30 uwag PIGTSiS do ustawy o transporcie publicznym
PIGTSiS przesłała do sejmowej Podkomisji Nadzwyczajnej swoje propozycje zmian w ustawie o transporcie zbiorowym. Dotyczą one m.in. nowej definicji komunikacji miejskiej, a także wydłużenia okresu przejściowego, tak aby przepisy obowiązywały od 2016 r. Ta tematyka była także poruszona podczas spotkania Izby w Ostrowcu Świętokrzyskim (1 lipca), gdzie z inicjatywy Świętokrzyskiego Oddziału regionalnego PIGTSiS odbyła się konferencja nt. miejsca PKS-ów w publicznym transporcie zbiorowym. Szczegółowy program Konferencji można pobrać tutaj .
Jak możemy przeczytać w liście Izby do sejmowej podkomisji zajmującej się ustawą –„Problem funkcjonowania rynku regularnych przewozów pasażerskich po wejściu w życie „Rozporządzenia (WE) 3370/2007′ jest najważniejszą sprawą dla naszych członków. Pragniemy, aby przyjęte w ustawie rozwiązania zapewniały możliwość systematycznego porządkowania rynku w interesie pasażerów, organizatorów przewozów publicznych oraz operatorów i przewoźników realizujących te przewozy. Polska Izba Gospodarcza Transportu Samochodowego i Spedycji w nawiązaniu do prac podkomisji nadzwyczajnej oraz naszego pisma z dnia 8 czerwca 2010 przedstawia poniżej propozycje zmiany zapisów w druku sejmowym nr 2916: Oto nasze propozycje:
1.W art.4 ust.l pkt, 3 proponujemy zmianę zawartej w projekcie ustawy definicji „’komunikacja miejska’: „3) komunikacja miejska – gminne przewozy pasażerskie wykonywane przez operatorów w granicach administracyjnych:
miasta, obszaru metropolitalnego, miasta i gminy, miast, albo miast i gmin sąsiadujących – jeżeli zostało zawarte porozumienie lub został utworzony związek międzygminny w celu wspólnej realizacji publicznego transportu zbiorowego’;
Uzasadnienie: Istotą komunikacji miejskiej jest obsługa mieszkańców miast przez przedsiębiorców realizujących przewozy na zlecenie władz miasta i wg zasad określonych przez władze samorządowe. Szczególnie dotyczy to przebiegu linii komunikacyjnej, liczby kursów, ceny biletów i prawa do ulg. Taką komunikację będą realizowali wyłącznie operatorzy. Ustawa przewiduje, że na tym samym obszarze może być wykonywana komunikacja przez tzw. „przewoźników’, którzy samodzielnie będą określali przebieg linii komunikacyjnej, liczby kursów, ceny biletów i prawa do ulg. W związku z tym definiowane pojęcie komunikacji miejskie nie będzie obejmowało przewoźników. Realizowana przez przewoźników na obszarach miast i gmin taka komunikacja będzie komunikacją określoną w definicji „przewozy gminne’ i to określenie jest jedynie potrzebne i wystarczające do wskazania organu wydającego „potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia’.
2. W art.4 ust.l pkt.7 proponujemy zmianę zawartej w projekcie ustawy definicji:
„7) operator publicznego transportu zbiorowego ~ przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na liniach określonych w umowie oraz samorządowy zakład budżetowy na obszarze gminy lub gmin które go powołały;’
Uzasadnienie: Obecne sformułowanie nie jest precyzyjne i może sugerować, że przedsiębiorca mający zawartą umowę na kilka linii jest zawsze operatorem i przysługuje mu prawo do otrzymywania rekompensaty z tytułu honorowania ulg. To samo dotyczy zakładu budżetowego. Zawarte w projekcie ustawy sformułowanie upoważnia do traktowania tego podmiotu na obszarze poza swoja gminą, lub gminami które zawarły porozumienie, jako „operatora’ uprawnionego do otrzymywania rekompensaty z różnych tytułów. Jeżeli definicja nie została by zmienione to mogło by powodować naruszenie zasad równości w prowadzeniu działalności gospodarczej.
3. W art.4 ust.l pkt.9 proponujemy zmianę definicji:
„9) powiatowe przewozy pasażerskie – przewóz osób w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywany w granicach administracyjnych co najmniej dwóch gmin i nie wykraczający poza granice jednego powiatu albo w granicach administracyjnych powiatów sąsiadujących, które zawarły stosowne porozumienie lub które utworzyły związek powiatów, jeżeli nie są przewozami gminnymi;’
Uzasadnienie: Zmiana ta usunie wątpliwości, który organ jest właściwy do wydania decyzji administracyjnej.
