Jak zgonić rowerzystów z chodników na jezdnie?

Wynikipomiaru

Pomiary przeprowadzono w dniach1-4 lipca 2013 r. na skrzyżowaniu ul. Ogrodowej i Wroniej,po ok. pół godziny dziennie (przy okazji roboczej dyskusji na tensam temat). Zliczano rowerzystów z podziałem na wlotyskrzyżowania, kierunek jazdy i wykorzystywaną część drogi -jezdnię lub chodnik. Skrzyżowanie jest o tyle ciekawe, żekażdy z wlotów ma nieco inną charakterystykę i łatwozaobserwować różnice w zachowaniach rowerzystów naposzczególnych odcinkach ulic łączących się na skrzyżowaniu.

Tabela przedstawia liczbę odnotowanychrowerzystów z podziałem na wloty skrzyżowania, kierunek jazdyi wykorzystywaną część drogi. Zsumowano wyniki z wszystkichpomiarów, różnice pomiędzy poszczególnymi dniami pomiarowymi niebyły duże.

Co można zaobserwować w tychwynikach?

Różne ulice, różne zachowania

Ogrodowa na odcinku od Żelaznej doWroniej (wschodni wlot skrzyżowania) jest ulicą jednokierunkową.Jednocześnie jest bardzo duże zapotrzebowanie na ruch rowerówtakże w przeciwnym kierunku ze względu na brak racjonalnychalternatyw (brak infrastruktury rowerowej w al. Solidarności,a kolejna na południe Chłodna jest bardziej ruchliwa i magorszą nawierzchnię). Efekty? Niemal wszyscy jadący Ogrodowąw kierunku zachodnim, od Żelaznej do Wroniej, jechali jezdnią.Na 109 odnotowanych rowerzystów trafił się tylko jeden na chodniku- sytuacja niemal idealna! W przeciwnym kierunku ruch było połowę mniejszy i rozkładał się pół na półmiędzy jezdnią a chodnikiem. W sytuacji nielegalnościkontraruchu rowerowego ucieczka na chodnik jest racjonalnymzachowaniem, bo mandat za jazdę po chodniku jest znacznie niższyniż za jazdę pod prąd.

Z kolei odcinek Ogrodowej ok. 50 mod Wroniej w stronę Okopowej (wzdłuż budynku Ogrodowa 56 -zachodni wlot skrzyżowania) wykonany jest z kocich łbów,o równości zbliżonej do toru prób wytrzymałościowych dlałazików marsjańskich. Tutaj zaledwie co czwarty rowerzystazdecydował się na jazdę po bruku. Większość objeżdżałakrytyczny odcinek po chodniku. Wyboistość jezdni jest tu taka, żenawet skutery, dysponujące szerszymi niż rowery kołami, jeżdżąpo chodniku.

Na Wroniej średnio ponad 90%rowerzystów wybierało jezdnię. W zależności od wlotui kierunku odsetek ten wahał się od 85% do 94%. To wciążbardzo dużo (porównując np. z odsetkiem kierowcówprzestrzegającym ograniczeń prędkości czy prawidłowoparkujących, nie mówiąc o zatrzymywaniu się przed zielonąstrzałką), ale nieco mniej niż na Ogrodowej. Dlaczego? Może sięna to składać kilka czynników:

– brak środków uspokojenia ruchu naWroniej (na Ogrodowej jest jeden próg spowalniający między Żelaznąa Wronią),

– (dotyczy północnego wlotu) brakinfrastruktury rowerowej w al. Solidarności i brakpowiązania ślepego zakończenia Wroniej z al. Solidarności;korzystający z wlotu północnego i tak muszą kawałekprzejechać po chodniku;

– (dotyczy południowego wlotu) większyruch samochodowy – Wronia zbiera ruch z Ogrodowej, ale teżz samej Wroniej i jednokierunkowej drogi wewnętrznej odal. Solidarności.

– dostępność celów podróży:jedyne dwa stojaki w okolicy i większość innych obiektów(znaków, krat, płotów) umożliwiających przypięcie roweruzlokalizowane są na chodniku, za zaparkowanymi samochodami,w zasadzie niedostępne z jezdni.

Jak zgonić rowerzystów z chodników na jezdnie?

Tam, gdzie ruch samochodów jestspokojny, a organizacja ruchu rowerowego logiczna, rowerzyścina chodniku stanowią margines. Jak zatem zgonić rowerzystówz chodników na jezdnie?

1. uspokajając i ograniczającruch samochodowy na ulicach bez wydzielonych dróg dlarowerów zobacz>>>;

2. zapewniając pas równej nawierzchnina odcinkach brukowanych – tak jak np. na ul. Kawęczyńskiejzobacz>>>;

3. dopuszczając ruch rowerów pod prądna jednokierunkowych ulicach lokalnych – tak jak np.w Radomiu zobacz>>>;

4. budując łączniki rowerowe ślepychzakończeń ulic lokalnych zobacz>>> – coś, czego bardzo brakuje np. na KrakowskimPrzedmieściu;

5. montując stojaki rowerowe (a takżenp. stacje Veturilo) w jezdni lub przynajmniej łatwo dostępnez jezdni.

Nic odkrywczego, prawda? Oczywiściebadanie na jednym skrzyżowaniu jest siłą rzeczy wyrywkowe. Jednakwyniki są zbieżne z wnioskami z innych pomiarów ruchurowerowego prowadzonych w 2011zobacz>>> i 2014 r. Analogiczne zasadyi rekomendacje można wyczytać w dowolnym podręcznikurowerowym opublikowanym w ciągu ostatnich 15 lat – jest towiedza, którą powinien dysponować każdy, kto zajmuje sięzarządzaniem drogami lub ruchem.

Podsumowanie

Jeśli organizacja ruchu jest choćz grubsza poprawna, to zdecydowana większość rowerzystówzachowuje się poprawnie. Z drugiej strony, jeśli w jakimśmiejscu większość rowerzystów łamie przepisy, to mandatyi grzywny należą się drogowcom utrzymującym ulicei organizację ruchu na nich w stanie niezgodnymz nowożytną wiedzą techniczną.

„