Miejski Zakład Komunikacyjny w Kędzierzynie-Koźlu
Historia “czerwonych autobusów” w Kędzierzynie – Koźlu
Początki MZK w Kędzierzynie – Koźlu Sp. z o.o. sięgają 1967 roku, gdy w odpowiedzi na potrzeby lokalnej ludności i dużą zależność samodzielnych wtedy miejscowości: Kędzierzyna, Koźla, Kłodnicy oraz Sławięcic narodziła się koncepcja utworzenia komunikacji miejskiej. Szybko rozwijający się przemysł chemiczny i maszynowy wymagał zorganizowania transportu zbiorowego dla mieszkańców. Działająca już wówczas Państwowa Komunikacja Samochodowa nie była w stanie sprostać stale rosnącej liczbie pasażerów, dlatego w sierpniu 1968 zapadła decyzja o powołaniu komunikacji miejskiej.
Początki nie były łatwe. Szczególnie wiele trudności sprawiło zabezpieczenie odpowiednio dużego terenu pod bazę zakładu. Ostatecznie wytypowano miejsce przy ulicy Kozielskiej po byłej przetwórni owoców z założeniem, że jest to rozwiązanie tymczasowe. Warunki były prowizoryczne – z braku miejsca autobusy stacjonowały wzdłuż ulicy Tartacznej i na Placu Wolności, a zaplecze techniczne stanowiła jedna hala z czterema krótkimi kanałami – nieogrzewana, pozbawiona wyciągu spalin, z bardzo skąpym wyposażeniem narzędziowym. Sprawne działanie ówczesnego zaplecza technicznego było zasługą niezwykle zaangażowanej załogi, która braki sprzętowo – narzędziowe nadrabiała zaradnością oraz zadziwiającą nieraz pomysłowością.
Po pokonaniu szeregu barier 1 maja 1969 roku na ulice wyjechał pierwszy tabor – osiemnaście autobusów marki San H-100. Uruchomione zostały trzy linie o łącznej długości 40 km, obsługujące Kędzierzyn, Koźle, Koźle Rogi, Kłodnicę, Azoty, Kuźniczki oraz Blachownię.
Kiedy okazało się, że zrezygnowano z budowy nowej bazy, rozpoczęto rozbudowę i modernizację dotychczasowej. Znowu nieoceniona załoga stanęła na wysokości zadania – kierowcy, konduktorzy i mechanicy ruszyli do prac budowlanych, hydraulicznych i murarskich (nawet ówczesna prasa rozpisywała się na temat ofiarności ochotników czynu społecznego z MPK). Powiększono plac postojowy, dzięki czemu autobusy mogły wreszcie stacjonować w jednym miejscu. Własnymi siłami przebudowano halę warsztatową, przystosowano kolejne obiekty pod stanowiska kanałowe oraz wybudowano i wyposażono myjnię z odstojnikiem i stację diagnostyczną. Kolejnym przedsięwzięciem była budowa dyspozytorni, w której do dziś mieszczą się pomieszczenie dyspozytora, zaplecze działu eksploatacji oraz zaplecze socjalne kierowców. W 1992 roku modernizacji doczekała pochodząca z początku XX wieku kotłownia parowa – stara instalacja zastąpiona została nowoczesną, ekologiczną, zasilaną olejem opałowym. W kolejnych latach w miarę możliwości modernizowano siedzibę administracji oraz plac manewrowy. Stacja paliw, dziś wyposażona w bezobsługowy elektroniczny system tankowania, początkowo składała się z jednego zbiornika paliwa o pojemności 15 tys. litrów i dystrybutora obsługiwanego ręcznie.
W miarę możliwości finansowych oraz dzięki pozyskiwanym środkom unijnym, sukcesywnie wymieniamy wysłużony, nieekonomiczny tabor na nowy, spełniający wysokie normy ekologiczne EURO 5, EEV i 6. Zastosowanie innowacyjnych rozwiązań przy konstrukcji nowoczesnych autobusów powoduje, że ich parametry techniczne są bardziej przyjazne dla środowiska – istotny jest zwłaszcza jak najniższy poziom emisji spalin. Jednocześnie, mając na względzie stałe podnoszenie komfortu jazdy pasażerów, zakupujemy tylko autobusy niskopodłogowe.
Szczytowym pod względem liczby posiadanych autobusów i przewiezionych pasażerów był rok 1985 – posiadaliśmy wówczas 80 autobusów, a z naszych usług skorzystało ponad 28 mln osób. W chwili obecnej obsługujemy 11 linii o łącznej długości 160 km. Dysponujemy 46 autobusami, którymi rocznie przewozimy ok. 8,5 mln osób. Mniejsza liczba pasażerów w stosunku do lat ubiegłych spowodowana jest głównie zarobkowymi wyjazdami mieszkańców Kędzierzyna – Koźla za granicę oraz wysokim stopniem zmotoryzowania lokalnego społeczeństwa.
W ciągu 50 lat istnienia MZK nasz tabor stanowiły autobusy: wspomniane wcześniej Sany H-100B, Autosany: H9-35, H6, Jelcze PR-110, Jelcze: M-11, MB-121, Ikarus 415.22, 412.08, 280.26, 260, Kapeny Cacciamali Iveco 65C.
W chwili obecnej większość taboru stanowią Solarisy Urbino 12. Posiadamy również: Solarisy Urbino 10, MAN-a NL 222, Mercedesa Benz Citaro O530G, Volvo 7900 z napędem hybrydowym. Najnowszymi nabytkami są 2 MAN-y Lions’s City 12 E z napędem elektrycznym.
Najstarszymi zaś są ostatnie w naszej flocie Ikarusy z numerami taborowymi #204 (rok prod. 1994), #208 (1995) i #312 (1991) oraz pogotowie techniczne Ikarus 260 z 1982 roku. Pojazdy te stanowią dla nas wartość historyczną. Poza taborem miejskim, w naszej zajezdni spotkać można również autobusy międzymiastowe, które przeznaczone są przede wszystkim do obsługi uruchomionych w lipcu 2017 roku wyjazdów międzymiastowych i międzynarodowych. Są to: Solaris InterUrbino 12, Volvo 8900 oraz autobus klasy mini Mercus MB Sprinter . Wyjazdy te cieszą się sporym zainteresowaniem mieszkańców Kędzierzyna-Koźla i okolic – więcej na ten temat https://mzkkk.pl/podrozuj-z-mzk/
Z biegiem lat zmieniała się forma organizacyjna i nazwa przedsiębiorstwa. W okresie od 1 października 1979 roku do 30 września 1983 roku Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacji wchodziło w skład Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacji Miejskiej w Opolu. 1 października 1983 roku znowu stało się samodzielną jednostką. W listopadzie 1991 roku ponownie powołany został Miejski Zakład Komunikacyjny, jako zakład budżetowy podlegający bezpośrednio Radzie Miasta. W dniu 1 października 2011 roku zakład budżetowy został przekształcony w spółkę prawa handlowego pod nazwą Miejski Zakład Komunikacyjny w Kędzierzynie- Koźlu Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.
