Polska autobusowa reprezentacja piąta na zawodach UICR

29 Mistrzostwa Świata Kierowców Zawodowych UICR przeszły do historii. Zmagania pierwszy raz odbywały się w Polsce i jest to niewątpliwą zasługą organizatora, Stowarzyszenia Klub Polskiego Trakera. Wzięły w nich udział 131 zawodników z czternastu państw: Austrii, Belgii, Czarnogóry, Estonii, Finlandii, Holandii, Niemiec, Polski, Republiki Południowej Afryki, Serbii, Słowenii, Szwajcarii, Włoch i Zimbabwe. Kierowcy startowali w następujących kategoriach: A –samochód ciężarowy do 18 ton DMC, B –autokar, C –zestaw z naczepą, D –zestaw z przyczepą, E –młodzi kierowcy (25 lat), F –furgony. Osobno, na mniej więcej trzydziestokilometrowej trasie, na drogach publicznych rozgrywano konkurs „ecodrivingu”. Pojazdy używane podczas Mistrzostw pochodziły ze „stajni”Mercedesa (sponsora turnieju), w tym także autobus –Mercedes-Benz Tourismo. Ze zmagań wyszliśmy z jednym trofeum: pierwsze miejsce w konkursie jazdy ekonomicznej zajął Dariusz Serafiński. To jego drugie złoto, pierwszy raz zwyciężył w Austrii, w 2010 roku.  W rankingu drużynowym zajęliśmy szóste miejsce (wynik 626,08 punktów), zwyciężyli Niemcy (364,23 punktów). W Klasyfikacji indywidualnej zwyciężył Holender, Nico Vlaar (188 punktów). Najlepszy z Polaków –autobusowy mistrz z MPK Kielce –Janusz Kaszuba zajął 18 miejsce (315 punktów karnych). Warto dodać, że Pan Janusz „otarł”się o podium w autobusowej kategorii B, gdzie indywidualnie zajął czwarte miejsce. Drużynowo, z uwzględnieniem kategorii Polacy zajęli następujące miejsca:

A –samochód ciężarowy do 18 ton DMC –6 miejsce (710,33 pkt.), zwyciężyli Finowie (276,33 pkt.)

B –autokar –5 miejsce (495,33 pkt.), zwyciężyła drużyna ze Słowenii (328 pkt.)

C –zestaw z naczepą –7 miejsce (682,67), pierwsi byli Niemcy (322 pkt.)

D –zestaw z przyczepą –5 miejsce (616 pkt.), najlepsi okazali się Niemcy (379,25 pkt)

E –młodzi kierowcy (25 lat) –1 miejsce, sklasyfikowani zostaliśmy jako jedyni uczestnicy w tej kategorii.

F –furgony –2 miejsce (653 pkt.) za Niemcami (335 pkt.)

 

 

 

Konkurencje rozgrywano podczas jednego przejazdu, w następującej kolejności:

– Start – belka ograniczająca wysokość,

– przejazd między dwoma rzędami piłeczek (przednie prawe koło nie powinno dotknąć żadnej z nich),

– łuk (należało przejechać jak najbliżej),

– wymijanie roweru (kontrolowana bezpieczna odległość –ślady kół na piachu),

– tarcza (ustawienie pionu zawieszonego pod zderzakiem jak najbliżej środka tarczy leżącej na ziemi),

– przejazd przez wąską bramkę

– trafienie prętem zamocowanym na masce w balonik

– wjazd tyłem do garażu i zatrzymanie w jak najmniejszej odległości od poprzeczki

– strącanie słupków (dwa rzędy: bliższe, zielone trzeba było strącić nie naruszając przy tym stojących nieco dalej czerwonych)

– przejazd pomiędzy pachołkami a kulkami ograniczającymi szerokość drogi

– zatrzymanie przed dystrybutorem AdBlue (mierzona odległość między dystrybutorem, a punktem wyznaczonym na pojeździe)

 

 

Mistrzostwa rozpoczął występ gospodarzy ale ten zaszczyt szybko okazał się niedźwiedzią przysługą. Nasi kierowcy poważnie potraktowali reguły gry i pojechali tak, żeby mieć pewność, że nie naruszą żadnego punktu regulaminu. Poszczególne stanowiska przejeżdżali płynnie, bez zatrzymywania pojazdu. Jeżeli na którymś należało się zatrzymać, kontynuowali jazdę z miejsca, w którym stanęli, bez poprawiania. Miało to szczególne znaczenie w konkurencji polegającej na wjechaniu tyłem do „garażu”ustawionego z pachołków i zatrzymaniu pojazdu przed poprzeczką wyznaczającą ścianę. Wkrótce okazało się, że zawodnicy z innych krajów zinterpretowali regulamin znacznie bardziej liberalnie. Zatrzymywali pojazdy podczas konkurencji a przed próbą cofania podjeżdżali do przodu ułatwiając sobie wjazd między pachołki. Sędziowie nie zwracali na to uwagi. Próba cofania wzbudziła także inne wątpliwości: wolontariusze pomagający sędziom, krzykiem i gestami zatrzymywali kierowców, którzy dojeżdżali do barierki zamykającej „garaż”. Gdyby robili to dopiero po tym, jak pojazd dotknął poprzeczki a kierowca zebrał punkty karne, nie byłoby problemu. Jednak co najmniej raz zdarzyło się, że po ostrzeżeniu kierowcy zmierzono odległość między barierką a pojazdem, co może oznaczać, że zawodnikowi doliczono punkty. Nasi reprezentanci otwarcie wyrażali wątpliwości ale zgodnie z regulaminem protest można było złożyć w ciągu godziny od zakończenia konkurencji. Kiedy okazało się, że jurorzy są bardziej liberalni, niż regulamin, było już za późno. Co prawda po zakończeniu Mistrzostw podobno uznano zasadność naszych zastrzeżeń, ale jedyną wynikającą z tego korzyścią była moralna satysfakcja i zapewnienie, że podczas następnych mistrzostw sędziowie zwrócą szczególną uwagę na równe traktowanie wszystkich zawodników. Organizatorzy podołali wyzwaniu mimo, że nie brakowało komplikacji: padający w sobotnie i niedzielne przedpołudnie deszcz zatrzymał w domach wielu potencjalnych kibiców, problemy językowe (nie wszyscy uczestnicy mówili po angielsku lub niemiecku) utrudniały komunikację i przygotowanie zawodników do konkurencji. Nie zabrakło również niespodzianek logistycznych: bardzo sympatyczni skądinąd Estończycy dotarli dosłownie w ostatniej chwili. Poniżej grupowe i indywidualne wyniki autobusowej kategorii B:

Mistrzostwa Świata Kierowców Zawodowych UICR –wyniki grupowe w autobusowej kategorii B