4. W art. 4 ust.l brak definicji prawa wyłącznego, proponujemy następujące brzmienie nowego punktu nr 9a: „9a. prawo wyłączne – przyznane przez organizatora publicznego transportu zbiorowego na mocy umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego prawo, które zastrzega na rzecz danego operatora publicznego transportu zbiorowego wyłączność na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na określonej linii komunikacyjnej, liniach komunikacyjnych lub sieci komunikacyjnej;’
Uzasadnienie: Prawo wyłączne jest ujęte w art. 1 ust.l Rozporządzenia (WE) 1370/2007 gdzie stwierdza się, że właściwe organy rekompensują podmiotom świadczącym usługi publiczne poniesione koszty lub przyznają wyłączę prawa w zamian za realizację zobowiązań z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym prawo wyłączne może być stosowane wprost na podstawie przepisów w/w rozporządzenia, a więc konieczna jest definicja tego prawa w polskiej ustawie.
5. W art.4st.l pkt.15 proponujemy zmianę definicji zawartej w projekcie ustawy: „15) sieć komunikacyjna układ linii komunikacyjnych przebiegających wyłącznie w obszarze działania organizatora publicznego transportu zbiorowego lub części tego obszaru dla potrzeb opracowania planu transportowego, kontroli i sprawozdawczości, lub wykonywanych wyłącznie przez operatorów dla potrzeb udzielania zamówienia publicznego. ’
Uzasadnienie: Pojęcie sieci w projekcie ustawy jest używane w różnych znaczeniach, raz jako wszystkie linie komunikacji publicznej na obszarze danej jednostki samorządowej lub jej związku, oraz jako wyłącznie linie na których organizator zawrze umowę o świadczenie usług o charakterze użyteczności publicznej. Dlatego należy to doprecyzować o jaki zakres pojęciowy chodzi w danym przypadku. Ponadto w projekcie ustawy chodzi o linie przebiegające wyłącznie po obszarze danej jednostki samorządowe, a nie linie które także przebiegają po tym obszarze, ale rozpoczynają się i kończą na obszarze innych jednostek terytorialnych. Organizator planując sieć komunikacyjną powinien kierować się założeniami opracowanego planu transportowego, wynikami przeprowadzonych kontroli oraz wymaganej sprawozdawczości, a także do sprecyzowania zamówienia publicznego na sieć, co następnie umożliwi finansowe rozliczenie tego zamówienia.
6. W art.4 ust.l pkt.24 proponujemy zmianę definicji: „24) wojewódzkie przewozy pasażerskie – przewóz osób w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywany w granicach administracyjnych co najmniej dwóch powiatów i nie wykraczający poza granice jednego województwa nie będący przewozem gminnym, miejskim lub powiatowym, a w przypadku linii komunikacyjnych w transporcie kolejowym także przewóz do najbliższej stacji w województwie sąsiednim, umożliwiający przesiadki w celu odbycia dalszej podróży lub techniczne odwrócenie biegu pociągu;
Uzasadnienie: Zmiana ta usunie wątpliwości, który organ jest właściwy do wydania decyzji administracyjnej.
7. W art.5 proponujemy zmianę brzmienia ust, 1: „1.Publiczny transport zbiorowy w zakresie usług użyteczności publicznej odbywa sie na zasadach konkurencji regulowanej, o której mowa w rozporządzeniu (WE) 1370/2007, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie oraz z uwzględnieniem potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego’.
Uzasadnienie: Proponowane obecnie brzmienie ust. 1 nie może odnosić się do transportu publicznego realizowanego przez przewoźników a będzie jedynie dotyczyć przewozów realizowanych przez operatorów. Przewozy na zgłoszenie będą podejmowane przez samych przewoźników, a organy samorządowe muszą przyjąć do wiadomości wyrażoną przez przewoźnika wolę.
8. Art.8 – uważamy za konieczne dopisanie nowego pkt. 4 o treści: „4) Organizowanie systemu informacji dla pasażera o realizowanych przewozach publicznych na swoim obszarze i przekazywanie tych danych do ogólnopolskich systemów informacji’.
Uzasadnienie: Obecnie komunikacje publiczną realizuje kilka tysięcy firm w drogowych przewozach osób oraz kilkanaście firm w kolejowych przewozach osób. Wielu z tych przewoźników publikuje informację o realizowanej wyłącznie przez siebie komunikacji. Z punktu widzenia pasażera niezbędne jest tworzenie regionalnych i ogólnopolskich systemów informacji o całej ofercie przewozów publicznych. Organizator powinien zadbać o funkcjonowanie zawsze aktualnej informacji tworzonej przez siebie oraz udostępnianej innym podmiotom, które będą tworzyły takie systemy informacyjne.
