Po testach – konsultacje rynkowe. Płock coraz bliżej autobusów wodorowych

Ambitne plany

Miasto chce w I etapie – do końca 2027 roku – wprowadzić do eksploatacji 34 wodorowce. Pozostała flota 66 autobusów KM Płock byłaby w następnych latach sukcesywnie wymieniana na pojazdy wodorowe i docelowo liczyć 100 autobusów H2. Ambitnie! Na pewno w pierwszym kroku Płocku skorzysta z III edycji programu Zielony Transport Publiczny”, gdzie złożono wniosek na dofinansowanie w wysokości ok. 60 mln zł na zakup 18 takich pojazdów. Optymistycznie mogą wyjechać one na ulice Płocka na przełomie 2025 i 2026 roku  Kolejne wodorowce mogłyby być zakupione  z pomoc np. Funduszy Europejskich / ZIT. Na razie trwają testy, w których wziął udział Solaris Urbino 12 hydrogen, Arthur Bus H2 Zero i Autosan Sancity 12 LF H2.

-„Jest to przyszłość, którą wdrażamy w ramach projektu „Wodorowy Płock”. Jednym z elementów tego projektu jest właśnie przetestowanie autobusów wodorowych – przyznał Marcin Uchwał, prezes Komunikacji Miejskiej w Płocku.

Wstępne konsultacje rynkowe poprzedzają zazwyczaj przetarg. Ich głównym celem jest uzyskanie informacji w zakresie zagadnień technicznych, technologicznych, prawnych, organizacyjnych, ekonomicznych i logistycznych związanych z dostawą, eksploatacją i gwarancją. Na tej podstawie powstanie SWZ.

Podmioty zainteresowane udziałem w płockich konsultacjach rynkowych, powinny złożyć odpowiednie dokumenty do końca dnia 17.04.2024 roku. Zakwalifikowani uczestnicy zostaną powiadomieni osobnym e-mailem o terminie/terminach spotkania on-line.

Osoba wyznaczona do kontaktu to dyrektor Wydziału Transportu Publicznego i Inżynierii Ruchu Drogowego – Jacek Ambroziak.

Co chce wiedzieć Płock?

Zagadnienia o których zamawiający będzie chciał porozmawiać podczas spotkań online to m.in.:

Podstawowe parametry oferowanych autobusów zasilanych wodorem komunikacji miejskiej:

• W jaki sposób przekazywany jest moment obrotowy na koła autobusu – silnik centralny czy silniki w piastach kół?
• Przewidywana żywotność baterii (do momentu konieczności jej wymiany) przy założonym przebiegu 70 tys. km rocznie – w miesiącach?
• Jaki jest zasięg minimalny i maksymalny na baterii naładowanej w 50% i 100%?
• Czy jest możliwa wymiana baterii w warunkach warsztatowych operatora zamawiającego ?
• Jaki jest rodzaj wtyczki do ładowania? Gdzie zlokalizowane jest gniazdo do ładowania?
• Rodzaj modułu komunikacyjnego wykorzystywanego przy ładowaniu baterii?
• Czy pojazd jest fabrycznie zabezpieczony przed ruszeniem podczas ładowania baterii?
• Producent ogniw paliwowych, ich cena i zakładana żywotność ogniw (czas eksploatacji – w miesiącach i/lub w przejechanych kilometrach)?,
• Czy po zużyciu ogniwa wodorowego konieczna jest wymiana całego ogniwa, czy może tylko membrany /względnie innych jego elementów/ i jaki jest koszt takiej naprawy?
• Temperatura pracy ogniw paliwowych (tolerancja na wysokie temperatury, niska temperatura startu) – wymagania i sposób postępowania przy uruchomianiu autobusu w ujemnych temperaturach przy kilkudniowym postoju po rozładowaniu magazynu energii?,
• Czas eksploatacji zbiorników – ilość cykli napełnień i/lub ilość miesięcy?,
• Wymagane w okresie eksploatacji badania i próby (wynikające z przepisów TDT) wraz z podaniem informacji o kosztach ich przeprowadzania?
• Czy możliwa jest wymiana zbiornika wodoru w warunkach warsztatowych Operatora Zamawiajacego?
• Czy w pojeździe zamontowano układ centralnego smarowania? Jeśli tak to jaki i czy zawiera system kontrolujący poprawność działania?
• Jak napędzana jest sprężarka powietrza?
• Gdzie zamontowane są zbiorniki sprężonego powietrza?
• Gdzie zamontowany jest osuszacz i odolejacz?
• Jakie rozwiązanie zastosowane jest do ogrzewania autobusu?
• Zabezpieczenie przeciwpożarowe baterii? Zabezpieczenie przeciwpożarowe silnika? Zabezpieczenie przeciwpożarowe zbiorników wodoru? Zabezpieczenie przeciwpożarowe ogniw paliwowych?
• Przybliżone koszty obsługi serwisowej autobusu przy 10letniej eksploatacji?
• Zastosowana innowacyjność (wymienne ogniwa wodorowe/autonomiczność, panele fotowoltaiczne itp.)?
• Czy dostawca autobusów będzie mógł zapewnić pełną obsługę eksploatacyjną w okresie 10 lat (przeglądy codzienne i okresowe, usuwanie awarii, wykonywanie napraw powypadkowych, sprzątanie i mycie wewnątrz i na zewnątrz)?
• Czy dostawca autobusów będzie mógł zapewnić codzienne tankowanie wodoru?
• Czy dostawca autobusów będzie mógł zapewnić wskaźnik gotowości technicznej autobusów na poziomie min. 80%?

Zielony kontekst

Unia Europejska przyjmuje rozwiązania w zakresie zrównoważonego rozwoju, które mają ograniczać emisję szkodliwych substancji do powietrza pochodzących z transportu. Podobnie polskie regulacje np. wprowadzanie obowiązku modernizacji taboru publicznego transportu zbiorowego i regulacje wynikające z ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych wprowadzają wymagania transformacji w kierunku wprowadzania bezemisyjnych pojazdów. Cele postawione na szczeblu centralnym zmierzają w kierunku dekarbonizacji transportu publicznego – Polska strategia wodorowa do roku 2030 z perspektywą do 2040 r. Rządowy dokument określa także wskaźniki osiągnięcia celów w perspektywie do roku 2030 r.

W związku z powyższym Płock planuje opracowanie projektu wdrożenia zrównoważonego bezemisyjnego transportu publicznego dla potrzeb miasta o napędzie wodorowym – autobusów elektrycznych z produkcją energii elektrycznej niezbędnej do ich napędu w ogniwach paliwowych zasilanych wodorem. -„W ubiegłym roku zdecydowałem, że Komunikacja Miejska – Płock Sp. z o.o. przechodzi na zeroemisyjny, wodorowy transport miejski. Konsekwentnie robimy kolejny krok w tym kierunku. Cały czas testujemy takie pojazdy – zachęcam do przejażdżki, kursy są bezpłatne. Jednocześnie staramy się o 60 mln zł dofinansowania na kupno 18 sztuk tego typu autobusów. Będzie to inwestycja w czyste powietrze i zdrowie mieszkańców. Jeśli zdobędziemy dofinansowanie – autobusy z napędem wodorowym wyjadą na ulice Płocka na przełomie 2025 i 2026 roku” podsumował wodorowy projekt Andrzej Nowakowski, prezydent Miasta Płocka.