Tramwajem bez ulg, czyli absurd za 18 tysięcy

Pomysł 1: Status quo
Jednym z rozwiązań jest pozostawienie obecnych zasad funkcjonowania linii tramwajowej. Nadal dojeżdżałoby się tylko do granicy Łodzi, po czym konieczna byłaby przesiadka do tramwaju jadącego do centrum stolicy województwa. Nadal kasowałowałoby się oddzielny bilet, nadal nie byłoby ulgowych biletów miesięcznych. Nadal bilet łódzki trzeba by kasować na przystanek przed końcem trasy linii P, po czym w ramach opłaty za przejazd czekać kilka minut na przystanku na odjazd tramwaju 11 lub 46.

Pomysł 2: Całkowity brak ulg
Oprócz absurdów wynikających z trasy tramwaju prowadzącej donikąd (do granicy Łodzi) i konieczności kasowania biletu łódzkiego na jeden przystanek przed końcem tej trasy mielibyśmy do czynienia z absurdem oczywistym: wszędzie dopłaca się do biletów ulgowych aby ułatwić przemieszczanie się pewnym grupom społecznym (dzieci, młodzież, emeryci), tylko władze Pabianic chcą wykazać się pewną 'innowacją’. Tymczasem komunikacja miejska pełni funkcję społeczną i nie można na niej oszczędzać, gdyż jest podstawą funkcjonowania wielu osób. 'Zaleta’ jest tylko jedna: koszt dla budżetu miasta 0 zł.

Pomysł 3: Bez ulg w Ksawerowie
Nie wiadomo jak w praktyce wyglądałby brak ulg w Ksawerowie. Być może chodzi o wprowadzenie trzeciego, oddzielnego biletu obowiąującego tylko w Ksawerowie (a miał być jeden wspólny…). Absurd polegałby na tym, iż odbywając góra półgodzinną podróż tramwajem linii P należałoby kasować aż trzy różne bilety… Prawdopodobnie sumaryczna opłata za bilet byłaby wyższa niż obecnie.
Być może bilet byłby ten sam co obecnie, jednakże osoby korzystające z tramwaju w Ksawerowie musiałby obowiązkowo kupować bilet normalny za 2,40. Problem w tym, że pabianiczanie jadący do Łodzi jadą przez Ksawerów, a więc władze Pabianic utrudniłyby dojazd przede wszystkim swoim mieszkańcom. W dodatku płacąc miesięcznie MPK Łódź 32 tysiące złotych.
Ponadto nadal tramwaje kursowałyby tylko do Chocianowic-IKEI, nadal nie byłoby ulgowych biletów miesięcznych…