9. W art. 10 ust 1 otrzymuje brzmienie: „1. Informację o opracowanym projekcie planu transportowego ogłasza się w miejscowej prasie, na stronach internetowych Biuletynu Informacji Publicznej oraz w sposób zwyczajowo przyjęty, określając miejsce wyłożenia projektu planu transportowego oraz formę, miejsce i termin składania opinii dotyczących tego projektu, nie krótszy jednak niż 21 dni od dnia ogłoszenia. Uzasadnienie:
Informacja o projekcie planu transportowego powinna być dostępna także w BIP.
10. W art.12 w ustl proponujemy zmianę brzmienia punktu 1 i 3 oraz dodanie nowego pkt. 7 w brzmieniu: '1) sieć komunikacyjną, na której jest planowane wykonywanie przewozów o charakterze użyteczności publiczne poprzez udzielenie rekompensaty lub przyznanie prawa wyłącznego;’ „3) przewidywany sposób i zakres finansowania usług przewozowych’ „7) sposób zapewnienia spójnej informacji dla pasażera o realizowanych przewozach publicznych’
Uzasadnienie: W pkt. 1 konieczne jest doprecyzowanie w planie transportowym czy dana sieć komunikacyjna będzie objęta przyznaniem rekompensaty, czy też przyznania prawa wyłącznego. W pkt.3 konieczne jest doprecyzowanie, ze chodzi o sposób i zakres finansowania usług publicznych. Ponieważ w art.8 dodano pkt.4 w którym zobowiązano organizatora do tworzenia lub współdziałania w tworzeniu systemów informacyjnych o realizowanych przewozach publicznych, w związku z tym konieczne jest określenia w planie transportowym sposobu zapewnienia spójnej informacji dla pasażera o realizowanych przewozach publicznych.
11 Wart, 15 ust.l proponujemy zmienić brzmienie pkt. 6: „6) określaniu w regulaminie warunków i zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych, zintegrowanych węzłów przesiadkowych i dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego;’
Uzasadnienie: Jednostka samorządu powinna określić w regulaminie podanym do publicznej wiadomości, warunki i zasady korzystania z przystanków komunikacyjnych jednakowe dla wszystkich przedsiębiorców realizujących publiczny transport zbiorowy, w tym np. wykaz przystanków dostępnych dla wszystkich przewoźników i operatorów. Określenie warunków i zasad wyeliminuje istniejącą dzisiaj dowolność w różnorodnym traktowaniu poszczególnych przedsiębiorców.
12. W art. 18 proponujemy zmianę brzmienia: „Art.18. Operatorowi może być przyznane prawo wyłączne, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) 1370/2007, o ile organizator nie rekompensuje jemu poniesionych kosztów świadczenia tych usług publicznych, ’
Uzasadnienie: Prawo wyłączne jest ujęte w art. 1 ust.l Rozporządzenia (WE) 1370/2007 gdzie stwierdza się, że właściwe organy rekompensują podmiotom świadczącym usługi publiczne poniesione koszty lub przyznają wyłączę prawa w zamian za realizację zobowiązań z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym prawo wyłączne może być stosowane wprost na podstawie przepisów w/w rozporządzenia. Proponowany zapis nie spowoduje żadnych dodatkowych wydatków z budżetu jednostek samorządu terytorialnego natomiast zapobiegnie znacznemu wzrostowi wydatków publicznych w przypadku przyznania rekompensaty. Brak możliwości prawa wyłącznego może powodować uruchamianie przez przewoźników komunikacji na zgłoszenie, a tym samym spowoduje spadek przychodów operatora, który będzie musiał być rekompensowany wyższymi wydatkami organizatora.
13. W art. 19 ust. 1 proponujemy dodać pkt.4 w brzmieniu: „4) ewentualne zobowiązanie do przejęcia przedsiębiorstwa i osób dotychczasowego przewoźnika lub operatora przez wybranego operatora, na zasadach określonych w art.4ust.5 i 6Rozporządzenia (WE) 1370/2007′
Uzasadnienie: W art. 4 ust.5 i 6 Rozporządzenia (WE) 1370/2007 przewidziano procedurę aby dokumenty przetargowe i umowy zawierały informację o zamiarze lub konieczności przejęcia przedsiębiorstwa i pracowników oraz ich praw i warunków tego przejęcia. Podmiot znając taki zamiar organizatora będzie miał możliwość przygotowania się na taki obowiązek.
14. Art. 21 proponujemy nadać ust.5 inne brzmienie: „5. W przypadku zmiany informacji, o których mowa w ust.4 pkt. 1 – 3, organizator niezwłocznie zamieszcza ogłoszenie o tej zmianie. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Zmiana tych informacji nie może być ogłoszona później niż do upływu połowy okresów o których mowa w ust. 1′.
