowe wyróżnienia –dla najlepszego w działaniach praktycznych (tu wygrał Łukasz Gołaski) czy najlepszego w testach finałowych (tu zwyciężył Krzysztof Michalak). Nagrodę dla najlepszej motorniczej odebrała Bożena Gościniak. O ocenę 22 najlepszych motorniczych poproszono także pasażerów. Głosami złożonymi poprzez sms-y, telefony i listy e-mailowe swoje opinie wyraziło ponad 1700 pasażerów (wylosowano wśród nich nagrody –kwartalne bilety MPK). Zwycięzcą plebiscytu pasażerów został… Łukasz Gołaski.

Konkurs ma na celu przede wszystkim doskonalenie umiejętności zawodowych i poziomu wiedzy motorniczych –zarówno z zakresu obowiązujących przepisów ruchu drogowego jak i przepisów wewnętrznych. Efektem wyższego poziomu wiedzy ma być wyższy komfort jazdy dla pasazerów i większe bezpieczeństwo transportu miejskiego. To także sposób na budowanie zaufania do firmy i jej pracowników, a także wizerunku przedsiębiorstwa –właśnie poprzez prezentację fachowości i umiejętności. Następna edycja konkursu –za dwa lata.