Uzasadnienie: Powyższa zmiana jest konieczna ponieważ obecny zapis powoduje wątpliwości co do znaczenia terminów określonych w ust. 1. Stwarza to możliwości tzw, 'ustawiania zamówienia’ poprzez istotną zmianą trybu i warunków. Uważamy, że zmiana dokonana na 6 miesięcy przed upływem terminu rozpoczęcia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, powinna skutkować ponownym rozpoczęciem biegu terminu.
15. W art.23 ust.3 pkt.14 – proponujemy nadać pkt. 14 brzmienie: „14) parametry, według których jest obliczana rekompensata’
Uzasadnienie: Jeżeli prawo wyłączne nie zostanie przywrócone to konieczna będzie zmian pkt. 14 poprzez skreślenie wyrazów „jeżeli jest udzielana’,
16. W art. 25 proponujemy aby ust.7 otrzymał brzmienie: „7. Operator może zgłaszać na piśmie właściwemu organizatorowi propozycje zmian rozkładów jazdy, o ile nie będzie to powodować wzrostu wartości przedmiotu udzielonego zamówienia publicznego. ’
Uzasadnienie: Dotychczasowy zapis art. 25 ust. 7 w zakresie zmian w rozkładzie jazdy stwarza możliwości dokonywania zmiany wartości zamówienia poprzez unikanie dodatkowego zamówienia . Rozkład jazdy w publicznym przewozie osób jest bowiem podstawowym elementem specyfikacji i umowy. Z uwagi na równość podmiotów zmiany mogą dotyczyć jedynie godzin odjazdów w tej samej ilości przebiegu, a operator nie może mieć możliwości znacznego zwiększenia przebiegu (ilości kursów).
17. W przypadku gdyby została wprowadzona możliwość stosowania prawa wyłącznego, to należy w art. 28 wprowadzić możliwość wydania decyzji odmownej w przypadku przyznania operatorowi tego prawa, lub ogłoszenia zamiaru udzielenia zamówienia publicznego w którym zamierza się takie prawo przyznać. W związku z tym proponujemy nowe brzmienie art. 28:
„Art. 28. 1. Organizator odmawia wydania, w drodze decyzji administracyjnej, potwierdzenia zgłoszenia przewozu, o którym mowa w art. 27 ust.
1, jeżeli: operatorowi jest przyznane prawo wyłączne, o którym mowa w art. 18 na linii komunikacyjnej wskazanej w zgłoszeniu;
2. zamierza przeprowadzić postępowanie o udzielenie zamówienia w trybie, o którym mowa w art. 19 ust. 1,
3. lub bezpośrednio zawrzeć z operatorem umową w trybie, o którym mowa w art. 20 ust. 1, i przyznać mu prawo wyłączne, o którym mowa w art. 18, na linię komunikacyjną wskazaną w zgłoszeniu, i o zamiarze tym opublikował ogłoszenie, o którym mowa w art. 21 ust. 1, albo zaistnieją okoliczności, o których mowa w art. 30 ust. 5.
2. Organizator może odmówić wydania potwierdzenia zgłoszenia przewozu, jeżeli:
1. linia komunikacyjna, na której mają być realizowane przewozy, ujęta jest w planie transportowym obowiązującym na obszarze właściwości danego organizatora jako linia, na której realizowane są przewozy przez operatora i została podpisana z tym operatorem umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na tej linii komunikacyjnej, oraz
2. wykonywanie przewozu na linii, o której mowa w pkl. 1, przez przedsiębiorcą, będzie miało wpływ na. rentowność przewozów realizowanych przez operatora lub na zwiększenie straty związanej z realizacją tych przewozów.
3. W przypadku wystąpienia przesłanek wydania decyzji odmawiającej wydania potwierdzenia zgłoszenia przewozu, o których mowa w ust. 1 pkl. 1 i 2 oraz w ust. 2, organizator powiadamia przewoźnika o możliwości dokonania, w terminie 7 dni od dnia otrzymania powiadomienia, odpowiednich zmian w zgłoszeniu, w szczególności modyfikacji proponowanego rozkładu jazdy bądź przebiegu linii komunikacyjnej, o ile dokonanie tych zmian jest możliwe.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt.2, organizator może wydać potwierdzenie zgłoszenia przewozu na okres do dnia zawarcia umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego przewidzianego w ogłoszeniu, o którym mowa w art. 21. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.’
Uzasadnienie: Poprawka ma na celu wprowadzenie przesłanek obligatoryjnej lub fakultatywnej odmowy wydania zgłoszenia przewozu, co zapewni przejrzyste relacje prawne pomiędzy przewoźnikiem a organizatorem, jeżeli organizator skorzysta z prawa wyłącznego. Brak sprecyzowania przesłanek odmowy będzie powodować konflikty pomiędzy przewoźnikiem a operatorem,
18. Proponujemy w art. 29 dodać nowy ust. 7 w brzmieniu: „7. Jeżeli organizator w terminie określonym w ust. 1, nie wyda przedsiębiorcy potwierdzenia zgłoszenia przewozu, ma on prawo rozpocząć przewozy zgodnie z własnym wnioskiem. Zamiast wypisów z tego potwierdzenia w autobusie powinna się znajdować potwierdzona przez przewoźnika za zgodność z oryginałem kserokopia złożonego wniosku wraz z rozkładem jazdy. ’ W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić brzmienie pkt.2a.l. załącznika „przepisy karne’ do ustawy.
Uzasadnienie: Dotychczasowa praktyka wydawania decyzji administracyjnych dotyczących wydania lub zmiany zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych, wskazuje że ustawowe 30 dniowe terminy przedłużane są nawet do 6 miesięcy. W związku z powyższym należy umożliwić przedsiębiorcy wykonywanie tych przewozów w terminie zamierzonym i koniecznym z punktu widzenia zaufania Obywatela do państwa. Proponowana poprawka ma to na celu.
19. W art.30 ust.7 wyrazy „w terminie 14 dni,’ zastępuje się wyrazami „w terminie 30 dni, ’
Uzasadnienie: Termin 14 dniowy zgłaszania na piśmie właściwemu organizatorowi rozkładów jazdy jest zbyt krótkim. Proponujemy określenie tego terminu na 30 dni zgodnego z terminami zgodnymi z KPA.
20. w art. 38. ust. 1 – Proponujemy dodać nowy punkt w brzmieniu: „9) nadzorze i kontroli realizowanych przez operatorów i przewoźników przewozów publicznych ’.
Uzasadnienie: Obecnie w przepisach ustawy nie ma upoważniania dla organizatora do prowadzenia nadzoru i kontroli realizowanych przez operatorów i przewoźników przewozów publicznych. O ile z operatorem organizator może takie uprawnienia zapisać sobie w umowie, to stosunku do przewoźnika takich możliwości miał nie będzie. W związku z tym uprawnienia w tym zakresie muszą być zawarte w ustawie.
21. Art.41 ust.l – występuje uzasadniona wątpliwość co do zakresu obowiązywania tego przepisu – naszym zdaniem przepis dotyczy jedynie usług o charakterze użyteczności publicznej. Zapisy ust 2 dotyczą operatora, zapis pkt. 4 także dotyczyć może wyłącznie operatora, to samo dalej. Jest to przepis który wywoła spory kompetencyjne, pomiędzy organizatorem a „Przewoźnikiem’, po co? Czy nie lepiej utworzyć dwa artykuły, jeden dotyczący spraw które powinny być kontrolowane zarówno u przewoźnika jak i operatora, a drugi tylko spraw kontrolowanych u operatora. W związku powyższym proponujemy następujące brzmienie art. 41 i wprowadzenie nowego art. 41 a..
„Art. 41. 1. Funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej odbywa się zgodnie z następującymi zasadami:
1) przewóz osób odbywa się środkami transportu przystosowanymi do przewozu osób, odpowiadającymi wymaganym ze względu na rodzaj przewozu warunkom technicznym, oraz posiadającym co najmniej 15 miejsc łącznie z miejscem kierowcy, wyposażonym w co najmniej dwoje drzwi dostępnych dla pasażerów:
2) środki transportu, za pomocą których operator świadczy usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego, powinny być oznakowane w sposób widoczny dla pasażera;
3) rozkłady jazdy środków transportu poszczególnych operatorów są podawane przez organizatora do publicznej wiadomości na wszystkich wymienionych w rozkładzie jazdy przystankach komunikacyjnych, zintegrowanych węzłach przesiadkowych oraz dworcach, a także przekazują te dane do ogólnopolskich systemów informacji, wszystkim podmiotom zainteresowanym ich publikacją;.
4) cennik opłat lub taryfa zatwierdzone przez organizatora są podawane do publicznej wiadomości w zintegrowanym węźle przesiadkowym oraz na dworcu, a w każdym środku transportu wykonującym przewozy w ramach komunikacji miejskiej w publicznym transporcie zbiorowym znajduje się wyciąg z cennika opłat lub taryfy, przy czym cennik opłat powinien także zawierać ceny biletów ulgowych:
a) ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w szczególności: ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440, zpóźn. zm.),
ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87, zpóźn, zm,), ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371, zpóźn, zm.), ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, zpóźn. zm.), ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, zpóźn. zm), ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych (Dz. U. Nr 249, poz. 1824), ustawy z dnia 7 września 2007 r. – o Karcie Polaka (Dz. U. Nr 180, poz. 1280 oraz z 2008 r. Nr 52, poz. 305, Nr 214, poz. 1348 i Nr 216, poz. 1367),
b) wynikających z uprawnień pasażerów do innych ulgowych przejazdów, ustanowionych na obszarze właściwości danego organizatora;
5) wsiadanie i wysiadanie pasażerów odbywa się tylko na przystankach komunikacyjnych, zintegrowanych węzłach przesiadkowych lub dworcach określonych odpowiednio w rozkładzie jazdy;
6) w międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym podróż może się rozpocząć i zakończyć na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7) w zintegrowanym węźle przesiadkowym oraz na dworcu znajduje się regulamin przewozu osób w publicznym transporcie zbiorowym opracowany przez: organizatora, operatora lub grupę operatorów i zatwierdzony przez organizatora, – a w środkach transportu znajduje się wyciąg z tego regulaminu;
8) operator uwzględnia uprawnienia pasażerów do ulgowych przejazdów określone w pkl 4;
9) w przewozach o charakterze użyteczności publicznej nie mogą być ustanawiane przez operatora uprawnienia do ulgowych przejazdów;
10) środki transportu udostępnione operatorowi przez organizatora mogą być wykorzystywane wyłącznie do realizacji przewozów na podstawie zawartej z organizatorem umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego;
11) w przypadku gdy wartość zamówienia publicznego albo przedmiotu umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 14 000 euro, przy zakupie środków transportu drogowego operator powinien uwzględniać czynnik energetyczny i oddzialywania na środowisko podczas całego cyklu użytkowania środków transportu;
12) przewóz osób realizowany w strefie transgranicznej w transporcie drogowym nie zwalnia z obowiązku uzyskania zezwolenia, o którym mowa w rozporządzeniu (EWG) nr 684/92.
2. Podmiot, któremu organizator zlecił realizację części lub całości zadań z zakresu organizacji publicznego transportu zbiorowego, nie może być jednocześnie operatorem ani podmiotem powiązanym z operatorem w sposób uniemożliwiający bezstronną realizację zadań.
Dodaje się nowy art. Ala w brzmieniu:
„Art. 4 la. Funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego odbywa się zgodnie z następującymi zasadami:
1) przewóz osób odbywa się środkami transportu przystosowanymi do przewozu osób, odpowiadającymi wymaganym ze względu na rodzaj przewozu warunkom technicznym, oraz posiadającym co najmniej 15 miejsc łącznie z miejscem kierowcy, wyposażonym w co najmniej dwoje drzwi dostępnych dla pasażerów:
2) środki transportu, za pomocą których przewoźnik świadczy usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego, powinny być oznakowane w sposób widoczny dla pasażera, w szczególności w tablice kierunkowe oraz nazwą
przewoźnika;
3) rozkłady jazdy środków transportu poszczególnych przewoźników są podawane przez organizatora do publicznej wiadomości na wszystkich wymienionych w rozkładzie jazdy przystankach komunikacyjnych, zintegrowanych węzłach przesiadkowych oraz dworcach, a także przekazują te dane do ogólnopolskich systemów informacji, wszystkim podmiotom zainteresowanym ich publikacją;.
4) cennik opłat lub taryfa są podawane do publicznej wiadomości w zintegrowanym węźle przesiadkowym oraz na dworcu, a w każdym środku transportu wykonującym przewozy w publicznym transporcie zbiorowym znajduje się wyciąg z cennika opłat lub taryfy;
5) wsiadanie i wysiadanie pasażerów odbywa się tylko na. przystankach komunikacyjnych, zintegrowanych węzłach przesiadkowych lub dworcach określonych odpowiednio w rozkładzie jazdy;
6) w międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym podróż może się rozpocząć i zakończyć na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7) w zintegrowanym węźle przesiadkowym oraz na dworcu znajduje się regulamin przewozu osób w publicznym transporcie zbiorowym opracowany przez przewoźnika, a w środkach transportu znajduje się wyciąg z tego regulaminu;
8) przewóz osób realizowany w strefie transgranicznej w transporcie drogowym nie zwalnia z obowiązku uzyskania zezwolenia, o którym mowa w rozporządzeniu (EWG) nr 684/92.
Uzasadnienie:
W projekcie obecny art.41 zawierał mało precyzyjny rozdział obowiązków i uprawnień organizatora, operatora i przewoźnika. W związku z powyższym proponujemy podział tych spraw na odrębne artykuły 41 (dotyczący organizatora i operatora) oraz art.41 a (dotyczący organizatora i przewoźnika).
22. W art. 47 w ust. 2 powinien zostać wskazany sposób w jaki będzie określany poziom „rozsądnego zysku’. Uważamy, że maksymalny i minimalny poziom powinien określać w drodze zarządzenia minister właściwy dla spraw transportu. W związku z powyższym proponujemy w art. 47 dodać ustęp 4 w brzmieniu: „4. Minister właściwy do spraw transportu, m>uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw finansów, do dnia 30 listopada każdego roku, w drodze zarządzenia, ogłosi minimalną procentową wysokość stopy rozsądnego zysku uwzględniając przewidywany poziom rentowności gospodarki narodowej’.
Uzasadnienie: Dla zapewnienia jednakowych warunków funkcjonowania i finansowania publicznych przewozów na terenie całego kraju, konieczne jest określenie minimalnej procentowej wysokości rozsądnego zysku o którym mowa w ust. 2 tego artykułu.
23. Art. 59 otrzymuje brzmienie: „Art, 59, 1. Kto wykonuje regularny przewóz osób, w określonych odstępach czasu i po określonej linii komunikacyjnej w transporcie kolejowym, innym szynowym, linowym, linowo-lerenowym, morskim lub w żegludze śródlądowej, bez umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego albo bez potwierdzenia zgłoszenia przewozu, podlega karze pieniężnej w wysokości 10 000 zł. 2. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, nakłada, w drodze decyzji administracyjnej, organizator właściwy ze względu na miejsce przeprowadzonej kontroli. ’
24. Dodaje się art. 59a w brzmieniu: „Art.59a. 1. Operator lub przewoźnik, który:
1) nie wystąpił do właściwego organizatora z wnioskiem o zmianę treści zaświadczenia, o którym mowa w art. 25 ust. 1, lub potwierdzenia, o którym mowa w art. 29 ust. 1, w przypadku wszelkich zmian dotyczących: oznaczenia przedsiębiorcy, jego siedziby (miejsca zamieszkania) lub adresu, numeru w rejestrze przedsiębiorców albo w ewidencji działalności gospodarczej, nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich powstania,
2) nie zgłosił na piśmie właściwemu organizatorowi zmiany dotyczącej rozkładu jazdy, nie później niż w terminie odpowiednio 30 albo 14 dni przed dniem aktualizacji rozkładów jazdy w terminach określonych w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe,
3) nie przekazał organizatorowi, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, informacji o liczbie i sposobie załatwienia skarg i reklamacji składanych przez pasażerów w związku z realizacją usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego oraz informacji o liczbie i wysokości przyznanych odszkodowań
– podlega karze pieniężnej w wysokości 1 000 zł.
2. Przewoźnik, który nie zwrócił dokumentów, o których mowa w art. 29 ust. 1, organizatorowi, który wydał potwierdzenie zgłoszenia przewozu:
1) niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o cofnięciu potwierdzenia stalą się ostateczna, w przypadkach, o których mowa w art. 30 ust. 4,
2) wraz z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia potwierdzenia zgłoszenia przewozów, w przypadku, o którym mowa w art, 30 ust. 8 pkt. 1 -podlega karze pieniężnej w wysokości 1 000 zł.
3. Przewoźnik, który nie poinformował właściwego organizatora o podjęciu wykonywania przewozu we wskazanym przez siebie terminie w przypadku zawieszenia jego wykonywania, podlega karze pieniężnej w Mysokości 1 000 zł.
4. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1-3, nakłada, w drodze decyzji administracyjnej, organizator właściwy ze wzglądu na miejsce przeprowadzonej kontroli. ’
Uzasadnienie:
W art.58 określono, że do nakładania kar pieniężnych za naruszenia przepisów ustawy w transporcie drogowym stosuje się kary określone w załączniku do tej ustawy. Natomiast ust. 1 w art. 59 odnosi się do transportu innego niż transport drogowy. W związku z powyższym powstały wątpliwości do jakiego rodzaju transportu miały by odnosić się kary określone w ustępach 2-4. W związku z powyższym proponujemy podział artykułu 59 na art. 59 obejmujący dotychczasowe brzmienie ust. 1 oraz art.59a obejmujący dotychczasowe ustępy 2 do 5.
25. Art. 60 otrzymuje brzmienie: „Art. 60. Kary pieniężne, o których mowa w art. 58 ust. 1, art. 59 oraz art.59a ust. 1-3, stanowią dochód właściwego organizatora, z przeznaczeniem na realizację zadań: wynikających z organizacji publicznego transportu zbiorowego oraz określonych w art. 16 – w przypadku gdy organizatorem jest gmina.’ Uzasadnienie: Proponowana zmiana jest konsekwencją zmian art.59 i art.59a.
26. W art. 61 dotyczącym zmiany ustawy „prawo przewozowe’ proponujemy: dodać nowy punkt 0) w brzmieniu: „0) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Przewóz może być wykonywany przez kilku przewoźników tej samej lub różnych gałęzi transportu na podstawie jednej umowy przewozu i jednego dokumentu przewozowego a przy realizacji przewozu osób w publicznym transporcie zbiorowym, przewoźnicy mogą realizować te przewozy na określonych w umowie liniach lub obszarze, na podstawie zintegrowanego systemu (taryfowo-biletowego lub innego wspólnego dokumentu przewozu;odpowiedzialność przewoźników jest solidarna.’.
Uzasadnienie: Zintegrowane systemy taryfowo-biletpwe są już obecnie stosowane przez przewoźników np. w Warszawie, natomiast dotychczas brak jest uregulowań prawnych w tym zakresie, co pozwala na swobodną interpretację zawieranych przez przewoźników, na podstawie art.6 ust. umów przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
27. W art. 61 dotyczącym zmiany 4 ustawy „prawo przewozowe’ proponujemy: Art. 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie oraz dodać nowy ustęp 4: „Art. 16 ust. 1. Umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia – przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym’, „Art. 16 ust.4, Dane i informacje, o których mowa w ust.2 i 3, zapisywane są m>w pamięci elektronicznej biletu, jeżeli bilet ma formę elektroniczną. ’
Uzasadnienie: Zmiana polega na dodaniu w ust. 1 wyrazów „lub organizatora’ którego również będzie dotyczyło zawieranie umowy przewozu. Dodanie nowego ustępu 4 ureguluje zakres danych jakie powinien zawierać używany już obecnie przez przewoźników i organizatorów bilet elektroniczny.
28. W art, 63 dotyczącym zmiany ustawy „o uprawnieniach do ulgowych przejazdów’ proponujemy w zmianie 2 litera b drugie tire nadać nowe brzmienie pkt.5 : „5) środkach publicznego transportu zbiorowego – należy przez to rozumieć środki transportu wykorzystywane w transporcie kolejowym lub drogowym, w przewozie o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia …o publicznym transporcie zbiorowym, a do dnia 3 grudnia 2019 r. także środki transportu używane przez przewoźników realizujących publiczne przewozy osób i otrzymujących dopłaty z tytułu stosowania obwiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerskich.’
Uzasadnienie:
Po wejściu w życie przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, powstaną wątpliwości czy Obywatele będą mieli nadal prawo do korzystania z posiadanych uprawnień do ulgowych przejazdów. Zapisy proponowane w art. 83 nie są precyzyjne, albowiem dotyczą jedynie ważności umów już zawartych przed wejściem w życie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. Oznacza to, ze w przypadku umów z jednorocznym okresem ważności uprawnienia te nie mogły by zostać przedłużone. W związku z tym konieczna jest zmiana w/w przepisu. Prawo do tych ulg powinno przysługiwać wszystkim Obywatelom dnia 3 grudnia 2019 r. we wszystkich środkach wykonujących transport publiczny,
29. Proponujemy w artykułach 73;74;75;76;81;83 – wyrazy „do dnia 31 grudnia 2014 r.’ zastąpić wyrazami „do dnia 31 grudnia 2015 r.’
Uzasadnienie;
Organy właściwe wydają uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej w transporcie drogowym na kolejne 5 lat. W związku z powyższym terminy zawarte w projekcie ustawy naruszą konstytucyjne prawo Obywatela zaufania do Państwa. Projekt ustawy nie przewiduje bowiem przepisów przejściowych, które skracają ważność wydawanych obecnie dokumentów, oraz nie rozstrzygają wynikających z tego kolizji.
30. Proponujemy w artykule 86 pkt.2 – wyrazy „z dniem 1 stycznia 2015 r.’ zastąpić wyrazami „z dniem 1 stycznia 2016 r,’
Uzasadnienie: W związku z opóźnionym wejściem w życie przepisów tej ustawy niezbędne jest wydłużenie okresu przejściowego o 1 rok.
Dla indywidualnych czytelników za 15 zł rocznie, a dla firm od 99 zł rocznie! Sprawdź naszą ofertę:
-
Subskrypcja na 12 m-cy
1 adres e-mail – prywatny15.00 zł przez 1 rok -
Subskrypcja biznes na 12 m-cy
1 adres e-mail – firmowy99.00 zł przez 1 rok -
Subskrypcja biznes na 12 m-cy
do 5 firmowych adresów e-mail495.00 zł przez 1 rok -
Subskrypcja biznes na 12 m-cy
do 10 adresów e-mail990.00 zł przez 1 rok -
Subskrypcja biznes na 12 m-cy
bez żadnych limitów!1,990.00 zł przez 1 rok
Komentarze